vrijdag 31 december 2010

Kerstschaaktoernooi in Groningen 2010.

Vol goede moed begon ik aan dit traditionele schaaktoernooi rondom de kerstdagen. De eerste drie dagen vanuit de Oude Venen (55km), de volgende drie, vanuit Leeuwarden (66 km) en de laatste drie vanuit het postiljon-hotel in Haren (10km) , van waaruit ik fietsend via sprookjesachtig aandoende landschappen nieuwe fietswegen moest gaan ontdekken op weg naar het blauwborgje in Groningen. Helaas was mijn vriendin Hannie grieperig geworden, waardoor onze hoteldagen van 16 euro inclusief ontbijt en fiets behoorlijk hoestend en proetsend doorgeworsteld moesten worden met een gemiddelde slaaptijd van twee uren per nacht.
Wanneer ik mijn schaatsen had meegenomen en tijd had gehad, was ik onderweg op het ijs gestapt, zo verleidelijk waren die mooiweer-schaatsers aan het ijsrijden. Maar in plaats daarvan moest ik binnen een uur op het Zernicke-complex zien te arriveren, teneinde mijn schaaktegenstander niet te ontrieven. Helaas was de kortste route een glijbaan geworden, waardoor ik mij genoodzaakt voelde om een schonere omweg te nemen, mij onderwijl wel afvragend waar deze omweg naar toe zou leiden. 
Enfin, om een kort verhaal lang te maken, ik sprak een van achter naderende jongedame aan om mij meer wegwijs te maken en gelukkig bleek het een bekende van het universiteits-dependance-complex te zijn. Via het stadspark zou zij mij voorgaan. Tijdens het naderen van het viadukt onder  de A7, herkende ik tot mijn vreugd het Martini-Plaza gebouw. "Bedankt en succes, ik red het nu verder zelf wel", waren mijn slotwoorden aan haar.
Mijn partijen waren als vanouds, zeer goede stellingen wist ik om zeep te helpen. Of zij verzanden in roemloze remises of zij stranden in het zicht van de haven. Het ergst was de nachtmerrie in de voorlaatste partij. Op een bepaald ogenblik geeft Fritz +15,  maar op een bijzondere ingenieuze wijze wist ik dit om te toveren tot -15. Volgens Johan Mostertman een kunst op zichzelf .
Heerlijk zo een schaaknegendaagse, wat een voorrecht om daar ieder jaar weer zo een feest van te kunnen maken.

Jan Posch, oudejaarsavond 2010.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten