Vandaag verbreek ik mijn stilzwijgen en feliciteer ik mijn moeder van harte met haar 91e verjaardag. Zij moet iedere dag gespoeld worden en woont nog zelfstandig. Het is een kranig persoon, zeer slecht ter been , en doet alles nog zelf.
De ontwikkelingen gaan zo snel, dat ik ze zelf amper kan bijhouden. Zelfs wanneer ik niets te doen heb, verveel ik mij niet. Soms probeer ik mij te vervelen, maar mijn denkprocessen verhinderen dat. De competitie-vervalser probeerde mijn kampioensprijzen te saboteren en daar moet je bij mij niet mee aankomen. Gesteund door een zwakke voorzitter kon deze blamage ongestraft blijven. Maar niets blijft ongestraft natuurlijk. Verder dan deze opmerkingen ga ik voorlopig niet.
Jan Posch, 8 november 2010.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten