Het rustige heuveltje.

Op de derde speeldag van het jaarlijkse schaakfeest in het stadhuis van Hoogeveen op zondag 21 oktober 2012 stond ik om 07.00 uur op om te gaan ontbijten in het pension “het rustige heuveltje “ in Dwingeloo, waar ik ook in 2004 had gebivakkeerd. Rustig was het hier zeer zeker, want tijdens dit  half uur durende ontbijt zag ik geen enkel menselijk wezen, ook geen medewerkers van het pension zelf.

Om 8.10 vertrok ik op de fiets  naar Hoogeveen. Een fietstocht van ruim een uur over de heide van  Dwingeloo, richting Pesse, en iets langer (maar mooier) via het (onderbroken) Commissaris Cramerpad richting Fluitenberg.

Het  dorp Dwingeloo lag er verlaten en doodstil bij. Het was reeds licht geworden en pas op één van de boerderijen buiten het dorp hoorde ik het eerste teken van leven. Een kraaiende haan, en het was op dat moment dat ik ging hopen dat deze hemelse toestand zo lang mogelijk zou blijven voortduren. Een in de verte blaffende hond,  mussengetjilp en vallende bladeren trokken mijn aandacht. Allengs raakte ik geheel in de ban van het idee om mijn soortgenoot zo lang mogelijk niet te zien. Wel zag ik bonte koeien en schapen grazen op de, door het gras overwoekerde, heide.

Overvliegende, huiveringwekkende gakkende, grauwe ganzen en het knisperende bladergeluid  onder mijn fietsbanden hielden mijn sentimentele geest bezig , terwijl ik steeds nieuwsgieriger  begon  te worden naar het tijdstip waarop mijn paradijselijke triomftocht verstoord zou worden.

Om precies 08.43 kwam aan mijn idylle een einde door twee (fietsende) tegenliggers, waarvan ik er bij één een hoofdknik onder zijn valhelm bespeurde.  Ik probeerde nog een : “ de eersten vandaag”, maar mijn zonderlinge wanhoopsgedrag  werd niet opgemerkt. Mijn geest had zich meer dan een half uur kunnen laven aan een zelfgeschapen sprookje.

Tegen half tien arriveerde ik bezweet bij het stadhuis in Hoogeveen, waar ik in de wandelgangen een zwaar (50 kilo) afgevallen Jan Colly tegenkwam, die mij vroeg waarom ik zo bezweet was. Na dit intermezzo moest ik het opnemen tegen een (na later bleek) bijzonder vriendelijke oude man (Hendrik van Buren), die, naar hij mij na afloop van de partij vol trots vertelde, nog in Moskou had gewoond, alwaar hij diverse schaaktoppers in huis had gekregen, waaronder ene Drejev. Zelden zag ik een sportievere verliezer. Voor onze partij werd hem nog moed ingesproken door de charmant ogende Esther Visbeen uit Hoogeveen zelf. “Dat geeft onze partij een ongelijk begin, Esther”, liet ik er uitflappen, waarop zij zo sportief was om mij ook nog even te knuffelen.

Zondag 21 oktober 2012 had voor mij historische waarde verkregen.

Zaterdag 27 oktober 2012  was de slotdag van dit schaaktoernooi in Hoogeveen en  vandaag moest ik winnen van Stephan Broertjes uit Emmen om nog kans te maken op een eerste plaats.

Fantastisch lichtvriezend weer en een bont gekleurd ochtendgloren begeleidde mij op weg naar het stadhuis over bebladerde bospaden. Op de heide ontwaarde ik een groep grazende herten, die zich razendsnel springend uit de hoeven maakten bij het aanzien van een menselijk wezen.

Zonder  lekke banden en noemenswaardige regenval,  arriveerde ik ook dit keer (zij het een half uur te vroeg),  bij het vlaggenfestijn voor het stadhuis en na mijn gebruikelijke kledingwisseling begon ik opgewekt aan het (gratis?) koffiegebeuren.

Na een korte babbel met de scheidsrechters Ron Bleeker over indeling op rating en Evert Hondema over het Nivongebeuren (huisvesting), kwam ik in gesprek met Stephan  over de psychologische invloed van een veel hoger gewaardeerde opponent op je eigen spelvoering.

Enfin , het was inmiddels half tien geworden en de partij van de waarheid kon gaan beginnen. Broertjes opende met e4 en na mijn c5 ging hij verder met Alapin. (c3). Het werd tot en met de 13^e zet een kopie van mijn partij tegen de latere groepswinnaar en bordenman Fons Hamond , waarin ik een duidelijke en opgelegde winstkans onbenut had gelaten.

Stephan deed het duidelijk beter en dacht dat hij beter kwam te staan. Schijn bedroog, degene die beter stond was zwart met een lichte plus van schaakvriend Fritz. Op het moment dat ik op winst kon gaan spelen en met minder tijd op de klok, bood Boertjens remise aan. De keuze tussen een moeilijke winstgang met weinig tijd en kans op verlies aan de ene kant en de zekerheid van 60 euro en een gedeelde tweede plaats aan de andere kant, viel na een korte gedachtegang in het voordeel uit van de tweede optie.

Ik zou hem nog hebben kunnen voorstellen om mij te laten winnen ten gunste voor hem van 200 euro….. Hij had daarmee 140 euro meer kunnen krijgen, maar wanneer hij hetzelfde aan mij zou hebben voorgesteld zou ik geweigerd hebben en daarom heb ik maar wijselijk mijn mond gehouden.

Uiteindelijk waren er zeven personen met 6.5 punt op de gedeelde tweede plaats , waaronder Johan Zwanenpol uit Peize, die daarmede  60 euro per man opstreken.De koele bordenman kon 250 euro in zijn zak steken.

Einde van een negendaagse (paradijselijke) schaakvakantie,

Jan Posch, 27 oktober 2012.

Lance Armstrong.

De ontmaskering van deze meesteroplichter en aartsleugenaar is nu definitief. De Amerikaanse antidoping-organisatie USADA heeft daar middels een lijvig rapport voor gezorgd, waarin met name de getuigenissen van zijn voormalige ploeggenoten zwaarwegen. Zij verklaarden onder meer dat zijzelf ook doping moesten gebruiken om in het team te kunnen functioneren. Met name de hormonen epo (zorgt voor aanmaak van rode bloedcellen, waardoor meer zuurstof voor de spieren beschikbaar komt) en het spierversterkingshormoon testosteron, werden gebruikt, met daarnaast natuurlijk allerlei maskeringsmiddelen.

 

Lance heeft zeven gele truien veroverd in de Ronde van Frankrijk , dankzij een unieke combinatie van talent, ongeëvenaarde  brutaliteit, intelligentie, overheersende dominantie, organisatievermogen en natuurlijk leiderschap. Bovendien was hij bezeten van winnen en beschikte hij over de vaardigheid van zelfpijniging, zelfkwelling en doorzettingsvermogen, waardoor hij in staat was om zeer langdurige en beestachtige trainingen te kunnen volbrengen.

Hij had een zeer gezond wantrouwen tegenover zijn andere concurrenten. “Wat ik ook doe, zij (die andere moederneukers), doen het erger”.

 

Dat laatste was niet waar. Waar andere ploegen ook doping gebruikten, bij het U.S. Postal team was er sprake van een buitengemeen goed georganiseerd, geraffineerd, professioneel dopingsysteem, georganiseerd drugsvervoer als het ware.

Zoals zo vaak na successen, ontaardde het vakmanschap van Lance geleidelijk aan in tirannie,chantage,dreigementen en manipulatie. Journalisten , dopingcontroleurs, afgevaardigden van de UCI (internationale wielrenunie) werden omgekocht, buur- en tuinmannen werden ingezet, en deskundige artsen, zoals de Italiaanse sportarts Ferrari en de Spanjaard Fuentes werden zwaarbetaald. Zelfs zijn ploegleider Johan Bruyneel werd zijn zetbaas. Armstrong wist allengs uit te groeien tot een waar patriarch, zo niet dictator van het hele wielerwereldje. Deze wielerbaas werd een maffia-baas. Zo heeft hij een miljoen dollar aan smartengeld weten te incasseren, nadat de Sunday-Times hem in die krant een "pakker" had genoemd. Nadien hebben ze daarover in de spelersbus een epo-lied gezongen.

 

Iedereen gebruikt, laat dat duidelijk zijn, slechts de mate waarin, slechts de intensiteit ervan, verschilt. De media, het publiek, de sponsoren, het grote waanzinnige geld, kortom de hele wielercultuur zorgt ervoor dat de eenvoudige sporter wel moet gaan gebruiken.Overdreven heldenverering is ook in de wielerwereld het motto.

