Over vrijheid en logica.

• Zelf ben ik voor individuele verantwoordelijkheid voor het dragen van een autogordel. De Staat kan wel een plicht instellen om gordels aan te brengen in auto's, maar mensen zouden zelf moeten kunnen beslissen , om ze wel of niet om te doen.
• Een arts zou m.i. nooit , met het oog op zijn geweten, een euthanasieverzoek mogen weigeren. Hij is dienstverlener en moet er dus zijn voor zijn klanten.
• Een gemeenteambtenaar zou m.i. ook niet , met het oog op zijn geweten, een homohuwelijk mogen weigeren. Hij is in dienst van de Staat en heeft dus de plicht ook deze huwelijken in te zegenen.

Overigens ben ik zelf geen voorstander van het homohuwelijk. Ik vind het bewijs van samenleving goed genoeg.

In discussies hierover met gelovigen, viel het mij op dat sommigen op alle bovengenoemde punten precies een tegenovergestelde mening verkondigden.


Interessant wordt de vraag of er een tegenstrijdigheid in logisch denken bestaat, indien je je realiseert dat de vrijheid van een individu in geval 2 (arts) en 3 (ambtenaar) aan banden wordt gelegd ten opzichte van geval 1 (gordels).

In het geval van de arts kun je zeggen, dat hij zelf voor het negatieve kiest. Hij geeft zijn eigen ego voorrang boven die van de hulpvrager, ook al ligt die te creperen en willen zijn dierbaren ook niet liever dan euthanasie toe te passen. ( het is overigens ook belachelijk dat je bij zijn collega wel terecht kan, dat is al een tegenstrijdigheid in zichzelf).

In het geval van de gemeenteambtenaar:  hij kiest er zelf voor om in dienst van de gemeenschap huwelijken te voltrekken. Hij wil vervolgens zelf niet iets doen. Ook hij kiest voor zijn eigen ego en niet voor de ander, die wel afhankelijk is van anderen.

Samenvattend:

In het geval van de autogordel wordt je verplicht iets te doen, dat van boven af wordt opgedragen.

In de gevallen van de arts en de ambtenaar hebben zij vrijwillig voor dat beroep gekozen en weigeren vervolgens zelf dienst te doen.

Naschrift:  ik besef dat in geval van de autogordel het democratisch principe mij tot zwijgen zou moeten brengen. Maar dan stel ik dat ook onze democratie kan falen. De meerderheid kan ook slechte besluiten nemen, helaas. Aangenomen wetten en regels , kunnen tot gesels verworden. 
  

Jan Posch, 24 augustus 2015.
 
 

Schoonheden.

De waarheid is een nietsontziende kracht, die met het vuur van zijn oprechtheid, dood en verderf kan zaaien.

Dit meesterlijke aforisme legt een groot deel van onze ontoereikendheid bloot.

Naast Waarheid, bestaan er begrippen als :  Schoonheid, Zuiverheid, Rechtvaardigheid.

Deze begrippen vormen mijn levensdraad, zoals het Godsbeeld dat voor de gelovige mens vormt. Zij zijn dus naar mijn eigen verrukkelijke mening zelfstandige begrippen, die niet door God geschapen zijn.

Een goede vraag is, waarom gevoel en liefde niet in bovengenoemde opsomming zijn opgenomen.

Omdat gevoel en liefde veranderlijke begrippen zijn.  Zij zijn weliswaar enorm belangrijk en kunnen op hun beurt tot waarachtige verhevenheid uitgroeien , maar blijven in hun wezen flexibel.
Zij kunnen ook tot het nulpunt degraderen.

Dat geldt overigens ook voor het begrip lust. Heel belangrijk, maar ook heel veranderlijk en bovendien gevaarlijk. In het zuivere hedonisme schuilt een enorme duivel, cynisch gesproken.

Een mens is grofweg gezegd, opgebouwd uit ruggenmerg, verlengde merg, sensitieve centra en grote hersenen.

Biologische blijk van zijn innerlijke gespletenheid.

Hij is daardoor een vat vol tegenstrijdigheid, onderworpen aan mengsels van liefde en haat. Een verscheurd wezen in zichzelf.

Hij staat desalniettemin voor de opgave een harmonieus evenwicht  in zichzelf te vinden.

Het zal duidelijk zijn dat die opgave voor bijna iedereen te moeilijk is.

De meesten van ons knoeien er maar wat op los en sommigen doen dat zelfs met fatale gevolgen.

