Kerstschaaktoernooi in Groningen 2010.

Vol goede moed begon ik aan dit traditionele schaaktoernooi rondom de kerstdagen. De eerste drie dagen vanuit de Oude Venen (55km), de volgende drie, vanuit Leeuwarden (66 km) en de laatste drie vanuit het postiljon-hotel in Haren (10km) , van waaruit ik fietsend via sprookjesachtig aandoende landschappen nieuwe fietswegen moest gaan ontdekken op weg naar het blauwborgje in Groningen. Helaas was mijn vriendin Hannie grieperig geworden, waardoor onze hoteldagen van 16 euro inclusief ontbijt en fiets behoorlijk hoestend en proetsend doorgeworsteld moesten worden met een gemiddelde slaaptijd van twee uren per nacht.
Wanneer ik mijn schaatsen had meegenomen en tijd had gehad, was ik onderweg op het ijs gestapt, zo verleidelijk waren die mooiweer-schaatsers aan het ijsrijden. Maar in plaats daarvan moest ik binnen een uur op het Zernicke-complex zien te arriveren, teneinde mijn schaaktegenstander niet te ontrieven. Helaas was de kortste route een glijbaan geworden, waardoor ik mij genoodzaakt voelde om een schonere omweg te nemen, mij onderwijl wel afvragend waar deze omweg naar toe zou leiden. 
Enfin, om een kort verhaal lang te maken, ik sprak een van achter naderende jongedame aan om mij meer wegwijs te maken en gelukkig bleek het een bekende van het universiteits-dependance-complex te zijn. Via het stadspark zou zij mij voorgaan. Tijdens het naderen van het viadukt onder  de A7, herkende ik tot mijn vreugd het Martini-Plaza gebouw. "Bedankt en succes, ik red het nu verder zelf wel", waren mijn slotwoorden aan haar.
Mijn partijen waren als vanouds, zeer goede stellingen wist ik om zeep te helpen. Of zij verzanden in roemloze remises of zij stranden in het zicht van de haven. Het ergst was de nachtmerrie in de voorlaatste partij. Op een bepaald ogenblik geeft Fritz +15,  maar op een bijzondere ingenieuze wijze wist ik dit om te toveren tot -15. Volgens Johan Mostertman een kunst op zichzelf .
Heerlijk zo een schaaknegendaagse, wat een voorrecht om daar ieder jaar weer zo een feest van te kunnen maken.

Jan Posch, oudejaarsavond 2010.

Aan de schaakleden van s.c. Drachten.

Johan van den  Berg sprak mij op het afgelopen schaakfeest in Groningen 2010  aan.

 Hij vond dat ik de schaakclub Drachten in de steek gelaten had, zeker als clubkampioen. Zulke spontane  reacties kan ik altijd wel waarderen, ook wanneer ik het niet met de stelling eens ben, en zeker van iemand als Johan.

Ik heb hem proberen duidelijk te maken, dat de enige gedupeerde, de man was, die tegenover hem stond. Een schaker in hart en ziel, de trotse clubkampioen, de nieuwe teamleider, de eerste bordspeler in de promotieklasse, wat wil een eenvoudig  mens nog meer, die afstand doet van dit alles en weer helemaal opnieuw moet gaan beginnen.

Daar zullen dus wel  zwaarwegende overwegingen aan ten grondslag hebben gelegen. Inderdaad.

Ik heb  de eerbiedwaardige voorzitter Biem Barendsen een afscheidsbrief geschreven, waarin ik stelde , dat ik absoluut niet in een team wil zitten met een gestoorde competitievervalser.

Niet alleen heeft hij zich misdragen in de interne competitie door in gewonnen positie tegen Frank Schuurmans remise aan te nemen, hetgeen de aanwezige Jaap Weidema de uitspraak deed ontlokken van pure competitievervalsing, ook heeft hij dit onsportieve gedrag getracht te rechtvaardigen via een  artikel in het clubblad, nadat  de voorzitter in een onderling belegde mini-vergadering moest erkennen geen enkel deugdelijk argument van zijn kant te hebben gehoord in zijn verdediging over zijn gedrag.

Dit alles heb ik voor lief genomen.

Op de jaarvergadering zat Martien Veldman  weer eens te raaskallen. Hetzelfde gebral dat voor een actief clublid als Lammert Ausma een jaar eerder aanleiding was geweest de schaakclub Drachten de rug toe te keren.

Ik heb Johan de volgende dag mijn schaakprijs laten zien van het op het nippertje behaalde kampioenschap. Een medaillon met als inscriptie :  ratingwinnaars groep 1  2009-2010.  Aan de voorzitter heb ik gevraagd wie daarvoor verantwoordelijk was.” Dat zul je moeten opnemen met de materiaal-commissaris” , Jan.  “Wie is dat, Biem?”  “Dat is Martien, Jan.”

Het werd mij pas echt teveel, toen ik van dezelfde voorzitter te horen kreeg, dat ik mij moest proberen te verplaatsen in de zielenroerselen  van Veldman.

Conclusies:

1.    De voorzitter liet het afweten, toen hij de kans kreeg het aanwezige kankergezwel, weg te snijden.

2.    Ik laat mij altijd weer door strontkarren overrijden, hetgeen op zichzelf ook stom is, dat ben ik met je eens , Johan.

Jan Posch, 29 december 2010.

.Verachting.

Verachting.

Heb je geen macht,  sta je machteloos,

Wordt je in feite onderdrukt,

Is er sprake van repressie,

En tolerantie in schijn,

Politiek , persoonlijk of familiaal,

Is stille aanpassing onvermijdelijke  noodzaak,

En resteert, slechts of louter nog, berusting,

Uiterlijkheid, reserve, diplomatie, zwijgzaamheid,

Vriendelijkheid, kalmte en beleefdheid,

Indien nodig, ook nog, behulpzaamheid,

Dan is ware, totale en diepe verachting,

Voor bijkans alles en iedereen,

Bepaald geen zeldzaamheid, helaas,

En niet in het minst, ook, op den duur,

Onontkoombaar, onverbiddelijk en  onherroepelijk,

Voor je droevige zelf.

Jan Posch,  22 december  2010.

