Het Kwaad.

Wieteke van  Zeil  vraagt zich ( in de Volkskrant)  af , waarom het Kwaad zo fascineert.

Daarmee  impliceert zij,  alsof deze these een waarheid zou zijn. Of , wij zouden begrip kunnen krijgen voor de beweegredenen van de slechterik of,  we zouden ons kunnen vereenzelvigen met hun ( en wellicht eigen) geweldsverlangen.

 

In de kunst  ( verbeelding en fictie) kunnen we volgens haar zonder schuldbesef en verantwoordelijkheidsgevoel, wel naar al het gruwelijke, verbodene en grensoverschrijdende  kijken.

 

Daarmee gaat zij voorbij aan de stelling van Hannah Arend:  "over de banaliteit van het Kwaad".

 

Het Kwaad zit  eenvoudigweg in onze genen verankert en iedereen is in staat om zich gewelddadig te gedragen, al naar gelang de omstandigheden. Vergelijk in deze de figuren  van Eichmann en van Osama Bin Laden.

 

Ten tweede kan ik  vertellen, dat het Kwaad  mij persoonlijk helemaal niet fascineert. Integendeel, het verafschuwt mij.  Sommige geweldsdaden  kan ik niet eens aanzien of lezen, zoals dierenmishandeling en de vele  martelpraktijken , die zich in de meeste landen afspelen.

 

Ook in films en boeken  zegt het geweld mij niets. Ik vind het slechts walgelijk.

 

Hoe moet ik mijn gevoel rijmen met de these van Arend ?  Want ook ik heb natuurlijk met het innerlijke Kwaad te maken.

Ik denk door geluk, bewustzijnsbesef en kanalisatie ervan door middel van schrijfkunst, waarmee ik het beest in mij stevig aan de ketting heb weten te leggen. Ik zou ook kunnen zeggen, dat ik hem aardig heb weten te temmen.

 

Ook zijn er ongetwijfeld grote verschillen tussen mensen  met betrekking tot het Kwaad. Sommigen zullen er ongetwijfeld  minder last van hebben dan anderen. In karakterologisch opzicht zijn er nu eenmaal grote verschillen. De een heeft ook een groter rechtvaardigheidsgevoel dan een ander. En hetzelfde verhaal geldt voor de  begrippen  sadisme en masochisme. Het zij zo.

 

De verhalen van Dante’s Hel, over Hannibal Lecter, Medea en Van den Vos Reinaarde, Shakespeare”s Macbeth en ga zo maar door , vertellen je iets over het Kwaad  en geven je dus via deze  literatuur inzicht in de werkelijkheid.

 

Om inzicht te krijgen in jouw eigen fascinatiegevoelens zal je diep in jezelf moeten kijken.

 

Net als het krijgen van lustgevoelens bij het zien van of lezen over (seksueel)  geweld is het bepaald niet  prettig om toe te moeten geven, dat je er opgewonden van raakt.

 

Ik geef iedereen een lintje , die daar geen last van hebben.

 

Jan Posch, 31 januari 2014.

Over wetenschap en technologie.

Ook de wetenschap heeft inmiddels zijn magie verloren en is inmiddels ontmaskerd.  Helaas. Plagiaat en hoeveelheid publicaties zijn , uitzonderingen daargelaten, de sleutel  geworden voor het openen van bekendheid , roem en eer.

 

Terwijl doel van de wetenschap niet het aantal te publiceren publicaties zou moeten zijn , maar het leveren van inzicht in de geheimen van onze gecompliceerde wereld.

 

Onderzoekers moeten  vrijheid, tijd en geld  krijgen om hun wetenschappelijke arbeid te kunnen uitvoeren. Zij moeten intrinsiek gemotiveerd zijn om  waarachtigheid op het spoor te willen en kunnen komen. De wil om te weten, en zoeken naar nieuwe kennis moet centraal staan, waarbij nieuwsgierigheid en passie de  leidraad vormen..

 

Wetenschappelijke  resultaten komen niet zomaar. Zij vereisen veel energie, doorzettingsvermogen en  wilskracht, waardoor, mede via een dosis  geluk en  toeval, mogelijk succes in het verschiet zou kunnen liggen.  Lang niet alles zal lukken. Maar doorzettingsvermogen, tijd, durf en vertrouwen zijn absolute voorwaarden om tot vooruitgang te kunnen komen. Maar doorbraken zijn niet te voorspellen. Ook objectiviteit en oprechtheid naar jezelf spelen in de zuivere  geestesgesteldheid een zeer voorname rol, want het is oh zo verleidelijk om je onderzochte resultaten van je zoekopdracht  naar je eigen hypotheses (vooronderstellingen) te willen gaan opportuneren..

 

We zouden onze wetenschappelijke vooruitgangsdenkers,  vernieuwers en ontwikkelaars  eigenlijk moeten koesteren. Het gaat immers om vernieuwing , innovatie, en vooruitgang. Met name de genrevolutie (biotechnologie) en moleculaire biologie staan aan de vooravond van wetenschappelijke doorbraken.

 

Tijdens de Industriële Revolutie heeft de mens zijn  arbeidskracht voor een groot gedeelte kunnen overdragen aan de machine, ook wel  Eerste Machinetijdperk genoemd. Via massaproductie aan de lopende band kreeg hij het een stuk makkelijker.

 

Maar het Tweede Machinetijdperk, die van het internet op het wereldwijde netwerk , digitale verbondenheid, automatisering, is van een nog grotere betekenis. Mondialisering en globalisering leiden onontkoombaar tot een  kleinere wereld , waarbij bekendheid en kennisuitwisseling met collega’s veel duidelijker en nadrukkelijker tot hun recht komen.

 

De supercomputer zal steeds meer taken van de mens gaan overnemen. Kunstmatige intelligentie zal vele taken van de mens gaan vervangen. Nu al verslaat hij de wereldkampioen schaken. Maar ook verslaat hij de expert in  kennisquizzen. Hij zal ook een grote rol  gaan spelen in de geneeskunde, niet alleen in uitvoerende zin , maar vooral ook in adviserende zin. 

 

Ook in de rechtspraak zal hij een grote rol gaan vervullen; het zal nog wel even duren, maar over pakweg 20 jaar, zullen de gegevens in de computer gestopt worden en daar zullen algemeen geaccepteerde oordelen uitrollen. 

 

De technologie zal onherroepelijk gaan zegevieren. De mens doet er alles aan om zijn stempel op dit leven te willen blijven drukken., maar zal op den duur toch aan het kortste eind trekken. Het is onontkoombaar dat wij  met hulpmiddelen en chips geïmplanteerd zullen gaan worden, vooral ook in ons hoofd, waardoor die 2 miljoen verslaafden in ons land  een beter leven zullen kunnen gaan leiden.

Robotisme zal m.i. beperkt blijven tot specifieke taken, zoals grasmaaien en stofzuigen en  fabrieksgerelateerde arbeidstaken.

 

 

Neen, de mens zal zelf  een soortement robot worden, hij zal  God definitief achter zich laten door grotere kennis en zal langzamerhand veranderen in een bionisch cyborgwezen, dat steeds meer chip-implantaties zal krijgen, aanvankelijk op vrijwillige basis en medische redenen, maar later ook voor wetenschappelijke doeleinden, totdat er bij toeval een wonderlijke verbetering in intelligentie optreedt, waardoor hij niet alleen in adviserende zin , maar ook in genetisch opzicht zal veranderen. Helaas is het niet zo dat deze technologische veranderingen borg zullen staan voor een herverdeling van inkomens.  Ook dan zal 10% van de wereldbevolking 86% van het inkomen bezitten en de armste 70% slechts drie procent van het (wereld) inkomen. ( 1% heeft bijna de helft van het wereldinkomen).

 

Ook zullen chips op micro-nano-nivo in onze cellen aangebracht worden en verbonden worden met onze hersenen via andere ingeplante chips. Alle gegevens over ons lichaam zullen dan uitgelezen kunnen worden via bijvoorbeeld een horloge aan de pols.

 

Jan Posch, 18 januari 2014.

Over waarheid , kunst en zelfvernietiging.

Het zal bekend zijn, dat de mens in principe wel open zou willen  staan voor de waarheid en ethiek, maar dat de bitterheid  daarvan hem niet gelukkig maakt. Hetgeen er toe leidt, en tot gevolg heeft, dat hij zich van die bittere werkelijkheid afkeert en hem alleen dan in de ogen durft te kijken, indien die onontkoombaar is geworden, door wat voor omstandigheid dan ook.

De tragiek van het leven willen en kunnen wij gewoonweg niet aan. In de kunst durven wij wel een stap verder te gaan in deze richting. In de kunst zijn wij eigenlijk veel eerlijker en opener. Feitelijk openbaren wij ons dan als echte mensen.

Volgens de Nederlandse schrijver L.H. Wiener schuilt het wezen van de kunst in de manifestatie van het talent om de werkelijkheid in essentie weer te geven.

Het is daarom dan ook geenszins toevallig, dat vele schrijvers, musici, popzangers, filosofen, schilders en kunstenaars in het algemeen via drugs, drankzucht of zelfmoord, tot zelfvernietiging overgaan.

De waarheid ontdekt te hebben en dientengevolge hem niet meer kunnen ontkennen , maar blijvend onder ogen moeten zien is feitelijk een hel.

En paradoxaal genoeg scheppen deze zelfvernietigers vaak de mooiste kunst. Maar is dat wel zo paradoxaal?

