Koningshuis/troonwisseling.

Heel Nederland in rep en roer, want Beatrix, onze Koningin, zal binnenkort ( april 2013) afstand gaan doen van haar symbolische macht.

Haar oudste zoon Prins Willem Alexander zal haar gaan opvolgen en zijn vrouw de Argentijnse Maxima, de dochter van een Minister van Landbouw onder het moordenaarsregime van Generaal Videla, zal onze” Koningin “ worden.

Zal ons land daardoor beter gaan functioneren?  Het antwoord is duidelijk neen. Hoe komt het dan toch dat bijna iedereen schijnbaar, ik herhaal schijnbaar, hierover zo opgetogen is?

 

Kost dit koningshuis ons een heleboel belastinggeld? Het antwoord is nu een overduidelijk ja.

 

Hoe kan het dan toch zo zijn dat bijna iedereen, schijnbaar, ik herhaal, schijnbaar,  hierover dan zo mee is ingenomen?

 

Dat zal ik u proberen uit te leggen. Omdat het volk (lees : de mens) heel graag in onzin, noem het sprookjes voor mijn part, wil geloven. Vooral en met name, onschuldige onzin. Het zit nu eenmaal in onze genen om heerlijk voor de gek gehouden te willen worden. Zoals kinderen heerlijk kunnen genieten van een poppenkast, zo willen wij ons een paar jaartjes later, ook nog  heerlijk in de luren laten leggen, door ons volledig over te geven aan een sprookjesfestijn. Vergelijk in deze ook de dames, die zich volledig laten inpalmen door zich als sinterklazen voordoende lovers of ander geil tuig. 

Zoals wij ons ook heerlijk zouden willen laten verwennen door een ontspanningsmasseur en als het effe (stiekem ) kan, nog veel meer natuurlijk.

 

Ons koningshuis wordt geassioceerd met leuk, plezierig, aardig, feesten, vlaggetjes en vrolijkheid, in ieder geval ontspanning, en een lekker gevoel.

 

Het is een vorm van entertainment . Van vreugdevol tot en met gezelligheid, Prins Pils past precies in dat plaatje. Erica Terpstra, ons nationaal waggelend (en vaak feestvierend) spekvarken, kan u daar veel meer over vertellen.

 

Ons koningshuis is feitelijk een geldverspillende hobby, gesubsidieerd door de overheid als een vorm van performancekunst, om met Grunberg te spreken.

Geef het volk brood en spelen, zei Napoleon, Geef het gepeupel in ieder geval afleiding en gezelligheid.

 

GEEF HET DAAROM EEN KONINGSHUIS, voor uw welverdiende rust en ontspanning, en andere vreugdevolle zaken.....

 

 Jan Posch, 31 januari 2013.

 

 

 

 

 

Nieuwe webadressen.

Vrienden,


Zoals jullie misschien weten heb ik naast deze actualiteitsweblog ook een meer filosofisch/maatschappelijk getinte weblog "het pioniersbolwerk mijn denkhuis"genaamd. Naast deze is er een schaakweblog "" het pioniersbolwerk mijn schaakhuis"genaamd. Welnu, allebei worden binnenkort overgezet naar een andere provider. Ze gaan van weblog.nl naar wordpress.com.

Mijn nieuwe adressen zijn (vanaf nu al te zien) : jandirkposch.wordpress.com (=Bolwerk der vrije gedachten) en janposch.wordpress.com (=Pioniersbolwerk/schaakbolwerk).

Naast het volkomen wegvallen van mijn hoofdblog twee jaar geleden, is dit de derde verandering sinds 2007. Dat was mede de reden, waarom er zoveel vreemde tekens op die blogs te zien waren.

Ik spreek de goede hoop uit ,dat de ellende nu voorbij zal zijn. Let wel, hoop.

Groet van Janneman.

Doodschopperij.

