Dit
keer deed ik weer eens mee aan het mini-toernooi. Dat betekent vijf ronden
schaakspelen, te beginnen op tweede kerstdag tot en met 30 december.
Dit
keer logeerde ik drie nachten in een hotel in
Aduard, Best Western genaamd. Dat (vernieuwde) hotel kan ik overigens
bij iedereen aanbevelen. Voor een dagprijs, inclusief ontbijt, betaal je 36
euro. Daarvoor krijg je een schitterende ruime kamer, met fantastisch uitzicht
over de Groninger landerijen en een gratis groot parkeerterrein. Dit in
tegenstelling met het Hampshire Hotel,
waarvoor je 16 euro per dag aan parkeergeld moet betalen.
Ik ging er met de fiets naar toe en deed er de eerste keer
ongeveer 7 kilometer over , aangezien ik de autoroute bleef volgen. De volgende
dagen deed ik het twee kilometer slimmer, maar ook weer niet helemaal, want een
opgelopen verkoudheidsvirus in Portugal bleek daarmee bepaald niet minder te
worden, waardoor ik met name in de nachten begon te spookdromen….
Maar
goed, ik bleef gelukkig op de been en ontmoette op de eerste dag Bart Romijn, die mij vertelde dat hij Harry Gielen,
voorzitter van schaakclub Haren, met een bezem achterna had gezeten. Toen ik
die beste man de volgende dag foto’s zag schieten van alle deelnemers, kwam de
gedachte bij mij op of deze man het eigenlijk wel waard was om achterna gezeten
te worden en al helemaal niet met een bezem.
Ook
kwam ik dezer dagen de oude bekende Johan van den Berg tegen en ik vroeg hem of
hij nog niet genezen was van zijn schaakverslaving. “Een prettige verslaving
laat ik mij niet zomaar afnemen”, antwoordde hij gevat.
“Waarom
draag jij eigenlijk een baard”, vroeg ik op de derde dag aan oud ploeggenoot Frans Vermeulen. “Waarom draag jij eigenlijk geen baard”,
riposteerde hij snedig en buitengewoon scherpzinnig.
Op
de vierde dag zag ik de mij welbekende bootbewoner Joop Hummel uit Groningen
over het sportzaallinoleum lopen.
“Hoeveel verliezers zitten er hier in dit onderkomen, Joop”?, vroeg ik hem, die
zich zichtbaar irriteerde aan mijn bruine kop. “Bedoel je vandaag of altijd”,
vroeg hij en daarmee ontnam hij mij mijn filosofische antwoord allemaal.
Het
resultaat van dit schaakfestijn bedroeg dit keer een TPR van 1914 en dat is redelijk
te noemen voor een serieuze knoeier.
Wederom
een geweldig schaaktoernooi afgesloten,
met dank aan de organisatoren Jan Colly
en zijn schaakvriend Piet
Mulder.
Jan
Posch, 30 december 2012.