Over marktdenken, staatsdenken en sociale ongelijkheid.

Wat is beter voor onze economie en de wereldeconomie, een door de Staat gereguleerde economie of een economie gebaseerd op het vrije marktmechanisme?

Op het eerste gezicht het vrije marktspel natuurlijk. Alles wat aan regels gebonden is werkt nu eenmaal stroef. Adam Smith (1723-1790) , de uitvinder van het liberalisme , schreef al in 1776 in zijn hoofdwerk Wealth of Nations over de voordelen van vrijhandel en arbeidsdeling. Weg met alle handelsbeperkingen en weg met het protectionisme (=bescherming van eigen handelsposities).

Deze filosofie maakte na de val van de Berlijnse muur in 1989 en de ineenstorting van de voormalige Sovjet-Unie grote opgang. De vrije handel zou onze maatschappij in hosanna-sferen brengen.
Wij weten nu allemaal wel, waar een onbeperkte en ongelimiteerde markthandel toe kan leiden. Zelfverrijking en zakkenvullerij zijn de ongewenste gevolgen van het loepzuivere liberalisme. Het verschil tussen arm en rijk neemt toe. Het geld verdwijnt voor 90% in de zakken van de 10% kapitalisten.

Je zal dus een methode moeten zien te vinden, waardoor de uitwassen van dit kapitalisme beperkt zullen blijven.  Toezichthouders zullen ongebreidelde zelfverrijking moeten beteugelen. Bovendien zal een gezonde concurrentie op de markt prijsverlagend uitwerken. Monopolies zijn in deze het kwaad en dienen verboden te worden, waarover onze Neelie Smit Kroes kan meepraten.

Bovendien moet je openbare nutsbedrijven niet op commerciéle basis inrichten. Zulke instellingen kunnen beter in handen blijven van een semi-overheid, maar dan wel zonder winstbejag.

Maatvoering dus en geen raszuivere ideologie, zoals de Amerikaanse filosoof Francis Fukuyama reeds voorspeld had. Het vrije-marktdenken heeft de neiging tot korte termijn-denken en dat levert op termijn geen groei op.

Overigens had de reeds gememoreerde Adam Smith hiervoor al gewaarschuwd. Hij wilde de economie een morele bedding geven. Hij doorzag de trivialiteit van de gepriviligeerde adel en monopolie-positie van de Britse Oostindische Compagnie maar al te goed.
Deugdzaamheid en zedelijkheid waren  voor deze verlichte denker en moraalfilosoof  absolute voorwaarden voor het succes in de economie.
Hij was niet voor niets een aanhanger van zijn landgenoot David Hume, die stelde dat onze rede, de slaaf van onze passies was en  het christendom als een sprookje naar de prullenbak verwees.
Maar zij waren geen idealisten, die geloofden in het goede van de mens. Zij zagen heel goed dat de mens alleen goed doet, wanneer hij er zelf beter van kan worden. De medemens moet verleid worden tot het afnemen van goederen. Hoe realistisch. Iedere dag kunnen wij getuige zijn van deze uitgesproken opvattingen. Wat zijn ze aardig voor je, wanneer je iets aan je denken te kunnen verdienen. Het opportunisme zit genetisch in de mens gebakken en verankerd.
Echter bij monopolies en bankiers gaat deze vlieger niet op. Daar is geen persoonlijk gewin bij. Daar is niemand meer persoonlijk verantwoordelijk. Daar kan men zich achter iedereen verschuilen. En dat noemen wij dus verloedering en verloedering is moreel verval en daaraan gaan zogenaamde beschavingen zoals de Romeinen aan ten gronde.
Smith zei: het verval ligt niet aan de markt, maar aan de voorwaarden, waaronder die markt moet functioneren. Op deze manier bezien, mag het geen wonder heten, dat links niet beloond wordt voor de financiéle crisis. Het is het systeem, het is het instituut , het is de instelling, het is feitelijk de Staat, die faalt.

Jan Posch, 22 december 2010.

N.B. De liberalen en de socialisten kunnen dus nog een aardig robbertje vechten over de vraag wie de verantwoordelijkheid moet dragen over deze ontstane sociaal -economische ongelijkheden. Wie is hier conservatief-behoudend en wie is hier progressief-rekkelijk wanneer het aankomt op de vraag in welke mate er verandering moet komen in deze gesignaleerde ongelijkheid. Daarom dus, is politiek zo lastig, vooral wanneer je bedenkt, dat sociale ongelijkheid aan ons bestaan verkleefd zit. Denk maar eens aan grondbezit in met name agrarische samenlevingen, kapitaal en grond bij de adel, kapitaal in industriële en kennis in de huidige samenleving. En vergeet vooral niet de aanwezige hoeveelheid genetische potenties bij vruchten in de baarmoeder.

 Janneman.

Raadsel.

Van wie zijn de navolgende uitspraken:

1.    “Wij zijn geprogrammeerd om te leven” .

2.    “Het leven is een nachtmerrie, waar men zich slechts doorheen kan slaan met een flinke dosis zelfbedrog”.

       “Je kunt in rede niet rechtvaardigen, waarom het leven het waard        is om geleefd te worden, het betekent niks, wij zijn als planten, als amoebes, we komen en we gaan, het is volkomen zinloos”.

3.“Om te overleven, zul je jezelf voor de gek moeten houden en wie dat het beste kan, zal het meest gelukkig worden”.

4.“Joden hebben een agressieve en afschuwelijke   persoonlijkheidsstructuur”.

Wie deze vier raadsels goed weet op te lossen, kan een prijs van 1000 euro tegemoet zien.

Jan Posch, 16 december 2010.

t-Week(t)je wel.

  11-18 december.

·       Volgens de vertrekkende Adri Duyvenstein van Almere is de PVV van Geert Wilders een destructieve partij. Daar zou ons toekomstig Eerste Kamerlid wel eens helemaal gelijk in kunnen hebben. Wat een zooitje randfiguren heeft zich in die partij verzameld. Hero Brinkman schiep er genoegen in om een kraker eens lekker met zijn wapenstok te bewerken. Heerlijk. Dat kon hem zeer deugd doen. We zullen het maar niet hebben over hun oorlog tegen Iran. Neen, het Parlement wordt er niet beter op, het begint al aardig een afspiegeling te worden van ons volk.

