Op
zaterdag 14 juli 2012 vertrok ik met de
fiets achterop de auto naar een mij
onbekend café-restaurant in Ransdorp vanuit een zonnig Friesland.
Onderweg begon het donker te worden en in Noord-Holland
begon het onstuimig te regenen. Ransdorp is een dorp in het Waterlandgebied ten
Noorden van Amsterdam en het water in de wegsloot stond vrijwel gelijk aan de
weg. Ik was daar gekomen via een truc-route, aangezien ik vorig jaar deze wegen
vanuit Watergang al met de fiets had leren kennen. Achter de benzinepomp langs
en binnendoor via Zunderdorp.
Na
kennismaking met Ron en Ivonne, de eigenaars van het Zwaantje, besloot ik om de
regen te trotseren en met de fiets verder te gaan richting het Science Park in
Amsterdam-Oost. Gelukkig werd het onderweg droog en hoefde ik mijn meegenomen
kleding niet te gebruiken.
Ransdorp
ligt op ongeveer 8 kilometer van de sporthal. De eerste twee kilometers gaan
door open landschap, bruggen, weiland en koeien en daarna komt de
Schellingwouderbrug, gevolgd door de Zeeburgerbrug. Zowel via de Indische buurt
als via de oeverkade van Zeeburg kan je bij dit centrum voor wetenschap, sport en I.C.T. –komen.
Spelend
in de C-groep (1755) dacht ik vooraf wel zeven punten te kunnen gaan vergaren,
maar de tegenstand was zwaarder dan ik verwacht had. Uiteindelijk wist ik zes
punten te scoren, waardoor ik gedeeld zesde werd in de groep van 75 personen en
het fenomenale bedrag van zeven euro wist te winnen, welk bedrag ik nooit
geïncasseerd heb.
Halverwege
de week ontdekte ik dat er oliekruipers in de laden van het spiegelkastje
rondspookten en dat de stofhopen tussen de verwarming vandaan op de grond vielen. Ik heb Ivonne daarover
geïnformeerd en haar laconieke reactie was, dat die beestjes heel gemakkelijk
dood te drukken waren.
Aan
de bar , op één van de avonden, ontmoette ik nog de vader van de bekende
actrice Carice van Houten, die vol van zichzelf en vol drank, op een weinig
overtuigende manier probeerde te bewijzen, dat hij beter was dan de rest. Op de
andere avonden ging ik fietsen langs Holysloot, Durgerdam en Uitdam, maar door
een zware opgelopen virusverkoudheid ging mij dat allengs steeds minder goed
af.
Wel
heb ik het gepresteerd om niet één keer de auto te nemen, ondanks het
kwakkelweer. Vijfendertig euro per nacht plus ontbijt vond ik eigenlijk te veel
betaald met een doucheautomaat van vijftig eurocent. Maar Ivonne maakte wel
iedere dag mijn bed op, maakte de vloer bij mijn bed schoon en verving
halverwege de week mijn lakens. Ondanks het feit dat ik bijna de enige gast was
, vraag ik mij af, of ik daar ooit weer een keer ga logeren.
Op
zondag 22 juli ben ik doorgereisd van Amsterdam naar Eerbeek, alwaar mijn
vriendin mij zou gaan vergezellen via een 4-daags verblijf in een Fletcherhotel
( 30 euro + ontbijt) met zolderkamers
en een fantastische ligging in de bossen , gevolgd door een driedaags verblijf
in een Golden-Tuliphotel in Velp ( 20 euro + ontbijt) met een prachtige kamer
en een ligging midden in de stad.
Wij
hadden het geluk van mooi weer, zeker gezien de warme zolderkamer. Veel
fietsen, o.a via het unieke Bronkhorst, met de veerboot over en weer terug over
de IJssel naar Dieren. Maar de route binnendoor langs het Apeldoornse kanaal,
aangelegd door Koning Willem I ter bevordering van de papierindustrie in
Eerbeek en omstreken mag er ook zijn, al gaat er niets boven de route via de
Hoge Veluwe.
Het
schaken verliep de eerste twee ronden goed voor mijn tegenstanders, In de
eerste partij liet ik een remisepartij door mijn vingers glippen en in de
tweede partij had ik op een kinderlijke manier een pion kunnen winnen en mijn
tegenstander van Oostrum kunnen opzadelen met een verminkte koningsstelling.
Het was niet aan mij besteed. In de laatste twee partijen tegen good-old Douwe
van der Meulen en de schone Milly Schakel verzuimde ik beide keren een pion te
laten promoveren, waardoor drie uit 6 partijen het povere eindresultaat werd.
Op
zondag 29 juli was het feest weer afgelopen. Ook al en met name door een
koliekaanval van nierstenen, een oude kwaal. Pijnstillers moesten mij niet
alleen de dag, maar ook een familiebezoek doorbrengen, inclusief een auto reis
van Velp naar Leeuwarden. Helaas bleef het daar niet bij, maar ellende schijnt
bij dit leven te behoren en daarover klagen helpt niet alleen, maar schijnt
ook irritatie op te wekken. Zwijgen
daarover is daarom een trieste afsluiting van twee schitterende weken.
Jan Posch,
31 july 2012.