Richard Nieuwenhuizen uit Almere is doodgetrapt door een Marokkaan. Richard kreeg onenigheid met een groepje Marokkanen , terwijl  hij aan het “ vlaggen” (lees grensrechteren) was tijdens een jeugdvoetbalwedstrijd van  zijn club uit Almere , “Buitenboys” geheten en een club uit Amsterdam-West “Nieuw-Sloten”  genaamd.

 Zeer waarschijnlijk heeft Richard, (als reactie op), een hatelijke opmerking gemaakt in de richting van deze jongens, en hebben zij gezworen zich na afloop op hem te zullen wreken. Vergelijk in deze de doodskaratetrap van een voetballer in Oostzaan, die tijdens een emotionele voetbalcharge iets als “Kankerjood”of woorden van gelijke strekking door een supporter naar zijn hoofd geslingerd kreeg, waardoor ook bij hem  de stoppen doorsloegen.

 

Het lijkt waarschijnlijk , dat in beide gevallen het niet de bedoeling is geweest om dodelijke slachtoffers te veroorzaken.

 

Toen ik zelf nog voetbalde in Oostzaan op het OFC-terrein, deed ik kennelijk iets verkeerds en terwijl ik daarbij geblesseerd raakte, moest ik een opmerking als “net goed”ondergaan. Het heeft mij jarenlang achtervolgt.

 

Is hier sprake van een Marokkanenprobleem.? Neen, natuurlijk niet. Het probleem is de tomeloos toegenomen  agressie in onze hele maatschappij, en de doorgeslagen softe opvoeding van onze kinderen en jeugd en tegelijk de ondermaatse aanpak van overtreders. Om even bij de voetballerij te blijven: scheidsrechters krijgen zoveel  papieren rompslomp  te verwerken indien zij iemand aangeven bij de bond, dat hen de moed vergaat om nog rapporten te gaan invullen bij ernstige overtredingen en aan de kant staan ouders de boel op te hitsen in plaats van op te treden bij wangedrag van hun kinderen en niet in de laatste plaats de clubleiders zelf, die bij het minste of geringste op hun achterste benen staan bij een arbitraire beslissing in hun nadeel. Kortom ook hier is gaandeweg een verziekte cultuur ontstaan, waarbij het resultaat het belangrijkste is en verzuimd wordt om heethoofden aan te pakken.

 

Elke maatschappij schept zijn eigen culturele ondergang. In de straatcultuur heerst een omgekeerde cultuur. Wangedrag wordt beloond en beschaafd gedrag afgestraft. Daar heerst een macho-cultuur, waarin geweld en intimidatie status oplevert. Ook heerst daar een groepscultuur, waarbij de opgeblazen ego’s snel gekrenkt kunnen raken. Het zijn lopende tijdbommen, die op ieder moment kunnen afgaan. Je telt niet mee, indien je daaraan niet meedoet en vaak zijn de ergsten ,degenen die uit een hoger opgeleid milieu komen.

 

De verloedering is in Nederland al tientallen jaren aan de gang. Ik kan mij voorstellen dat Marokkaanse jongens geen enkel respect meer kunnen opbrengen voor die gluiperige en angstvallige Nederlandse cultuur. De agenten zijn bang voor ze geworden en kijken wel vier keer uit om ze te bestraffen. Zij krijgen namelijk toch geen steun van hun superieuren. Wanneer een leerling van een school zich misdraagt , durft een leraar hen niet adequaat aan te pakken, uit angst voor de ouders en zijn collega’s, die vinden dat hij geen orde kan houden. Die paar leraren die hun etterbakken in elkaar sloegen toentertijd in Amsterdam op die ambachtschool, werden nadien bejubeld door het tuig.

 

De jongeman die Richard de fatale trap tegen zijn hoofd heeft gegeven met een voetbalschoen, terwijl de arme ziel op de grond lag, zou in het openbaar terechtgesteld moeten worden. Het was dat deze schop dodelijk was, anders hadden wij het niet over dit incident gehad, terwijl nu iedereen krokodillentranen huilt.

 

Het is de schuld van ons allemaal. Het zijn wijzelf , die dit monster hebben geschapen. Net als Dr. Frankenstein.

 

De agressie in ons land is onbegrensd. Voor wie zou je nog respect moeten en kunnen opbrengen?  Onze bankiers zijn boeven en zakkenvullers, Willem Holleeder  wordt op een voetstuk geplaatst en voor een zaal met nederige studenten gezet, waar  kopstukken zeer veel geld aan verdienen, politici zijn verworden tot getolereerde beroepsleugenaars, directeuren van woningstichtingen zijn zware oplichters, die speculeren met gemeenschapsgelden  en  de voetballers zelf zijn niet alleen bejubelde multimiljonairs maar ook nog zeer slechte voorbeeldgevers. Elke zondag is dat uitgebreid te zien op de televisie en hun schurkenstreken worden vervolgens in de praatprogramma’s breed uitgemeten, goedgepraat en recht gestreken. (uitzonderingen daargelaten), door gladhoofdige miljonairs.

 

Belijning van een voetbalveld zou niet eens nodig behoeven te zijn. Zet er een muurtje omheen en de bal kaatst weer terug in het veld. Gaat de bal over het muurtje, dan kan er via een vrije schop (dan wel!) de bal weer in het spel gebracht worden. Indien een speler zich misdraagt voor een kleine overtreding, dan moet hij 5 minuten aan de kant, is de overtreding zwaarder dan 10 minuten en nog zwaarder dan krijgt hij een rode kaart. Indien een team een minimaal aantal overtredingen heeft begaan in één wedstrijd dan krijgt de tegenpartij een strafschop toegewezen. Heeft een team als geheel een bepaald minimum aan overtredingen begaan tijdens het seizoen, dan moeten zij een boete betalen, die gelijkstaat aan 25% van het totaal aan jaarsalarissen van alle spelers. En zo kun je nog wel een tijdje doorgaan, in de wetenschap dat het nooit zal gebeuren.

 

Maar er wordt zo godsgruwelijk veel verdiend aan die conservatieve schopsport, dat elke vorm van vernieuwing in de kiem gesmoord wordt, louter uit angst om die geldhoeveelheid te doen slinken.

 

Ja ja, het totaal aan sukkels ( en wat zitten er grote aantallen personen met psychopathisch gedrag aan de touwtjes te trekken)  , weet er op een wonderschone manier een voze maatschappij van te maken.

 

En iedereen maar weer janken, steunen en zuchten  als er iets misgaat. Tijdelijk natuurlijk.

 

Janneman, 15 januari 2013.

Geloofwaardigheid.

“Niets is erger voor een mens dan geconfronteerd te worden met zichzelf” en ware woorden schijnen altijd ongerijmd, maar geen enkele andere vorm van lering kan hen vervangen.

 

Waarom vinden personen die een stukje/column van een ander lezen, waarmee zij het inhoudelijk niet eens zijn, nooit mooi., ervan uitgaande dat dat stukje goed geschreven is. Of is dit laatste ook een kwestie van smaak en niet van objectiviteit? Neen, er bestaat wel degelijk een objectiviteitsnorm in kwaliteitssmaken. Iets, wat het dan ook zijn moge, heeft altijd een bepaalde kwaliteit. Wel is het zo, dat iedereen dat op persoonlijke wijze ondergaat en interpreteert.. Hier is de wet van de grote getallen wel op zijn plaats. Wanneer van de 100 proevers er 90 positief zijn, mag je er voetstoots van uit gaan dat er sprake geweest is  van op zijn minst redelijke kwaliteit.

 

En wat als je de waarheid schrijft? Geloof me, niemand wil de echte waarheid horen, behalve van de therapeut, de (gekke) nar, en de publieksvermakende conferencier  (ook die moeten zich nog aanpassen en oppassen), maar dan nog niet in de persoonlijke sfeer en het liefst via een komische truc, wending of noot. Wie de (persoonlijke) waarheid vertelt moet rekenen op hel , doem en verdoemenis. De waarheid is namelijk voor ons ellendelingen te cru om aan te horen. Wij weten zelf namelijk dondersgoed dat wij verkeerd of althans verknipt en tegenstrijdig in elkaar zitten, Wij zijn nu eenmaal innerlijk verscheurde en tegenstrijdige  wezens, onderworpen aan twijfel en velerlei onvolmaaktheden/beperkingen/tekortkomingen en zeker aan mengsels van haat en liefde, vaak culminerend in bizarre onredelijkheid.

 

Iedereen gaat zeggen: wat is waarheid en dat is jouw waarheid. Natuurlijk. Maar die iedereen vergeet dat wij allemaal dagelijks aan filosofie of waarheidsvinding doen. Iedereen wil weten wie de moordenaar was van Marianne Vaatstra en met alles wat daar omheen hangt. Zelfs van de motieven en de achtergronden. Iedereen is feitelijk op zoek naar de waarheid, al beseffen hele volksstammen dat zelf niet. Maar als de uitkomst ons niet bevalt , ontkennen wij hem categorisch.

Bovendien zien sommigen deze waarheid wel en anderen niet. Sommigen kijken veel sneller door situaties heen. Sommigen voelen hem zelfs op afstand. Het moeilijkste voor een mens is om zijn eigen situatie onder ogen te willen en durven zien. Van een ander zien we zijn gebreken heel gemakkelijk, maar die van onszelf niet of nauwelijks, Zelf denken wij dat wij alles goed doen. Maar de weg naar de hel ligt geplaveid met goede voornemens en intenties/bedoelingen.

 

Zelf vraag ik niet om oordelen van een ander. Dat interesseert mij niet. Want iedereen heeft een (verrukkelijke) mening. Om die reden zit ik ook niet op de sociale media. ( elke idioot heeft een mening.)Wanneer een ander mij een compliment geeft dan vind ik dat zonder meer leuk en aardig. Het stadium , dat mij dat ook langs mijn kleren glijdt of worst zal zijn , heb ik (helaas) nog niet weten te bereiken.

 

Maar wanneer iemand, waarvan ik op intellectueel/geestelijk gebied een hoog verwachtingspatroon heb, onterechte kritiek gaat leveren, dan kan ik uit mijn vel springen van bittere teleurstelling. Dan laat ik elke vorm van diplomatie varen en word ik kind en oververhitte dronkaard tegelijk. Een zware zonde, ik weet het.

 

Een scherpzinnige vrijdenker moet niet Vader Staat gaan verdedigen, wanneer die laatste zich weer eens crimineel heeft gedragen. Een echte vrijdenker laat zich door de staat de wet niet voorschrijven, behalve als het echt niet anders kan. Hij zorgt voor zijn eigen vrijheid en verantwoordelijkheid, zolang hij daarmee een ander met rust laat..

 

Uitgebreid ben ik op mijn site (welk een rot woord), ingegaan op de boete n.a.v het niet dragen van gordels. Die zaak laat ik voorkomen tot de hoogste instantie..Vader Staat heeft zich misdragen in de uitvoering en principieel vind ik dat de politiefunctionaris je alleen mag bekeuren in het geval van een gevaarlijke situatie.

 

Veroordeel je dat niet, maar moedig je dat juist aan, dan ben je geen echte vrijdenker, dan ben je innerlijk tegenstrijdig. Dan ben je verlicht en oerconservatief tegelijk. Dan ben je niet meer dan een  clichémannetje. Het is in ieder geval niet in lijn met verlichte uitgangspunten als vrijheid, gelijkheid,rationaliteit en logica.

Dan is een grote voorwaarde geschapen voor spanningen in je eigen ziel.

Ook een archaïsch verschijnsel als het Oranjehuis in ere  houden, past m.i. niet in het denken van de vrijdenker. Dat past niet meer in ons huidige tijdsgewricht, waarin wij de feodale toestand voorgoed achter ons hebben gelaten. In vroeger tijden werden wij door deze adel overheerst en als horigen/ sukkels bezien, terwijl zij zichzelf via  (dwang)arbeid van deze onderdrukten verrijkte en deze rijkdom in stand hield door erfrecht en (internationale) huwelijken. En dat alles meestal met kerkelijke goedkeuring indien dat noodzakelijk bleek. Kerk en staat, godzijdank (ik bedoel gelukkig natuurlijk), zijn zij nu gescheiden.

 

Een boete krijgen waarvan je het zuivere gevoel hebt overgehouden dat je bestolen bent is geen pretje. Voor 127 euro kan je een mooie wandelvakantie naar Duitsland organiseren. 127 euro boete moeten betalen aan lachende jongemannen, waarvan naderhand schande werd gesproken door wegwerkers over hun bumper kleefgedrag. Het is overhevelen van privékapitaal naar de algemene middelen, om hun eigen salaris te betalen en die van de werklozen.

 

Ik schrijf mijn verhalen vanuit mijn eigen specifieke beleving en  iedereen mag dat lezen.

Niemand hoeft dat te doen en niemand hoeft het er mee eens te zijn.

 

Kritiek krijg je desalniettemin toch wel. Zelfs relaties kan je ermee te gronde richten, ook in de familiale sfeer. Hetzij doordat hen de stijl, hetzij doordat hen de inhoud niet aanstaat. Je kristalliseert jezelf namelijk behoorlijk uit en daarom maak je jezelf kwetsbaar.

 

Maar  louterend en zuiverend werkt het wel en de natuur zegeviert

uiteindelijk. Maar je moet wel de bereidheid hebben om alleen achter te blijven , dat wel, hoewel je ook alleen komt en eindigt natuurlijk.

 

Ik spring liever van een rots af, dan afhankelijk te worden van een ander, in welke zin en betekenis dan ook. Mijn geestelijke vrijheid zal niemand mij ooit ontstelen.

 

Wanneer je niet meer bang zal zijn voor de dood, wanneer je niet meer angstig zal zijn om alleen achter te blijven, wanneer je je eigen zelfmedelijden  hebt kunnen overwinnen en wanneer je geen vleierij meer nodig zult hebben voor je eigen zelfrespect en ongevoelig bent geworden voor complimenten, wanneer je je kunt verzoenen met louter  je geesteskinderen en je eigen echte kinderen een goed leven hebben , dan pas kom je in je natuurlijke rusttoestand en eindstadium. Ik meen dat de boedhisten dan over het nirwana spreken. De rusttoestand, waarin de hartstocht voorgoed  is overwonnen.

 

 

“Voor de waarheid behoeft niemand zich te verontschuldigen”.

 

 

Jan Posch, 13/14  januari 2013.

 

 

Arme zielen.

 

Volgens de Griekse wijsgeer Xenophanes is de hele  Griekse en Romeinse godenleer  een projectie van  de gedachtenwereld  (tradities en fantasieën) van zijn bedenkers.

 

Evenals onze sprookjes verhalen zijn uit overleveringen (doorvertellingen), opgeschreven door hun latere bewerkers.

 

Dat geldt natuurlijk ook voor de schrijvers van de bijbel (Christendom), de koran (Islam) en de thora (Jodendom).

 

Het sprookje van de oude goden en onze nieuwe goden is daarmede dus opgelost, zou je zo zeggen..

 

Maar niets is minder waar, en dat zal ook nooit gebeuren. Want het probleemfiguur mens verandert niet of nauwelijks en zal dus ( ter vertroosting) in deze sprookjes willen blijven geloven.