·       Femke Halsema houdt het na 12 ,en vooral ook die half, jaar  voor gezien. Toen zij kon regeren wilde zij niet en toen zij wilde regeren kon zij niet. Het enige goede aan Halsema in de politiek is haar gedachte over een progressief liberale stroming en een sterke partij daaromtrent. Jammer dat zelfs haar opvolger, de econome Jolanda Sap nog niet eens over een fusie met D’66 durft te spreken. Wat zouden die sociaal-liberalen een hoop zetels halen. Maar die halfzachten durven alles, behalve echte (harde) knopen door te hakken.

·       Zembla zond een tv-programma uit over WikiLeaks. Een enorm goed programma. Mijn complimenten. Het is één van de weinige goede tv-programma’s. De laatste zin in die documentaire was: “zonder openheid geen democratie”. Prachtig.

·       Van de week las ik ergens een uitspraak van wijlen Harry Mulisch: “Als ik er ben, is de Dood er niet en als de Dood er is, dan ben ik er niet”.

·       De zaken rondom de pedofielen in Amsterdam en de kinderdagverblijven nemen hysterische vormen aan. Wij kunnen nu gerust spreken over moderne heksenjachtpartijen op kinderliefhebbers. Wanneer een directeur zijn secretaresse tweemaal per week van achteren neemt onder kantoortijd, , dan is hij stoer en mannelijk, behalve Jack de Vries natuurlijk, en wordt hij alom gerespecteerd, vooral door vrouwen. Het lijkt wel alsof ons misnoegen parallel moet blijven lopen aan ons ingebeeld beschavingsgevoel. Neen, dan wist onze alom gerespecteerde Gouverneur-Generaal Coen in 1629 wel een betere oplossing voor twee sex-zondaars, die het lef hadden om in zijn ambtsverblijf gemeenschap met elkaar te hebben. De jongeman ( vaandrig) moest worden onthoofd en het meisje moest met stokslagen bewerkt worden, nadat hij die eerst in een vat had willen laten verdrinken.

·       Waarom maken wij ons met z’n allen niet zo druk om die katholieke kerk met zijn geinstitutionaliseerde kinderpedofielpraktijken? Waarom zeggen wij niet massaal  ons lidmaatschap op en roepen de Paus niet ter verantwoording? Waarom slopen wij die kerkgebouwen niet?  In plaats van om Iran aan te vallen, wat die achterlijke Partij voor onze Vrijheid  wil en daarmee een lont bij het kruidvat houdt, zouden zij een Aktie moeten ontketenen tegen die schijnheilige Katholieke Kinderverkrachters.

·       Wisten jullie, dat de meeste politieke wereldleiders grote criminelen zijn?  Neem nu een land als Kosovo. De nieuw gekozen leider was de baas geweest van een criminele organisatie. Is dat vreemd? Natuurlijk niet. Een fatsoenlijk persoon was daar allang dood geweest.

·       Barack Obama zal het om diezelfde reden maar dan in omgekeerde zin geredeneerd, niet redden. Die man is wel uit het goede hout gesneden. Neem, Berlusconi. Deze rokkenjager redt het wel. Die schuinsmarcheerder weet zich altijd weer uit glibberige situaties te redden. Met een miniem verschil wist hij wederom zijn hachje te redden. En wat dacht u van een zekere Poetin? Alle kritische journalisten worden daar met ijzeren staven bewerkt. De ware verdediger van het Kremlin bewerkt zijn vermeende opposanten met knuppels, ijzeren staven of ander wapentuig. Daarover kunnen Anna Politkovskaja en Paul Klebnikov niet meer meepraten. Oleg Kashin met zijn gebroken kaak, geamputeerde vinger en ingeslagen schedel nog net wel. En laten we het maar niet hebben over de leiders van Wit-Rusland en Ivoorkust.

·       Neen, laten wij alstublieft een voorbeeld nemen aan Liu Xiaobo. Die kreeg de Nobelprijs voor de Vrede, omdat hij opkwam voor onderdrukte groeperingen in China, dat grote land in Azië, dat dictatoriaal bestuurd wordt. Wat vreemd nu, dat deze man een gevangenisstraf van 11 jaar uitzit in datzelfde grote land.

Opmerkelijk

·       Wist U dat 1 op de 4 personen uit het leven stappen, wanneer zij te horen krijgen dat zij een ongeneeslijke ziekte onder hun leden blijken te hebben.

·       Wist U ook dat 1 op de 4 personen de bovengenoemde ongelukkige de rug toekeren, na het horen van het slechte nieuws?

·       Wist U dat het feitelijke economische belang van de zogenaamde primaire landbouw ( =akkerbouw en melkveehouderij) slechts 2% is. En dat zij meer dan de helft ( =50%) van het grondgebied in gebruik heeft?

·       Winterbanden zijn absoluut veiliger dan zomerbanden bij een temperatuur onder de 5 graden boven nul. Maar wanneer het daarboven is , slijten de banden sneller dan zomerbanden en wanneer het regent in de winter kan je beter met zomerbanden rijden.

Body-scan en medische APK

Onlangs kreeg ik het oprechte advies van  Wim Frenkel ( drs. in de Spaanse letterkunde) om mij eens uitgebreid medisch te laten onderzoeken, met het oog op mijn kwaal. Hijzelf is een zeer gezonde man van 67 jaar, die zich het liefst elk jaar aan dergelijk onderzoek zou willen onderwerpen.

Mijn voornaamste antwoord was dat ik dergelijk onderzoek overdreven vond voor een gezond persoon, dat ik mijzelf ooit wel had laten onderzoeken op mijn kwaal en dat zij toendertijd niets hebben kunnen vinden.

De vraag is of het inderdaad zinvol is om jezelf  ieder jaar of om de twee jaar te laten scannen.

Hier doemen een aantal vragen op.

1.    De leeftijd van de persoon.

2.    De stijgende kosten in het algemeen van de gezondheidszorg.

3.    De frequentie.

4.    De risico,s van medisch onderzoek.

5.    De zekerheidsfactor van de uitslag.

6.    De  nadelen van een dergelijk onderzoek. Met name geldt dit voor de commerciële instituten met CT-scans.

7.    Leveren vroegtijdige opsporingen ook inderdaad gezondheidswinst op?

Wim Frenkel zei: wacht niet tot het te laat is, wanneer ze een gezwel of een dichtslibbend bloedvat opsporen ben je niet te laat en heb je nog jaren voor de boeg, dan kunnen wij samen nog jaren genieten van onze jaarlijkse wandelvakanties in Duitsland.

Ben je inderdaad vrij van kwalen, indien je een dergelijk onderzoek heb laten uitvoeren. Dat is natuurlijk nog maar de vraag, immers alles kan niet opgespoord worden.

Wanneer ze wel iets ontdekt hebben, is het nog maar de vraag of daar een adequaat recept of medicijn voor bestaat. Zeker is in ieder geval, dat je verder moet leven met die wetenschap. Hoeveel mensen zullen er met kanker of een andere ziekte rondlopen, waar ze geen last van hebben of  zodanig weinig last, dat zij daarmee oud kunnen worden, zonder opgezadeld te worden met een psychische last. Hoe ellendig kunnen de therapieen zijn, die ondergaan moeten worden en waarvan lang niet altijd vast staan dat zij het gewenste resultaat opleveren. Hoeveel risico loop je op een besmetting in een ziekenhuis. Hoe groot is de kans dat zij een verkeerde diagnose stellen en de werkelijke afwijking missen.

Een mens  lijdt het meest aan het lijden wat hij vreest en heeft vanuit dien hoofde de neiging om een bodyscan als een nieuwe religie te omarmen, bij een goede uitslag.

Ook heel oud worden doordat de kwaal wel op tijd ontdekt en bestreden is, kan als een nadeel in sommige gevallen uitpakken. Persoonlijk heb ik er geen enkele behoefte aan om jarenlang verzorgd te moeten worden op grond van mijn ouderdomsgebreken.

Neen, geef mij maar een natuurlijke dood.

De heren medici zouden beter, desgevraagd, een zelfmoordpil ter beschikking kunnen stellen, opdat onnodig lijden voorkomen kan worden. 

Bovendien bestaan er geen echte medicijnen voor onze psychische kwalen, daarover kunnen treinmachinisten nog wel het een of ander vertellen.

Al met al acht ik de nadelen vooralsnog groter dan de voordelen en zie daarmee af van een totale body-scan, beste Wim, met uitzondering natuurlijk van cholesterol, bloeddruk en suiker op zijn tijd. Die vrijwillige APK voor boven de 45-55 lijkt me dus wel een goed idee.

Jan Posch,  10 december 2010.

Wijsheden.

1. Er is pas sprake van echte liefde, wanneer je elkaar niet meer wilt verbeteren.
2. Er zijn twee manieren om het leven te bekijken; doen alsof niets een wonder is en doen alsof alles een wonder is. (Einstein)
3. Wist u dat mensen meestal niet doen wat zij willen?
4. Wist u dat mensen in crisis-situaties het helemaal niet erg vinden dat de leider autocratisch te werk gaat? In niet-crisis situaties ook niet, mits de leider duidelijke doelen aangeeft.
5. Een leider, die dingen wil veranderen, loopt altijd tegen de wetmatigheden van menselijk gedrag aan, Dit is echt een open deur.
6. Mensen willen het liefst in hun oude bekende gedrag blijven hangen, ook al is het op termijn minder gunstig voor hen.
7. Er bestaat een grote spanning tussen wat mensen zeggen en wat mensen uiteindelijk doen.
8. Er bestaat een tegenstelling tussen bewust gepland gedrag en onbewust automatisch gedrag.
9. Grofweg is slechts 5% bewust gedrag en de rest dus onbewust, ongepland en automatisch gedrag. Deze twee processen spelen zich af in één mensenbrein en zitten elkaar voortdurend dwars.
10. Is het leven dat wij leiden een gevolg van wat wij willen, of is ons willen een gevolg van het leven wat wij leiden?
11. Onze wil past zich veel gemakkelijker aan ons gedrag aan, dan dat ons gedrag zich aanpast aan onze wil.
12. Het grootste gedeelte van ons gedrag is gericht op het vermijden van pijn en verlies. Onze angst daarvoor is veel groter dan het verlies zelf.
13. Sommigen zijn gek genoeg om ook normaal te (kunnen) doen.
14. Naarmate ik ouder word, des te angstiger word ik van mijn medemens en des te troostrijker de muziek.
15. Wanneer je twijfelt om een einde aan je leven te maken, moet je op (een drukke) verjaarsdagvisite gaan.
16. Aan mijn vijanden wens ik het vermogen toe om te kunnen onthouden; aan mijn grotere vijanden om te kunnen doorgronden en aan mijn grootste vijand het vermogen om te weten wat anderen denken.

Jan Posch, 9 september 2010./ 7 maart 2011.

Schaakvakantie in Dieren en Beekbergen.

Schaakvakantie in Dieren en Beekbergen.

Op de heenweg op maandag 26 juli 2010 kwam ik vol goede moed in een file bij Zwolle terecht. Stilstaan, te laat aankomen en moeten plassen bevorderen dan je gemoedsgesteldheid niet en daarom besloot ik uit deze file te gaan en mijn geluk te gaan beproeven op zijwegen. Maar ik zou van de regen in de drup komen, want van een bord met Genemuiden en Kampen erop, wordt je ook niet vrolijk.

Terug dus  en gelukkig bleek de file opgelost, waardoor ik nog net voor half één in de speelzaal wist te arriveren.

Na de van te voren bekende schaakuitslag moest ik wederom mijn weg zien te vinden naar een voor mij volslagen onbekend hotel in Beekbergen. Ik vond namelijk een dagprijs van 28 euro inclusief ontbijt behoorlijk concurrerend vergeleken met een pensionprijs van 24 euro in Doesburg, waar je lakens een week lang onberoerd blijven en iedereen zich aan dezelfde edammer zit te vergrijpen. En in dit Fletcher-hotel kan de kamerdeur wel op slot. Enfin, met het nodige geluk wist ik zowaar zonder naar de weg te vragen dit “Veluwse Bos” hotel te bereiken.

Na een slechte eerste dag , zou ik vijf wonderschone dagen gaan beleven. Vooral het fietsen door de bossen naar Dieren heeft mij enorme impulsen gegeven. Iedere dag een andere route nemend, om maar zoveel mogelijk te kunnen zien was heel onderhoudend en spannend.  Een lekke band zou deze feestvreugde reeds kunnen bederven, maar dit onheil is mij gelukkig bespaard gebleven.

Elke avond een andere eetlocatie uitzoeken is een ander fenomeen.

Ook ben ik nog op een ochtend naar mijn dochter in Noord-Apeldoorn gefietst kris-kras door de stad en ook die plek wist ik met één blik op de stadskaart te bereiken. Jammer, alleen dat zij op vakantie bleek te zijn.

Dat rijden door die bossen op onbekende paden, heuvel op en heuvel af geeft mij altijd weer een kick en ik wist dan ook zowaar mijn tweede en derde partij te winnen met goed en degelijk schaakspel.

Op de vierde dag deed ik vooraf een boodschap en bij de kassa miste ik mijn portemonnee, die ik toch echt dacht mee genomen te hebben. Bij terugkomst in het hotel zocht ik tevergeefs naar dat ding en in redelijke paniek vroeg ik aan de receptie of zij misschien via de schoonmaakster iets gevonden hadden. Een aanvankelijk ja bleek naderhand een definitief neen. In opgewonden toestand zocht ik voor de derde keer in mijn rugtas en groot was mijn vreugde toen ik hem onderin mijn tas zag liggen, waar ik dus twee keer overheen had gekeken. Alleen met volledige rust in mijn hoofd kan ik presteren, dat is mij onderhand wel duidelijk geworden.

De laatste partij tegen Anneke Schol kwam ik reeds snel totaal gewonnen te staan. Ik zag dat ik een volle toren kon winnen,maar toch verkoos ik het om een paard tegen twee pionnen te offeren. Fritz bleek het achteraf volkomen met mij eens te zijn, alleen met dit verschil dat die nog een stuk offerde, het geen ik dus niet deed. Daarom duurde deze partij toch nog langer dan nodig was.

Ik zal deze afwisselende bosritten van ongeveer 30 kilometer door de Oost-Veluwe van Beekbergen naar Dieren nooit meer vergeten.

Jan Posch, 13 augustus 2010.

Vakantie in Duitsland.

Vakantie in Duitsland,

Met Wim Frenkel, Hannie en Tineke Drion ben ik begin juli op wandelvakantie geweest in Paderborn. Wij hadden zeer mooi en warm weer getroffen in dat weekeinde. Daarom besloten wij om in plaats van te wandelen de eerste dag te gaan fietsen. Bij het station hadden wij net de laatste vier fietsen gehuurd en daarmee dachten wij het zeer getroffen te hebben. Maar halverwege onze bestemming, met 36 graden op het digitale bord, begonnen wij daar langzaam anders over te denken. Tineke besloot niet verder te willen rijden en daarmee konden wij instemmen. De terugtocht naar het schitterende hotel bleek sneller te gaan door het aflopende parkoers, waardoor er ruimschoots tijd overbleef voor een gezellig zitje bij een wegrestaurant .

De dag erna konden wij na de voetbaloverwinning van het Duitse team met klinkende cijfers tegen de Engelsen getuige zijn van een uitgelaten menigte, die al toeterend en vlaggen zwaaiend de wegen onveilig maakten. Net op het moment dat wij er genoeg van begonnen te krijgen brak er een hevig noodweer los, voorafgegaan door angstaanjagende windvlagen. Terstond was het uit met de pret en konden wij weer met een gerust hart door de regen terug naar ons hotel.

De volgende dag was het fietsen in de nabije omgeving wel een succes. Ik had voor de verandering een kapiteinspet op mijn kop gezet en werd terstond voor veel meer aangezien, aangezien een jeugdig uitziende jongedame mij vroeg of ik allang kapitein was. Dat tot groot genoegen van mijn vriendin, die daar maar niet over uitgesproken raakte.

Na het terugbrengen van de fietsen zijn wij een stadswandeling door het zeer mooie en moderne Paderborn gaan maken, hetgeen zeer de moeite waard bleek te zijn.

Op de terugweg naar Buitenpost konden wij het niet laten om eens te kijken hoe de Nederlandse “Blauwe Stad “ eruit zou zien.  Kaal en verlaten, vonden wij en ook zeer duur.

Voor 12,50 euro mocht ik meerijden met Wim en voor die 69 euro hotelkosten voor drie overnachtingen hoef je zoiets ook niet te laten.

Jan Posch,  13 augustus 2010.

Chalet

Chalet.

Ik ken een man die in 2007 een chalet kocht in Oudega. Zijn vriendin had een advertentie gezien en samen zijn zij op een open dag naar deze plaats gereisd om te gaan kijken. De makelaar was reeds vertrokken, maar een bord met telefoonnummer was nog aanwezig. De verkoper bleek 55.000 euro te willen en geen cent minder, zoals hij door de telefoon orakelde. Op een eerste herfstvakantiedag vatte hij de moed op om een laatste bod uit te brengen: 50.000 en geen cent meer. Aan de hand van de weifelachtige reaktie van autoverkoper Bijma wist hij de uitkomst al, voordat deze definitief terugbelde; bij het station in Hoogeveen, waar zijn schaakvriend Vincent Duin zou arriveren hoorde hij het definitieve bod van 50.000 euro inclusief lidmaatschap coöperatieve vereniging van 4.300 euro.

Deze beslissing zou verstrekkende gevolgen hebben, waaronder een ongekende hoeveelheid werk. Na een stroeve gewenningsperiode, kwam een aarzelend weekend-bezoek. De omgeving was ver en verlaten en doodlopend. De naaste winkel op 5 kilometer en de echte stad op 16 kilometer.

Tijdens het tweede weekeinde ontplofte de aanwezige en bij de inventaris behorende televisie van zijn voorganger. Oorzaak: oververhitting.

In het voorjaar van 2008 had hij de euvele moed om een erfafscheiding van beplanting te engageren, waardoor zijn grondgebied plotsklaps veel groter leek, aangezien Bijma daarvoor te lui was geweest. Hij moest daarvoor wel zelf zijn gras gaan maaien.

In het chalet zelf behoorde een schitterend interieur tot de oorspronkelijke aanwezigheid. Maar het steeds meer krakende piepgeluid niet en na verloop van zekere tijd kwam hij erachter dat een vloeistofplas onder zijn heiligheid te voorschijn kwam, iedere keer na een afwasbeurt.

Zijn caravan bleek te verzakken. Met zand aanstampen gedurende een vorstperiode bleek de ware oorzaak. De beheerder bleek bereid een uur lang op zijn rug en buik  slangachtige bewegingen te maken, waardoor er minstens 20 stoeptegels onder de donkere, stoffige en smerige ruimte verdwenen.

Een ander chalet misschien? Voor 75.000 euro kon hij deze kant en klaar laten zetten, met vrij uitzicht, inclusief grondprijs van 25.000.  Het niet permanent mogen wonen deed hem van dit duivelse dilemma afzien, na een turbulente week-overdachtenis.

Inmiddels was het zomer 2008.  Hij had kiespijn en moest naar een geïmproviseerde tandarts in Oranjewoud die op zijn boerderij een praktijkruimte had ingericht, met zijn vrouw als assistente. Zij hadden een ziekelijke dochter, die aan kanker leed en mooie gedichten schreef. Henk zag er tegenop op die kies te trekken, met name omdat hij op doorreis was met de fiets , om een recreatiewoning te bekijken in Boyl.  Een grote hijskraan bij de buren zorgde voor de oplossing: Henk en zijn patient  gingen daar kijken om te zien hoe dat immense gevaarte het voor elkaar kreeg om beton in de achterschuur te storten.

De recreatie-woning bleek tegen te vallen en daarom ging hij met een kies minder terug naar Heerenveen om door de stront rijdend bij zijn daar geparkeerde auto te komen.

Een en ander had wel duidelijke gevolgen: vriendinlief had wederom een chalet gezien op een park in Eastermar. Drie chalets bekeken , waarvan twee met een makelaar van de verkopende partij. Te duur en daarom zag hij er van af.

Na zes weken belt Alex Kooistra van Woonaccent hem op met de vraag of hij nog interesse had. “Neen, Alex het is mij te duur voor die 80.000 euro”. “Wat wil jij dan geven”, vroeg hij. “Niet meer dan 60”, was zijn antwoord.

Enfin, na een uur belde hij weer met de mededeling dat Wietse Herder bereid was om te zakken naar 65.000 euro. Aangezien hij bij zijn eerdere bod bleef, verraste hij hem behoorlijk toen hij de volgende dag aankondigde dat hij een chalet gekocht had in Oostermeer op zijn  Hollands. Op 13 oktober vond de overschrijving plaats bij de notaris, ruim twee maanden na de koop.

Nu zat hij met drie woonruimten, met de woning van zijn vriendin erbij gerekend met vier.

Aangezien er vorst op komst was, besloot hij voor de kerstdagen 2008 de kraan af te sluiten. Tijdens het dichtdraaien daarvan had hij slechts de kraan los in zijn handen. Deze kranen waren totaal gecorroseerd wegens nalatig onderhoud. De beheerder, die eigenlijk helemaal geen beheerder wou zijn, zou de reparateur bellen in Sumar. Maar Bouma kwam niet direkt, met als gevolg een kapot gevroren leiding onder het chalet, waar het water uitspoot.

Hij stelde de parkeigenaar verantwoordelijk voor de kosten en deze stelde voor om de kosten door drieën te delen, aangezien die vond dat hij te laat was geweest met het afsluiten van de hoofdkraan, hetgeen hij terecht bestreed met de opmerking, dat het park gedurende het hele winterseizoen  open was. Uiteindelijk hebben zij , parkeigenaar, Bouma en hij, de kosten door drieen gedeeld, met de aantekening dat de gedupeerde alle kosten uit de verzekering vergoed kreeg.

Waar hij helemaal geen rekening mee had gehouden was de twist tussen parkeigenaar en de chaleteigenaren. Die verhouding was te vergelijken met die tussen water en vuur. Hij kreeg tot zijn grote ongenoegen te maken met een bombardement aan e-mails over en weer en ook tussen de chaleteigenaren onderling ontstond grote onenigheid over de te volgen strategie om Keijer aan te pakken. Ed Berfelo was in deze oorlog uiteindelijk degene die met grote juridische kennis van zaken, Keijer tot overgave wist te bewegen. Hij heeft voor hem nog een gedicht geschreven, “het parkconflict”genaamd. Deze oorlog was namelijk al uitgegroeid tot het afsluiten van gasleidingen, waardoor de vaste bewoners zich genoopt voelden tot de aanschaf van privé gastanken, door Berfelo “gasbommen” genoemd.

Tijdens één van zijn “werkbezoeken”aan dit chalet kwam hij tot de onthutsende wetenschap, dat de elektriciteitsvoorziening faalde. Oorzaak onbekend. Pas veel later kwam hij erachter dat zijn buurman zijn hoofdschakelaar had uitgezet wegens kortsluiting door regeninslag in het buitenstopcontact. Twee buurmannen hadden daar dus schade van, waarop één van hen deze buitenvoorziening heeft afgesloten. Gelukkig was installateur  Harm Feenstra zo vriendelijk om deze in augustus 2010 voor 20 euro ook weer aan te sluiten onder sterk verbeterde omstandigheden.

Maar dit alles was peanuts vergeleken met de gebeurtenissen in Oudega in Smallingerland. Zijn vriendin was namelijk gek op bomensnoeien en dat deden zij dan ook. Let wel , ongevraagd. Dat kwam hen op een ( te grote) uitbrander van het bestuur te staan, waarop een brief door hem werd geschreven, die als een bom insloeg. Verzoenende gesprekken moesten eraan te pas komen om de verhoudingen te normaliseren.

Ook had hij een boot gekocht bij een bedrijfje in Leeuwarden aan de kade tegenover het Ziekenfonds Westfriesland, op aanraden van wederom zijn vriendin. Dat heeft hij geweten. Het motorslot werd niet geleverd, maar was wel betaald. Het dekzeil paste niet over de boot met vastgekoppelde motor, ook wel console genoemd. Grote plassen met water in het dekzeil was het gevolg. Rein was een beste vent, daar niet van, maar je kon niet van hem op aan. Het eind van het liedje was de boot weer in de verkoop bij Rein. Precies één jaar na dato, ging hij weer eens bij hem langs om te informeren. Toen bleek dat hij op zaterdag nauwelijks open was geweest wegens interne problematieken. Het gevolg was dat hij zijn boot terug nam, nu met een trailer erbij, maar zonder ligplaats dit keer, die inmiddels aan een ander vergeven was.

Bij een poging om deze boot te water te laten bij een watersportvereniging in Jirnsum bleek de elektriciteitskabel vast te zitten aan deze trailer. De boot kwam vast te zitten en wonder boven wonder bleek de schade mee te vallen. Dat was bepaald niet het geval toen hij bij een scherpe bocht de boot op de weg zag schuiven bij het toevallig achteromkijken. Schuren en lakken in plaats van varen dus.

In het chalet ging de gaskachel af en toe gewoon uit en tijdens een strenge winter kan dat noodlottig worden met het oog op bevroren leidingen en alle daarmee verbonden systemen. Op een koude winterdag in 2009 kwam hij per geluk één dag vroeger thuis als gevolg van een onenigheid. Alles behalve één kraan was bevroren. Zelfs in de kopjes stond het ijs, en niet te vergeten in het koffiezetapparaat en in de toiletpot. Het water spoot uit de douchekraan. Onder het chalet zou later nog een koppeling van een warmwaterleiding het begeven. Na reparatie zaten zij op een regenachtige avond naar de t.v. te kijken, toen het regenwater via de ramen naar binnen sloeg. Twee dagen heeft hij samen met Peter Toering op het dak gestaan om de kosten te drukken tot 1500 euro.

Genoeg van dit verhaal?

Na deze dakreparatie kreeg hij tijdens een gasuitval zijn geyser niet meer aan de praat. Wouter heeft hem toen weer aan de praat gekregen, dat was degene die hem aanspoorde een nieuwe kachel te kopen, en ook degene die in eerste instantie de koppeling en de douchekraan wist te herstellen. De kachel werd echter gerepareerd door de firma Bouma uit Sumar, die zo handig was om het defect op te sporen. Aangezien hij ook niet op tijd zijn afspraak nakwam ontglipte hem ook de dakreparatie, zoals gezegd.

Echter…., de geyser begaf het in een later stadium wederom. Ook deze keer moest Peter Toering weer aan de slag, nu voor de installatie van een nieuwe geyser.

Problemen achter de rug?

Hij was bij zijn broer in Oostzaan aan het werk, toen er opgebeld werd door de beheerder. Hij en de voorzitter waren toevallig bij zijn chalet geweest en hadden een gierende geyser gehoord en een wasemdamp ontdekt in zijn chalet.  Het bleek wederom om een lekkage te gaan onder zijn chalet. Wout had de koppeling niet goed genoeg vastgezet en wederom moest er gebeld worden naar Toering. Die zat echter in Frankrijk en gaf hem het nummer van een collega uit Drachten. Gelukkig bleek deze jongeman bereid om onder het chalet zijn moeilijke en smerige werk te doen.

In dit zelfde weekeinde lag er zomaar water op het aanrecht. Eerst  had ik het nog niet door, maar na wat beter opletten konstateerde ik een …lekkend koffiezetapparaat. Dat deed hij alleen tijdens het opwarmen en niet wanneer je er water ingooide….

Er is nog zoveel meer gebeurd,  zoals het vogelnest dat in het afvoerkanaal van de afzuigkap zat, waardoor deze slechts een brommend geluid wist te produceren in Oostermeer en …….. zal ik nu ook maar het verhaal vertellen waarom ik aan al deze ellende ben begonnen?

Jan Posch, vrijdag 13 augustus 2010.

Woningstichting Noordwest Friesland weigerde mij  ontheffing te geven van huurbetaling, ondanks dat ik zelf voor vervangende woonruimte kon en wilde zorgen.

Wat was het probleem?

In mijn veredeld kippenhok was namelijk de zwam binnengeslopen. Dat was ook al bij de buren het geval, dus ze wisten precies van toeten en blazen. De hele voor- en achterkamer inclusief alle balken moesten gestript worden. Daardoor werd deze woning dus onbewoonbaar. Maar omdat deze woningen bij vertrek gerenoveerd werden, stelde ik voor om deze woning dan ook helemaal te renoveren, Dat was voor hen zonder meer financieel aantrekkelijker.

Dat kon wel, maar mijnheer Posch, dan moet u wel de huur doorbetalen, want wij hebben met de Huurdersbelangenvereniging!! afgesproken, dat wij renovatie alleen op verzoek doen met doorbetaling van de huur.

Ook een gesprek met Hagenaars zette geen zoden aan de dijk, en ook drie brieven hierover niet.

Zoals gebruikelijk, ga je dieper op de zaak in , dan kom je inderdaad weer op stront uit.

Dit illustratieve voorbeeld geeft aan waarom mensen ondergronds gaan en zich van deze maatschappij afkeren. De bureaucratie viert hoogtij , evenals de lamlendigheid. Hagenaars blijft lachen en zijn medewerkers denken dat zij alles weer goed hebben gedaan. En dan te bedenken, dat zij dure brochures verspreiden, waarin de klantvriendelijkheid de hoogste prioriteit krijgt toebedeeld.

Natuurlijk heb ik de huur opgezegd. Nooit van mijn leven zal ik meer huur betalen. Ik betaal nu 800 euro per jaar en anders zou ik 12 x 450 euro = 5400 euro betaald hebben en laat ik maar zwijgen hoe ik hen dat met andere dingen betaald heb gezet.

Jan Posch, 16 augustus 2010.