 

Al degenen die nauw betrokken zijn bij dit wereldje weten dat en zullen dat tegelijkertijd ook ontkennen, waardoor er een wereld van schone schijn , valse illusies en zware huichelachtigheid in stand wordt gehouden. De Duitse wielrenner Jörg Jaksche, die probeerde een doekje open te doen over het doen en laten van deze wereld, werd door de UCI in de persoon van voorzitter Pat McQuaid afgescheept, omdat deze de waarheid kennelijk te genant en pijnlijk vond.

 

De wielrensport en talloze andere sporten, waaronder atletiek, zwemmen, langlaufen, schaatsen, tennis (Ferrer/Errani) en voetbal  zijn vergeven van dopinggebruik. Wil je tot de kanshebbers behoren, dan kan je simpelweg niet meer zonder prestatieverhogende middelen, de uitzonderingen niet te na gesproken. Meervoudige wedstrijden, zoals een Ronde van Frankrijk zijn gewoonweg  te zwaar om zonder extra (verboden) middelen kansrijk volbracht te kunnen worden. De Oostenrijker Bernhard Kohl, ooit lid van de Raboploeg, zei eerder al, dat je een Tour de France nooit kan winnen zonder doping en ook dat het een koud kunstje was om dopinggebruik te verhullen met maskerende middelen.

 

Iedereen die dat ontkent doet mee aan de hypocrisie in deze, aan de voortzetting van de wielermythe. Dacht u nu werkelijk dat de wielerploeg van Sky met tourwinnaar Bradley Wiggins in zijn gelederen verschoond is van dopinggebruik? Betrekkelijk onbekende renners waren dit jaar ineens bij de wereldtop, te vergelijken met de Postal- ploeg van Armstrong  in 1999. De Belgische sportarts Geert Leinders , die eerder bij de Rabo-ploeg werkte en ook dopingzondaar- en bekenner Levi Leipheimer begeleidde, werd onlangs pardoes ontslagen.

 

Het hele journalistenleger , waaronder blaaskaak Mart Smeets en zijn discipel Maarten Ducrot, houdt zich van de domme. Zij weten drommels goed hoe het systeem werkt, ook met betrekking tot  het zogenaamde “nieuwe wielrennen”. Zij zijn eerder onderdeel van dit systeem geworden dan kritische ondervragers.

 

De trieste conclusie moet dan ook zijn, dat ,omdat niemand in staat is om iets wezenlijk aan het systeem te veranderen, iedereen het laat zoals het is. Behalve indien er excessen zijn, zoals bij de rebelse schelm Lance Armstrong en de atleet Ben (anabool) Johnson. Dan wordt de eer van de bobo’s te zeer aangetast en op de proef gesteld en dan voelen sommigen  van hen zich ineens wel verantwoordelijk om in te grijpen.

 

Columnist Bert Wagendorp vroeg zich af waarom het publiek zo hysterisch reageert indien het over het dopingvergrijp van sporters gaat. Hij dacht dat het kwam om het Kwaad weer een naam te kunnen geven bij gebrek aan Lucifer. Ik ben het niet met hem eens. Wij weten dondersgoed dat Lucifer nog onder ons is en dat hij ons zelfs is gaan overheersen. Op die momenten dat hij een steek laat vallen, proberen wij wraak op hem te nemen in de hoop een stukje van onze verloren vrijheid terug te veroveren.

Wij kunnen boos worden over een ons ontnomen illusie, we kunnen boos worden over gecorrumpeerde, megalomane en vercommercialiseerde topsport, maar het is en blijft , zoals het is. Wij leven nu eenmaal niet in een sprookjeswereld, al zouden wij dat wel dolgraag willen, alhoewel we er wel naar moeten blijven streven in de overtuiging die nooit te zullen bereiken.

Het wielrennen is niet meer en minder dan een ware afspiegeling van het Leven zelf, illusionair, onvolmaakt en diep droevig en triest.

Maar dat erkennen en toegeven, is het ergste wat je van onze soortgenoten kunt verlangen.

 

Jan Posch, 14 oktober 2012.

Aanval op morele en sociale waarden.

Malala , een 14 jarig meisje uit Pakistan, zette zich reeds vanaf haar 11^e levensjaar in voor hervormingen, met name op het gebied van schoolonderricht voor meisjes.  Ook leverde zij volkomen terechte kritiek op het uithuwelijken van jonge minderjarige meisjes aan mannen van middelbare leeftijd, een praktijk waarvan in Nederland sprake zou zijn van een zeer zware vorm van pedofilie.

 

Als dank daarvoor werd zij neergeschoten door een handlanger van de Taliban.  De Taliban zijn godsdienstwaanzinnigen, uiterst radicale en gewelddadige moslims, te vergelijken met ultra rechtse conservatieve racistische kerkaanbidders in Amerika, maar nog vele malen erger.

 

De Taliban pleegde dus een messcherpe aanval op de morele en sociale waarden in een door godsdienststrijd door en door verscheurd land.

 

Hoe laag, lafhartig, en getroebleerd moet je  zijn om een  gezonde geest  in een gezond 14 jarig lichaam te willen vernietigen.

 

Het zal duidelijk zijn dat je dan over een  ongezonde en machtswellustige geest moet beschikken, omringd door andere waanzinnigen, levend in een intens vies, voos en verdorven klimaat.

Aan deze woorden moest ik denken toen ik een uitzending zag van ene Jeroen Pauw en Paul Witteman op vrijdagavond 12 oktober 2012 tussen 23.00 uur en 24.00 uur.

Hierin moest Klaas Wilting opboksen tegen de hoogstarrogante 200-voudige vrouwenneuker Jeroen Pauw, de zwaarnarcistische Peter R. de Vries en de superautoritaire voorzitter van de publieke omroep Henk Hagoort.

 

De Inquisitie tegen de strijder tegen geweld. Klaas lieten zij evenals de eerste keer niet éénmaal uitspreken, terwijl die, geen politieke inleggeld teruggevende, snoever wel vroeg aan Klaas Wilting om hem uit te laten spreken.

Hagoort had het over publieke vrijheid, terwijl 75% van de Nederlandse bevolking zich tegen deze wanvertoning zou hebben uitgesproken, volgens een onderzoek van de “Telegraaf”.

 

De Taliban tegen Malala. De aanval op onze morele en sociale waarden middels een wangedrochtelijke T.V uitzending , voorgezeten door een inmiddels van zijn voetstuk gevallen presentator, Twan Huys genaamd, duurbetaald via belastinggeld en ondersteund door een moraalloze elite.

 

Wat moeten onze studenten in hemelsnaam  leren van deze beroepscrimineel, vroeg Klaas Wilting zich zeer terecht af.

 

Dit Klaas:

 

Dat vele wijven op criminelen vallen. Hierdoor genaaid willen worden, sommigen daarvan liefst zo hard en ruig mogelijk.

 

Dat normen en waarden er niet toe doen. Dat kijkcijfers, lees: het grote geld, het de nieuwe religie is en dat sensatiezucht , egostreling en narcisme superieur zijn aan fatsoen en eerlijkheid.

 

Eerlijk duurt het langst?

Neen, eerlijk duurt het langst om rijk te worden,zoals mijn overleden vader zijn hele leven al plachte te zeggen.

 

Daarom kunnen de moraallozen en “beschaafde” elites zulke dure en grote huizen bouwen, en daarom kan het domme, arme en, mede daardoor, fatsoenlijke volk, daarvoor de benodigde stenen sjouwen.

 

Dat, beste Klaas, dat zou onze Toekomst eventueel hebben kunnen leren.

 

Jan Posch, zaterdag 13 oktober 2012.

Achteraf gesproken.

Wat is er werkelijk aan de hand met “onze” groene Jolande Sap. Waarom is zij voor sommigen van haar partijgenoten zo gifgroen. De media staan er vol van, maar je komt (zoals zo vaak) bitter weinig werkelijk aan de weet. Was zij onkundig om leiding te geven en\of was zij stronteigenwijs en eigengereid. Of wilde zij naar links, alwaar haar voorgangster naar het midden wilde koersen, naar een progressieve volkspartij met de Democraten van 1966.

Niemand die mij dat kan duidelijk maken en waarom werd Tofik Dibi totaal afgeschreven, terwijl hij toch kennelijk een hele goede reden had, om in de clinch te gaan met Jolande.

Groen-Links had een meer dan voortreffelijk verkiezingsprogramma en het is dan ook niet meer dan dramatisch dat deze partij is gekielhaald.

Niemand die het nu heeft over opheffen of fuseren. Deze partij heeft geen toekomst meer. Ook die Bram van Ojik heeft geen uitstraling. Groen-Links heeft geen echte leiders. Het zijn softies. Zij durven niet te regeren (Halsema) of maken steevast de verkeerde politieke keuzes ( Kunduz). Natuurlijk had deze partij doodgewoon neen moeten zeggen tegen Mark Rutte. In plaats daarvan gingen zij voorwaarden scheppen, die natuurlijk door een pragmaticus als Rutte ingewilligd werden. Rutte wist en weet wel hoe Machiavelli werkte.

 

De straffen tegen de opstandelingen in de slag om Haren zijn uitgedeeld. Zij mogen werk verrichten in Haren zelf. De les is dus: wie geen werk heeft moet stoeptegels uit de grond trekken en daarmee winkelruiten , auto’s en hoofden vernielen. Daarmee bewijs je dat je wel degelijk in staat bent om te werken en wordt je dus ook als zodanig beloond.

De rechter heeft een geldeis van de aanklager tegen de raddraaiers afgewezen. Had iemand iets anders verwacht dan?

 

“Onze” Joran heeft het gepresteerd om in de gevangenis van Peru een  vrouw te bezwangeren, die het kennelijk plezierig vond om genaaid te worden door een dubbele moordenaar. Hij krijgt het zodoende voor elkaar om Peruaans staatsburger te worden en als zodanig niet uitgeleverd meer kan worden aan de Verenigde Staten. Een kranige prestatie van onze “onze” Joran. Reinaard de Vos zou nog heel wat van Joran hebben kunnen leren. Het zou mij overigens niets verbazen wanneer hij ook nog in de nabije toekomst zijn vrouwelijke aanklaagster zwanger weet te krijgen , en anders weet hij wel (anaal gesproken) in de gunst te komen van zijn mannelijke aanklager.

 

In onze miezerige nationale voetbalcompetitie, waarin alleen de Sportvereniging van Philips een acceptabel (buitenlands) niveau zou kunnen halen, wist een club uit Enschede te winnen van een club uit Alkmaar, nadat de scheidsrechter Makkelie twee spelers van AZ met een rode kaart het veld had uitgestuurd.

Degene die deze toestand had veroorzaakt, een simulant uit Venezuela Rosales en uitkomend voor FC Twente, ging weer eens, zoals zo vaak, vrijuit. Adam Maher liet zich provoceren en Jozy Altidore maakte zich daar (te) kwaad over.

Degene die zich werkelijk liet foppen was feitelijk de scheidsrechter. Hij gaf weer eens blijk hoe bedroevend laag ons arbitercorps functioneert. Behalve PSV, weet ik niet wie matiger presteert, onze voetballers of onze scheidsrechters. Zij houden elkaar gelukkig daarmee wel in een min of meer perfect evenwicht.

Duidelijk is, dat het resultaat ook in het voetbal ver verheven is boven de sportiviteit. Het opportunisme van het gepeupel kent langzamerhand geen enkele grens meer, nietwaar Twan Huys?

 

En Grunberg zich maar druk maken over de elite en het obscurantisme (=dom houden van het volk). Neen, Arnon, het volk is dom en de elite is moraalloos, maar dat laatste wil jij natuurlijk niet horen.

En dan hebben "we" het nog niet eens gehad over  het kindermisbruik van "onze" jeugdhulpverleners, die de meest kwetsbaren van onze samenleving krijgen toevertrouwd en daarvoor beloond worden met ons belastinggeld.

De les die "wij" hieruit kunnen trekken is , dat zij laten zien hoe het werkelijk met onze moraal gesteld is. Uit deze conclusie zou Twan warempel nog enige troost kunnen putten. 

 

 

Over “onze Willem” nog geen nadere berichten.

 

 

Jan Posch, 8 oktober 2012.

 

 

 

 

 

 

De neus op het erepodium.

Willem Holleeder heeft een erepodium gekregen.  Betaald van ons belastinggeld.  Verzorgd door de  publieke omroep voor informatie, educatie en cultuur de NTR, die middels hun programma “College Tour” , probeert om studenten kennis, culturele- en opvoedkundige waarden bij te brengen.

 

Studenten kunnen aan de ontvoerder van Freddy Heineken, afperser van Willem Endstra, en medemoordenaar van John Mieremet, Cees Houtman, Thomas van der Bijl en vele anderen, vragen stellen om zodoende hun algemeen kennisniveau  omhoog te tillen.