Een kunstmens (robot) zou eventueel een oplossing kunnen betekenen.  Een vierdimensionale geest zonder een lichaam lijkt mij een ideale oplossing voor ons levensprobleem.

Wat zou ik overigens graag in een paradijselijk hierna geloven. Opgenomen worden in een vierdimensionale ruimte vol liefde en heerlijkheid, zonder behoeftes en verlangens, vol rust en tevredenheid.

Wil ik dat niet of kan ik dat niet, vraag ik mij dikwijls af.

Jan Posch, 14 augustus 2015.


 

Uit de oude doos.

Die ik na vele jaren weer eens tegenkwam en tot groot genoegen weer eens ben gaan doorbladeren. Ik kon het niet laten om mijn (bijna) vergeten opgeschreven wijsheden weer eens in het zonnetje te zetten:

·      Om veel over anderen aan de weet te komen is het zeer raadzaam om uitgebreid over jezelf na te denken.

·      Niets is erger voor een mens om geconfronteerd te worden met zichzelf. (of met de waarheid).

·      Enkele uitverkorenen eindigen met eenvoudig te worden.

·      Humor is overwonnen droefheid, de pleister op de wond en de bloem op de mestvaalt.

·      Hij begint pas te twijfelen, indien je hem volmondig gelijk geeft.

·      Een fanaticus is een weifelaar, die een besluit heeft genomen.

·      Generaliseren is een vorm van denken die weinig inspanning behoeft en daarom vaak beoefend wordt.

·      De realiteit is altijd minder opwindend dan het vermoeden ervan.

·      Geluk wordt pas zichtbaar, wanneer het voorbij is.

·      Er is zelden iets, dat ik zeg of denk, of het tegenovergestelde speelt ook door mijn gedachten.

·      Geringschattend over jezelf spreken, is de meest armzalige vorm van hoogmoed.

·      Veel mensen danken hun goede geweten aan hun slechte geheugen.

·      De kunst van het leven is thuis te zijn, alsof men op reis is.

·      Onze wezenlijke bestemming is te komen tot een optimale zelfrealisatie.

·      Het durven nemen van risico’s, is een kenmerk van geestelijke gezondheid.

·      Wie veel bezit, maar nooit iets geeft, steelt meer dan wie gestolen heeft.

·      Wie zelden prijst, spreekt vriendentaal, wie altijd vleit liegt menigmaal.

·      Ouders leren hun kinderen spreken, kinderen leren hun ouders te zwijgen.

·      Wie geen vrede vindt bij zichzelf, behoeft er elders niet naar te zoeken.

·      Grote beschaving blijkt vaak uit grote eenvoud. In de beperking ziet men de meester.

·      Wie vol is van zichzelf, is leeg voor een ander.

·      Ontmoet je iemand zonder glimlach, geef hem dan de jouwe. (verbeter de wereld en begin met jezelf).

·      Men kan zichzelf niet meer verkleinen, door steeds maar groot te willen schijnen.

·      De zin van dit leven is, die welke men daaraan geeft.

·      Wij raadplegen de ander slechts, in de verwachting, onze eigen mening bevestigd te zien worden.

·      Heb de moed om te worden wie je echt bent, daarna om jezelf te zijn en blijven, want je wordt onthouden door datgene waarin je van je medemens verschilt en niet waarin je met hem overeenkomt.

·      Wie zijn eigen hart doorziet, spot met zijn buurman niet en wie in zijn eigen tuintje wiedt, ziet het onkruid bij dezelfde buurman niet.

·      Aan de vrucht kent men de boom en de duivel schijnt de mooiste psalmen te zingen.

·      Niet uit het loochenen van talenten die gij bezit, blijkt uw bescheidenheid, maar uit het bezit van talenten, die in u geloochend worden.

·      Wie in een glazen huis woont, moet niet met stenen gaan gooien.

·      Wat de overeenkomst is tussen een optimist en een pessimist? Zij geloven allebei dat een vrouw braaf is.

·      Gelukkig zijn is tevreden zijn met wat je hebt en niet het krijgen wat we verlangen.

·      Geloof is het aanvaarden van de ingevingen van onze ziel.

·      Ware woorden schijnen altijd ongerijmd, maar geen enkele andere vorm van lering kan hen vervangen.

De waarheid is een nietsontziende held, die met het vuur van zijn oprechtheid dood en verderf kan zaaien.

Voorlopig ben ikzelf weer even (mentaal) bevredigd en kan de oude doos in de prullenbak.

Jan Posch, 4 augustus 2015.