Nieuwjaarwens 2015.

Tegen het einde van dit jaar bereikte mij via facebook het trieste bericht van het overlijden van schaker Albert Platje. Nu hoort de dood weliswaar bij dit bestaan, maar Albert is veel te vroeg van ons heengegaan. Echter, mocht blijken dat hij vrijwillig voor zijn plotselinge vertrek heeft gekozen, dan respecteer ik dat volledig. Iedereen die zich niet meer voelt opgewassen tegen deze hel, waarin wij elke dag moeten zien te overleven,heeft natuurlijk het volste recht tot zelfbeschikking. ( datgene te doen wat hij/zij op dat moment goeddunkt.)

Een reden des te meer om er toch maar weer iets van proberen te maken in het nieuwe jaar.

Laten we hopen dat de Europese Commissie een bres zal weten te slaan in het bolwerk van de postbusfirma's. ( Om over de invoering van een (broodnodige) Europese belastingharmonisatie maar even te zwijgen).

Laten we ook hopen dat de zorgverzekeraars in staat zullen zijn om de buitensporige macht van de ( vaak grof graaiende en ondermaats presterende )zorgverleners te breken of in ieder geval te beperken. Want de waanzinnige hoge zorgkosten zijn een schanddaad voor onze hele maatschappij en een doorn in het oog voor ieder weldenkend mens. Maar laten we ook hopen dat de consument in deze ook oog krijgt voor zijn eigen buitensporige wensen.

Ook mogen wij wensen dat iedereen de integratie van de immigrant een goed hart zal toedragen, vooropgesteld natuurlijk dat deze immigrant bereid is zich aan te passen aan de gebruiken en wetten van zijn gastheer, zonder dat er sprake zal zijn van assimilatie.

Verder wens ik een sportsocialisme in Europa, zoals dat in Amerika allang bestaat. Daar hebben ze ingezien dat een plafond aan spelerssalarissen een absolute noodzaak is om tot een eerlijke competitie te geraken, evenals een herverdeling van sponsorgelden en gelden uit t.v. rechten over alle clubs. Daarmee zou mogelijk de onvermijdelijke gang naar de afgrond van de Europese sportwereld voorkomen kunnen worden.

Ook wens ik de definitieve doorbraak van de genetische modificatie en de synthetische biologie. Opdat deze wetenschappen maar niet meer tegengewerkt zullen worden door de Europese Unie, door het schijnheilige Greenpeace en andere milieuorganisaties.(Milieudefensie). We moeten de hoogtechnologie omarmen en niet terug naar de kleinschaligheid van 200 jaar geleden. Dus vooruit met de waterstofauto, de elektrische auto en achteruit met de vervuilende dieselauto.

Dat de rijkeren onder ons maar meer vermogensbelasting zullen moeten gaan betalen en dat de robots onze levenskwaliteit maar zullen blijven verhogen.

En........  dat iedereen maar veel belasting mag gaan betalen in 2015.

Jan Posch, 30 december 2014.                                                                                                               



 

Over vrije liefde en het hebben van meerdere liefdesrelaties (polyamorie).

 Filosofen hebben de waarheid lief. Wijsbegeerte dus. In de filosofische wereld staat het begrip liefde op gespannen voet met deze waarheid. Immers, de ratio staat hier diametraal tegenover de emotie. Liefde is natuurlijk een emotioneel beladen gegeven. De christenen beschouwen het begrip liefde als door God gegeven aan de mens uit liefde voor hem, geschonken via de kruisdood van zijn enige zoon Jezus Christus.

 

Zij denken vanuit dit begrip liefde en zien deze als enige oplossing voor al onze problematieken. Naastenliefde en verdraagzaamheid zijn kernbegrippen in deze zienswijze.

 

Maar is dat wel zo? Is deze liefde de oplossing van al onze problemen?

 

Om deze vraagstelling te kunnen beantwoorden moeten wij ons afvragen wat eigenlijk de zin is van ons bestaan. Als die er al is. Je kan zeggen dat de zin van dit leven, de zin is in dit leven. Maar dat is feitelijk een drogredenering. Waarschijnlijk is dit leven zinloos. Niemand heeft mij gevraagd om hier te komen. Ik ben er doodgewoon gekomen, wel levend natuurlijk..