 

Een goede vraag aan Willem de Zondaar zou kunnen zijn: “ hoe verklaart U de vele positieve reacties van vrouwen op een relatieverzoek van zware misdadigers.” Anders gezegd: waarom willen vrouwen dolgraag doorboord worden door een moordenaarslul. Ik ben benieuwd wat Willem daar op te zeggen heeft.

 

Een andere vraag zou kunnen zijn: “Waarom kwamen vrouwen klaar bij het aanzien van het doden van een slaaf door een tijger in de arena”. Willem zal daar toch ongetwijfeld over nagedacht hebben tijdens zijn verblijf in de gevangeniscel, waar hij op elk moment een liefje kon bestellen en verwend werd met lectuur, pornofilms, sport en andere luxe.

 

Nog een vraag aan één van de grootste criminelen die Nederland ooit mocht voortbrengen: “Waarom kopen mannen pornofilms, waarop het gekrijs te zien en te horen is van kleine kinderen die tergend langzaam vermoord worden”.  Ik ben reuze benieuwd of  Super Willem daarop het goede antwoord  paraat heeft, namelijk: “dan kunnen ze pas lekker klaarkomen”.

 

Een zeer aardige vraag aan Willem zou ook zijn :“Hoe denkt U mijnheer Holleeder, hoe de familie van uw slachtoffers over U en over de makers van dit programma denken”?. En waar zijn de miljoenen misdaadgeld gebleven, die U van ons gestolen heeft. (Je moet er toch niet aan denken, dat deze laatste vraag gesteld zou worden door een studente met een kort rokje aan.)

 

“Waarom wilt U een column in de Nieuwe Revu, mijnheer Holleeder, waarom wilt U zo graag op dit podium, waarom deed U een radio-gesprek met Ruud de Wild, die U bijkans doodknuffelde , waarom maakte U een cd met Lange Frans”? Omdat ik publiciteitsgeil ben geworden gedurende mijn luxe gevangenisleventje, omdat ik daardoor aandacht krijg, die ik vroeger heb moeten missen van mijn ouders, omdat ik slaag kreeg van mijn vader en omdat ik het niet erg vind, dat er geldstromen gaan naar iedereen, die met mij slijmen en lijmen.

 

Kijk daar worden onze studenten pas beter van. Eerst de boel uitmoorden en dan door iedereen uitgenodigd en doodgeknuffeld worden. Dat is de les die getrokken moet worden door onze aanstaande opbouwers van Nederland. Dat is natuurlijk de intrinsieke bedoeling van Twan en zijn discipelen.

 

Wat zal Willem neerkijken op dat slijmzooitje. Niet alleen op die geprogrammeerde studenten, maar vooral op die aasgierende en parasiterende egotrippers, die zich journalisten plegen te noemen.

 

Twan Huys en de zijnen, dat zijn pas de echte misdadigers, dat zijn de gestropdaste pakkendragers, die zich veel mooier voordoen doen zij in werkelijkheid zijn, die de kunst verstaan om vieze spellen te spelen zonder in de nor te komen.

Willem kan je nog, met enige goede wil, het kind van de rekening noemen, met zijn achterlijke reactie op zijn verleden. Maar hoe moet je het gedrag verklaren van Twan Huys, Ruud de Wild, Lange Frans, Paul Römer (directeur van NTR), redactie van Nieuwe Revu en alle andere toekomstige vleiende en huichelachtige geldwolven?

 

Dat zou pas een goede vraag zijn aan Willem. Ik ben reuze benieuwd of hij op die vraag het eerlijke antwoord kan en wil geven.

 

Neen, het criminele gedrag van een schurk verdient aandacht, niet de uitbaat van zijn monsterlijke en verknipte persoonlijkheid.

 

Wie naar dit programma van Twan gaat kijken mag zich ook verloederd noemen en dat zullen er meer zijn dan je denkt. Wat dat betreft was Pauw en Witteman een goede afspiegeling van de bovenklasse: van de zeven rondetafelheren was alleen Klaas Wilting niet door het verloederingsvirus aangetast. Frans Timmermans en de kale van Baalen gaven weer eens een knap staaltje van politieke correctheid af, door hun stelling: wie zijn straf heeft uitgezeten is weer net als u en ik.

 

Inderdaad, ik had het niet beter kunnen verwoorden.

 

 

Jan Posch, 5 oktober 2012.