Staan genieën niet juist heel dicht bij de afgrond?  Zoeken de kunstenaars juist zelf niet deze afgronden op door te proberen die waarheid zo dicht mogelijk te benaderen? En als het hen aan echte inspiratie gaat ontbreken, daardoor angstig worden, nemen zij hun toevlucht tot drank of andere middelen om dezelfde waarheid toch binnen hun eigen kaders boven tafel te krijgen, want een grotere vorm van zelfverheffing is niet mogelijk.

Ik durf zelfs te zeggen dat de liefde daar ook verre aan ondergeschikt is. Liefde is een vluchtig en vergankelijk proces, dat veelal tot ontbinding, zo niet tot haat en verbittering leidt. Ik ga hier verder niet op in.

Dat is juist de reden waarom de alledaagse mens daar zo van terugschrikt. Die weet ook wel hoe erg die is en behoed zich er voor om in die contreien terecht te komen, tenzij degene erg eigenwijs is , niet anders  kan, met heel vaak een fatale afloop tot gevolg.

Jan Posch, 14 januari 2014.

 

Van zuipschuit naar een zeer geliefde held,

Wanneer je jezelf geliefd wilt maken, dan is het niet verkeerd om  charismatisch en inspirerend te zijn. Je houdt veel van je medemens en je bent zeer muzikaal. Je hebt lak aan regels en wetten. Je bent energiek en overtuigend. Je doet alleen dingen, waarin je echt zin hebt en je bent mysterieus en onaantastbaar. Je hebt ook een ontzaglijke vrijheidsdrang en je wilt je medemens plezieren door met hem naar een café te gaan om bier te drinken, en hem intens te vermaken door bijvoorbeeld piano te gaan spelen en vooral veel lol te trappen. Je schrijft mooie teksten en die zet je op muziek en zingt veel over het leven in het algemeen.

Maar ben je dat ook nog, indien je op cruciale momenten je verantwoordelijkheid ontloopt?  Je hoofd omdraait indien het moelijk wordt? Verslaafd bent aan drank.? Erg egocentrisch bent?
Niet in staat bent om je gevoeligheden te tonen? Voortdurend op de vlucht bent voor de werkelijkheid?  Angst hebt voor de wereldsmart als fijnbesnaarde geest?

Het juiste antwoord is, ja.  Ramses Shaffy, zoon van een Poolse moeder en een Egyptische vader. Voor Ramses ( en talloze anderen, zoals Ernest Hemingway en vele, zeer vele anderen, die zich dood gezopen hebben) gold het adagium :
"Oh ,drank, je hebt zoveel verpest. /Toch ben je in mijn dorstig leven/altijd die ene hoer gebleven/die mij het diepste heeft gelest.
(uit ; gedicht Simon Carmiggelt).

Die heeft de kunst verstaan om reeds op jonge leeftijd voor zichzelf te kiezen en ( hetgeen nog veel belangrijker is,), voor zijn passies.

Mens durf te leven, zeg maar ja tegen het leven, anders zegt dit leven nog eens een keer nee. Ook al gaat dat met vallen en opstaan gepaard. Juist met vallen en weer opstaan. Die kunst is voor maar weinigen in hun jeugdjaren ( en verdere leven) weggelegd.

Je eigen weg kiezen dus en weinig tot niets van een ander aantrekken. Schitterende fouten durven maken. De vraag is alleen, hoe kom je aan die allesomvattende passie, die in staat is jou die superieure levenskunst te verschaffen? 

Het vermoedelijke antwoord is waarschijnlijk; het gelukkige lot in de gedaante-combinatie  van groot talent en daartoe bijpassende karaktereigenschappen.

Jan Posch, 13 januari 2014.

 

Iets over film en boeken..

Wist U dat het downladen van films , dvd's en boeken voor privé-doeleinden gewoon legaal is in Nederland.

Zelf koop ik liever die boeken en films.

Het meest verkochte boek in Nederland over 2013 is overigens "inferno" van de Amerikaanse schrijver Dan Brown. (375.000 exemplaren). Op wereldschaal werden er 13.5 miljoen van verkocht.

Wanneer U een zeer goede film wilt bekijken , moet U naar de film "La Vie D"Adèle" van regisseur Abdellarif Kechiche gaan kijken. Het is een liefdesfilm, waarin de liefde overgaat.

Ook de film "Gravity" van regisseur Alfonso Cuaron is zeer de moeite waard; het is een oogstrelende film over de ruimte  op 3D formaat met een perfect geluidsontwerp.

Wanneer U van uw psychiatrische problemen wilt afkomen , kunt U eventueel naar de film van Paolo Sorrentino , "La grande Bellezza" gaan. Het gaat over de schoonheid van chaos in Rome. Een lyrische zoektocht in een vulgaire stad.

J.Posch, 10 januari 2014.