 

Het enige wat we wel  kunnen doen is, om deze  zinledigheid van ons bestaan, zoveel mogelijk zin te geven, door middel van een zinvol bezigzijn. Dat doen we dus door onze tijd zo zinvol als maar mogelijk  te besteden. Anders gezegd: door de verveling zoveel als mogelijk te beperken,. Wij moeten onze geest zoet houden met het plegen van liefhebberijen.

 

Of wij daarmee gelukkig zullen worden en intens  tevreden , is ook weer een geheel andere vraag. Dat is ten eerste zeer subjectief.  Sommigen zijn zeer tevreden onder min of meer dezelfde condities als waaronder anderen leven en die anderen niet.  Wanneer je  je verlangens kunt uitschakelen ,waaronder bijvoorbeeld het machtsstreven valt en je zinnen de baas hebt kunnen worden, ben je al een heel eind op de goede weg naar het geluk.  Gelukkig zijn is eigenlijk het totaal kunnen opgaan in het moment van nu. Dat moet je vooral niet na willen streven, dan zal het je niet lukken. Geluk overkomt je. Het is de uitschakeling van de geest ( van de ratio en vooral de wilsfactor), ten faveure van je ziel, je opperste en waarlijk echte wijze van zijn.

 

Het echte gelukzaligheidsgevoel beperkt zich echter tot momenten. Omdat je nooit altijd gelukkig kan zijn, om de doodeenvoudige reden dat je het dan niet meer kan zijn.. Dat het verrassingselement bij dit gevoel een grote rol speelt zal  duidelijk zijn.. 

 

De echte zin van het leven is dus zorgen dat je jezelf zo min mogelijk verveelt. Dus een zinvolle invulling daaraan geven, Wanneer je alles hebt wat je hartje begeert kan je desalniettemin diep ongelukkig zijn. Dan zijn er geen uitdagingen meer. Alles is hetzelfde, elke dag weer opnieuw. Er is geen spanning meer , waardoor je  spanning gaat zoeken. Hetzij in avontuur, hetzij in gokwerk, hetzij in drank en drugs, hetzij in seksuele escapades en avonturen..

 

Terugkomend op het begrip liefde . Je kan nog  zoveel liefde in je lijf hebben, je kan nog zoveel om een ander mens geven, je kan nog  zoveel universele liefde en onbaatzuchtige liefde koesteren, je kan nog zoveel om je kinderen geven., je kan nog zoveel van je eigen man of vrouw houden , je kan nog zoveel jezelf voor de gek houden door in de liefde van de Here Jezus te geloven.,  dat allemaal zal je geen garantie geven op een gelukkig leven.

 

Want ook dan kan je opgezadeld komen te zitten met eenzaamheidsgevoelens en tegen die ziekte is nu eenmaal geen enkel kruid gewassen. En tegen verveling is echt geen liefde opgewassen.

 

Liefde is en blijft een vergankelijk dynamisch begrip. Het verandert elke dag. Voor de liefde voor je echtgenoot moet je vechten, moet je energie leveren. Maar het is vele malen complexer dan dat; ook wanneer je bergen energie inbrengt wil dat nog niet zeggen dat je zodoende de liefde van een ander kunt garanderen. Ben je bijvoorbeeld te goed, dan gaan ze de draak met je steken, dan wordt je nog eerder voor gek versleten. 

 

Verliefdheid en geilheid spelen een niet te onderschatten rol in de gevoelens van en voor  een ander. Het beest in ons volgt namelijk zijn eigen weg. Hoogstens kunnen wij het beest (tijdelijk) aan de ketting houden, (temmen), maar dat zal geen blijvende zekerheid, op wat dan ook garanderen Het is vechten tegen beter weten in. Met als gevolg frustraties. Freuds psycho-analyse  spreekt in dit verband boekdelen. De kunst van de sublimatie is een bekend fenomeen om  die frustraties in goede banen te leiden, via de uitweg van omzetting in andere zaken.

 

 

Natuurlijk is het een kunst om lief te hebben. Maar daarmee maak je nog niet al het onheil wat wij op onze wegen tegenkomen, per definitie onschadelijk.

 

Een mens schiet doodeenvoudig tekort om het begrip Liefde echt machtig te worden. Hij kan er niet wezenlijk mee uit de voeten. 

 

Zoals we allen weten zijn wij geen monogame wezens. Niet in biologisch opzicht, maar ook zeker niet in geestelijk opzicht. Ons brein is tenslotte niet voor niets het grootste sexuele orgaan wat wij bezitten. Wanneer wij ons monogaam gedragen, dan is dat uit culturele en ethisch/normatieve overwegingen. Het Christendom ziet ons niet voor niets als een zondig wezen, dat gereguleerd moet worden. Zij bedachten het huwelijk als een methode om die zondaar binnen de perken te kunnen houden.

 

Dit hebben miljoenen wezens geaccepteerd en doen dat nog steeds. Zij laten zich leiden door hun geloof ( lees geweten) en gaan uit dien hoofde voorbij aan hun eigen natuurlijke behoeften. Die beschouwen zij dan ook als volkomen verkeerd en zelfs als vies en vulgair.

 

Waarom zijn er zoveel echtscheidingen? Omdat de liefde niet eeuwigdurend is en omdat de sleur het huwelijk ondragelijk kan maken. Voor velen , en vooral zij die vrij en zelfstandig durven te denken, zoals ons dat geleerd wordt op school, verwordt de relatievorm huwelijk  tot een ware hel en het aantal zelfdodingen en  psychiatrische gevallen behoeven we niet eens aan te halen, om aan te tonen tot  waarin  dit vrome compromis kan ontaarden.

 

Maar wij hebben niet alleen de behoefte om  vreemd te gaan,  wij beschikken ook over het vermogen om nog iemand lief te hebben. Onze geestelijke liefde behoeft zich helemaal niet te beperken tot  één persoon. Wij zijn heel goed in staat om meerdere personen tegelijk  lief te hebben. Het feit dat  dat  niet op grote schaal in de praktijk wordt gebracht vindt zijn oorzaak in problemen van  praktische aard:  het brengt in plaats van een definitieve oplossing , andere enorme problemen met zich mee , waaronder wederom het begrip jaloezie de meest in het oog springende dissonant is.

 

Let wel, de beide partners dienen hier natuurlijk vrijuit en openlijk over te spreken. Het kan niet de bedoeling zijn om elkaar te gaan besodemieteren. Al ligt die weg heel verleidelijk op de loer.

 

Een nieuwe vorm van samenleven dus, naast de al bekende seriële monogamie, ( één jaar, twee jaar, met eventuele verlenging) ,hetgeen al een aanzienlijke verbetering t.a.v. de huidige traditionele  relatievorm is, want erger dan te horen te krijgen ,dat jouw partner verliefd is geworden op een ander is er niet. Nog veel erger dan te horen dat hij/zij  van bil is gegaan.

 

Indien dus de beide partners hebben kunnen inzien dat liefde zich beslist niet behoeft te beperken tot één enkel  persoon en die zienswijze  aan elkaar geopenbaard hebben, kunnen zij beiden er een ander op nahouden, zonder diep ongelukkig te moeten worden in hun dagelijkse huwelijkse sleur. Ook de andere partijen dienen deze vrije opvatting met elkaar besproken te hebben.

 

In andere samenlevingen/culturen en ook in de dierenwereld ( niet alle dieren) is deze polygamische vorm van samenleven heel natuurlijk , gebruikelijk en doodgewoon.

 

Alleen in onze (christelijk georiénteerde) maatschappij niet. Die duldt deze (taboe)zaken niet.

 

En zo doen wij dus met z’n allen elkaar tekort. En maar zeuren over liefde, liefde die alles overwint , of hij nu van God via het lijden van zijn zoon  afkomstig is of gewoon van Erich Fromm. (liefhebben een kunst een kunde).

 

 

Het grote voordeel van deze vrije opvatting is dat er veel geld bespaard kan worden op de psychische gezondheidszorg ,dat vele treinmachinisten minder gestrest hun werk zullen kunnen blijven uitoefenen, en dat veel roddel , achterklap en schijnheiligheid tot het verleden zullen gaan behoren. Kortom, onze maatschappij zal er geestelijk gezonder op worden.

 

De humanisten en de ongelovigen hoeven niet meer gediscrimineerd te worden door de gelovigen en er zullen vooral veel minder kinderen ongelukkig worden, want het aantal echtscheidingen zal opzienbarend teruglopen.

 

Jan Posch,  11 december 2014.