 

Ik zal het op een rijtje zetten:

 

·       De arme ziel wordt geteisterd door Eros (lees: seksuele drift), waardoor hij zich niet kan verheffen uit zijn situatie. De oude Grieken kwamen in dit verband met ( de overspelige) oppergod Zeus en met de ontvoerde Europa aanzetten om dit verschijnsel ( met stier en ontvoering) te symboliseren.

·       De Romeinse keizer-filosoof Marcus Aurelius (2^e eeuw na Jezus) stoorde zich mateloos aan het zondige, verdorven, vleselijke en verderfelijke lichaam en vond dat de menselijke geest superieur zou moeten zijn.

·       Het christendom heeft dit probleem gesymboliseerd via het verhaal van de zondeval van Adam en Eva in het paradijs en heeft deze erfzonde proberen te kanaliseren door het gezin en de daarmee verbonden trouwhartigheid te introduceren. Met name de protestanten (o.a. Johannes Calvijn en Maarten Luther) hebben het over de zondige mens en manieren bedacht om  voort te kunnen bouwen op de ideeën van de aanvankelijke zwabberaar/levensgenieter Kerkvader Augustinus en de scholastische gedachten van  Thomas van Aquino.

·       Maar dat deden in een eerder stadium de Grieken zelf ook al. In de klassieke oudheid werden de mannen namelijk superieur aan de vrouw bevonden. Die waren hun slavinnen, net als nu nog bij de Islam. De mannen waren droog, warm en actief, terwijl de vrouwen als sponsachtig, koel, kil, koud en passief werden bezien.( zit wel wat waarheid in trouwens).

·       De oplossing werd  door de Stoicijnen gezocht in zelfbeheersing en het ongevoelig worden voor drift en emoties. Onthouding was toen de leuze, om de mannelijke kracht te behouden.

·       Paulus was een wijs man. Hij vond het beter om alleen te blijven. Maar kon je dat niet opbrengen, dan vond hij trouwen beter dan te blijven branden van begeerte. Vergelijk in deze het celibaat van de priesters.

·       De Kerk was dus eigenlijk een voortzetting op bepaalde ( noem het vooruitstrevende) gedachten van de klassieke visie op gewenst menselijk gedrag,

 

 

Maar de arme ziel werd ook geteisterd door zijn materiële begeerte naar genot, rijkdom en roem en aan zijn gebrek aan gehoorzaamheid aan de goden.

De Grieken kwamen aldus met Pandora aanzetten, die met rampen de mensheid zou bejegenen, indien die niet zou gehoorzamen. Vergelijk ook in dit verband de erfzonde van het Christendom. Ook hier zien wij dus weer een voortzetting, maar misschien is het beter te spreken over een logische overgang, van een klassieke gedachte.

 

Wel neemt het christendom het op voor de arme zielen, die behoeftig en arm of slaaf waren. Ook op het motto: “Heb uw naasten lief”valt weinig af te dingen.

 

Maar de arme ziel moest nog meer incasseren en vernederingen ondergaan. Hij bleek niet het middelpunt van het universum te zijn. De Pool Nicolaas Copernicus gaf in zijn heliocentrische wereldbeeld aan dat de aarde om de zon draaide en niet andersom en dat er duizenden andere sterren en planeten moesten zijn. Later beter voor het (zeer precaire) voetlicht gebracht door de Italiaan Galileo Galilei via o.a. zijn telescopische waarnemingen en verder bewezen door Isaac Newton (zwaartekrachttheorie) en Johannes Kepler ( ellipsvormige i.p.v cirkelvormige banen van de aarde om de zon).

 

Via de verlichtingsideeën probeerde onze ziel zich weer op te richten ( verg. o.a René Descartes met zijn: ik twijfel aan alles, behalve aan dat ik denk, dus besta), maar moest zijn grootheid weer snel aanpassen, doordat de bioloog Charles Darwin hem tot een gril van de natuur bestempelde en hem definitief in het dierenrijk deed belanden.

 

 En tenslotte was daar de psycholoog Sigmund Freud, die hem terechtwees als zijnde een product van zijn driftleven.

 

Had onze arme ziel daarmee genoeg voor zijn kiezen gekregen? Neen, om den drommel niet.

 

In de 20^e en 21^e eeuw wordt hij geconfronteerd  met techniek en wetenschappelijke vooruitgang. Eerst raakt hij verslaafd aan de heilige koe (de auto), om daarna aan de kijkbuis verslingerd te raken. Maar dat is nog niets vergeleken met zijn verslaving aan de (digitale) wereld van de  computer, internet, mobieltjes, laptops, tablets en smartphones.

 

De arme ziel moest dus ook nog zijn meerdere erkennen in de machine. En straks, na deze dans op de maat van de machine, wordt hij ook nog gerobotiseerd, maar dat duurt nog wel een (paar) honderd jaar.

 

Is er dan geen enkele hoop meer voor hem? Jawel, sommigen van zijn soortgenoten  laten zich niet in een min of meer permanente staat van stress en voortdurend spanningsveld duwen, door zich niet als loon  slaaf door hun baas te laten gebruiken, of zich vrijwillig op te sluiten in een of andere vorm van relatie , maar weten via het echte vrije denken hun eigen ritme te bepalen en daarmede de terreurdans  te ontspringen. Maar dat is aan slechts weinigen gegeven.

 

Jan Posch,  10/11 januari 2013,

 

Overwintering op Portugal.

Vanaf 3 december t/m 24 december waren Hannie en ik in  Altura aan het overwinteren in Portugal. Wij hadden een villa gehuurd voor 725 euro , inclusief vliegreis met Transavia.

Deze villa was enorm groot. Hij had drie grote slaapkamers en beneden in het souterrain waren ook nog drie bedden, waar wij nooit kwamen, behalve om deze ruimte aan andere Nederlanders te laten zien. Want die waren er volop in de Algarve. Wij leerden ze kennen via een wekelijkse borrel, waar de consumpties slechts één euro kosten en de eerste zelfs voor niets. Met mensen uit Assendelft ( Nico en Suzanne), uit Haarlem ( Joke en Aad) zaten wij binnen de kortste keren te  eten en te kaarten.

Onze naaste buren  bleken twee vrouwen te zijn die ons uitnodigden langs te komen bij de eerste kennismaking en ook met die twee zijn wij uit eten geweest. Het waren twee dikkerds en het zou mij verbazen indien ze hun speklappen niet van tijd tot tijd tegen elkaar aan lieten  klotsen en blubberen, in ieder geval zou ik daar niet graag tussen liggen, tenzij er sprake zou zijn van een acute noodsituatie natuurlijk.

 

Wij huurden vanaf het begin twee fietsen voor in totaal 80 euro voor drie weken, waarvan wij elke dag gebruik zouden gaan maken.

Twee keer zijn wij naar Tavira gefietst via landweggetjes en zandpaden en kleine stukjes over de grote weg, bij gebrek aan routekennis, om uiteindelijk bij een groot winkelcentrum te belanden, alwaar ik shirts en truien kocht omdat de prijzen daar lager waren dan in Nederland.

 

Het gemiddelde maandsalaris van de Portugees bedraagt om en nabij de 500 euro.

Een kop koffie kost daar 1 euro en je kunt daar in vele restaurants eten voor 10 euro, inclusief onbeperkt bier- en wijngebruik. Portugezen leven in de Algarve van het toerisme. Zij hebben daar ontzettend veel  hotels, appartementen en villa’s gebouwd, die in de winterdagen voornamelijk leeg staan, behalve dan die door voornamelijk Nederlanders worden bewoond, waarvan sommigen zelfs meer dan een half jaar. Gestimuleerd en georganiseerd door reisorganisatie  Primavera.