Naschrift:

Op donderdag 2 september , terwijl ik toevallig in mijn chalet bezig was, hoorde ik plotseling een sissend geluid. Het bleek uit de geyserruimte te komen. Het bleek een waterlek te zijn, waarna ik terstond de hoofdkraan heb dichtgedraaid. Er bleek een afsluiting te disfunctioneren, tengevolge van warmtewerking. Geleidelijk was deze afsluiter naar beneden gezakt. Wanneer ik niet aanwezig zou zijn geweest, had er gedurende 9 dagen een spuitende waterstraal vrij spel gehad en in eerste instantie mijn isolatievloer doordrenkt met H2O. De ramp was niet te overzien geweest.

Janneman, 26 november 2010.

De heerlijke hel van Liesbed-verrot.

De heerlijke hel van Liesbed-verrot.

Liesbed, je hoerige jaren,
Gaven ons oneindig veel plezier,
Wanneer onze pijlen mochten trillen,
In de scheur van je kier.

Jouw dijen en billen,
Deden ons rillen, en
Klaarkomen in je harige varkenskot,
Deden ons gillen van verrukking en genot.

Er gold geen taboe voor je brandende hel,
Rammende stampers, criminelen of Heren,
Overspeligen of vol met zweren, dikken en vetten,
Iedereen kon jouw blazoen onteren en bevlekken.

Achterlijken en dwazen,
Dieren en wilde stieren,
Door iedereen liet je je doorboren,
Van achteren en van voren.

Alles wilde je wel slikken, behaarde en kalen,
Jonge en bejaarden, wortels en peren,
Overgoten door het sperma van de jongeheren,
Liet je je rijkelijk door en voor het schuim betalen.

Rijen ondenkbaar,
Opgewonden stijve lullen,
Hebben in de loop der jaren,
Je stinkende kut mogen vullen.

Als trots rechtopstaande pluimen,
Liet je ze eerloos bij je binnenglippen en kruipen,
Om ze je in je geweldige ruimte,
Kreunend en soppend te laten wippen en neuken.

En je ingewanden vol te laten spuiten,
Met het zaad van die geile beren,
Ontelbare aantallen keren,
Om die woede te castreren.

Hele dorpen en steden,
Heb je zich laten vermaken in je prangende darmen,
Volksstammen vol heb je doen vlammen en verlammen,
Door ze woest in je lijf te laten rammen.

Als zielige hopen slap bungelend vlees,
Kropen ze tenslotte uit je lijf,
Het uitgekotste zaad bij je achtergelaten,
Verslagen, door een door-en-door verrot wijf.

Een vieze penetrante geur, van kuttenlucht,
Riekend naar verzuurd-hoer-zijn-verrot,
Niets kon ons beletten,
Op weg naar het hoogste genot.


(ziel-uitwerpselen van Jan Posch, 8 januari 2008.)

Marteling.

George Bush , ooit de machtigste man op deze wereld, vindt watermarteling geschikt om mensen te doen doorslaan. Niet alleen Amerikanen martelden systematisch de Irakezen, ook de Britten doen dat. Niet alleen om bekentenissen af te dwingen, maar ook terwille van hun eigen plezier. Zij martelen aangezien zij door niemand worden teruggefloten. De rechten van gevangenen via de Geneefse Conventie worden aan de laars gelapt.
Zo worden gevangenen uitgehongerd, geslagen natuurlijk, moeten sexuele venederingen ondergaan en krijgen elektrische schokken toegediend. Eèn van de gevangenen zegt dat hij al enkele dagen niets heeft gegeten, wordt om die reden geblindoekt afgevoerd en vervolgens beestachtig mishandeld. Sommige vrouwen zouden bij het aanhoren van dit gekrijs ongetwijfeld zwaar zijn klaargekomen.

Sommige Irakeze gevangenen werden doodgemarteld. Bij een receptionist werden 93 verwondingen aangetroffen, nadat hij was doodgemarteld.
De Britse regering weigert een diepgaand onderzoek naar deze barbaarse praktijken. Zij huldigt het gluiperige officièle diplomatieke standpunt, dat bovengenoemde praktijken slecht incidenten betreft.
Denk niet dat deze martelingen incidenten zijn. De mensheid heeft te alle tijden gemarteld en overal. Het begint al bij kleine kinderen met pesten van leeftijdgenoten. Er zijn experimenten uitgevoerd bij studenten, die werden verdeeld in bewakers en gevangenen. Na één week moest dit experiment gestopt worden, aangezien de bewakers de gevangenen ongekend heftig gingen tormenteren.
Ook was er ooit een experiment met het toedienen van elektrische schokken bij het geven van foutieve antwoorden op gestelde vragen. Twee derde van de proefpersonen (=66%) gingen door met het toedienen van deze steeds heftigere schokken totdat de patient zou zijn overleden.
Het sadisme zit in de mens verweven. Wij zitten doodeenvoudig niet beter in elkaar. Geef je de ergsten in sociaal opzicht de kans, dan verliezen zij ook hun laatste remming en martelen de ander net zo lang totdat de dood erop volgt.
Dat is ook de onderliggende reden, waarom vrouwen klaar kwamen op de tribune van de arena, waar slaven uit elkaar gescheurd werden door leeuwen.
Het verwondert mij ook niet meer,wanneer ik hoor dat er grote aantallen vrouwen reageren op relatie-advertenties van zware criminelen en moordenaars. Zij schijnen het heerlijk te vinden om doorboord te worden door een moordenaarslul.

Jan Posch, 10 november 2010.

Moeder Posch 91 jaar.

Vandaag verbreek ik mijn stilzwijgen en feliciteer ik mijn moeder van harte met haar 91e verjaardag. Zij moet iedere dag gespoeld worden en woont nog zelfstandig. Het is een kranig persoon, zeer slecht ter been , en doet alles nog zelf.
De ontwikkelingen gaan zo snel, dat ik ze zelf amper kan bijhouden. Zelfs wanneer ik niets te doen heb, verveel ik mij niet. Soms probeer ik mij te vervelen, maar mijn denkprocessen verhinderen dat. De competitie-vervalser probeerde mijn kampioensprijzen te saboteren en daar moet je bij mij niet mee aankomen. Gesteund door een zwakke voorzitter kon deze blamage ongestraft blijven. Maar niets blijft ongestraft natuurlijk. Verder dan deze opmerkingen ga ik voorlopig niet.

Jan Posch, 8 november 2010.