 

Je hebt in deze streken schitterende zandstranden en vanuit Altura liep ik (en wij) via het strand naar Monte Gordo en weer terug via het bos. Op het strand waren schelpenvissers druk bezig om de  via netten in zee opgevangen schelpen op een bepaalde maat met de hand te zeven door een mand met gaten van een bepaalde grootte heen en weer te schudden.

 

De Portugees die niet van de “rijke”buitenlanders kunnen profiteren hebben meestal een arm bestaan. Ook in dit land is het verschil tussen arm en rijk enorm.

Ook in de trein van Cacela naar Faro ontmoeten wij zowel heen als terug twee Nederlandse vrouwen, die achter ons zaten en met wie wij zodanig in gesprek raakten, dat wij (te) weinig van de omgeving zagen.

Op de gezellige en zeer gevarieerde kerstmarkt in Portela zat een als man verklede vrouw onbewegelijk in het midden van het dorpsplein  als een standbeeld stil te zitten zonder stoel. Hij (zij) kwam alleen dan in beweging indien er geld in zijn (haar) hoed werd gegooid via een dankbare hoofdbuiging. Hier kocht Hannie bij een kraam een zelfgemaakte halssieraad van krantenpapier, behandeld met  waterafstotend materiaal, hetgeen ik nadrukkelijk niet op de camera mocht vastleggen (toch gedaan) met het oog op onwettige  nabootsing, hetgeen natuurlijk zwaar overdreven was. Zelf heb ik nog een clownsouvenir voor de helft van de vraagrijs van 30 euro weten eigen te maken, vermoedelijk nog 10 euro te veel, maar het zij zo.

Een bezoek aan Spanje via de pont uit Villareal/St.Antonio over de Guardiola-rivier naar Ayamonte behoorde tot onze fietsuitstapjes, alwaar wij een dierentuin met uitgemergelde leeuwen en tijgers bezochten. Er zat verder een aap aan zijn lul te trekken, er waren schijnbaar uitgebluste beren te aanschouwen, en verder zebra’s, schildpadden en de ons welbekende eenden, ganzen en pauwen te zien.

 

Wij bezochten burchten in Faro en Castro Mariem en fietsten vaak op de bonnefooi door velden en streken via zandwegen, boerenpaden, landwegen en snelwegen, al of niet glooiend of heuvelachtig, meestal met een goede afloop, die vaak begonnen en uitkwamen in het schilderachtige Manta Rota , een dorp dat grensde aan Altura en opviel door een vrij ontoegankelijk over te steken droge rivierbedding.

 

Na de vliegreis vanaf Faro van twee en een half uur (voor de wind), met aankomst op de polderbaan van Schiphol, en na een kwartierdurende taxivliegtuigrit en na de emballagerolband, stapten wij weer buiten in het aanmerkelijk koudere Nederland ( verschil van minstens 10 graden celsius) om ons te laten vervoeren via het welbekende pendelbusje naar het autoparkeerterrein, alwaar de slagboom zich via onze creditcard voor een bedrag van 100 euro zowaar opende.

 

Er waren ook onverkwikkelijke en meer triviale zaken , bespreekbare en onbespreekbare, die , ik moet het tot mijn schande bekennen, te gevoelig zijn voor openbare gewaarwording, bekendmaking en publicatie.

 Zo zie je maar weer, dat een mens een door en door ondoorgrondelijk wezen is, dat bestierd wordt door zijn onvermijdelijk noodlot.

Proost en een zeer gelukkig en gezond 2013 toegewenst, met name aan mijn zwaar gehandicapte moeder in het revalidatie- en verzorgingscentrum Evean-Oostergouw in Zaandam.

 

Jan Posch, oudejaarsavond 2012 en nieuwjaarsdag 2013.