Brief aan Thea uit Drente.

Zet je een advertentie, waarin je een lieftallige vrouw zoekt, die  ook nog eens van waarheidsliefde houdt, dan vraag je eigenlijk om water te willen zien branden.

 

Het is meerwaarde, Thea. Iemand die zich  niet goed voelt ,  of energie tekort komt ,doet  het niet. Ook moet je jezelf  aangesproken voelen, met name  op het gebied van ethiek en rechtvaardigheid.

 

Het is tevens een soort loutering/catharsis van je eigen ziel;  om die schoon en zuiver te kunnen houden. Een overeind blijven in plaats van meegezogen worden naar beneden.

 

Het is tevens een fraaie uitlaatklep om je frustraties en inzichten te kunnen etaleren.

 

Wie voor de waarheid gaat, doet een poging boven zichzelf uit te stijgen. Vergelijk het met goede kunst, waar het ook gaat om een andere kijk op de gewone banale en triviale /basale zaken.

 

 

Het is inderdaad niets voor vrouwen, zij moeten daar in principe niets van hebben. Vrouwen willen op een charmante en hoffelijke manier voor de gek gehouden worden. Dan doen ze alles voor je. Zij willen aandacht en emotie en hebben heel weinig met  waarheid en wetenschap. Die vrouwen die dat wel hebben zijn meestal manwijven.

 

Niemand wil ontmystificeerd worden. Iedereen wil zo lang mogelijk in sprookjes blijven geloven. Op het moment dat ik je mijn weblogadres gaf, was de mythe alweer verdwenen, nog voor hij tot bloei kon komen.

 

Je had het over de doodstraf van Jasper S. Ik was daar voor.  Jij was daar tegen. Waarom ben jij daar eigenlijk op tegen.  Besef je wel, dat  sommigen van deze gestoorden zelf vinden dat zij deze verdienen? En bovendien had ik het over een specifiek geval en niet over de doodstraf in het algemeen.

 

Wanneer je echt sterk in je schoenen staat, zoek je geen partner via het internet , maar ben je  tevreden met jezelf. Daar hebben de meesten al grote moeite mee.

 

Hoeveel gestoorden zouden er op het internet zitten, die een partner zoeken? Zelf vermoed ik 50%.

 

Dit bestaan heeft diverse werkelijkheden. Die, waarin we leven is de middelmatige, de zichtbare, waarin we alles doen om te overleven. Maar er bestaan ook lagere en hogere werkelijkheden. Zelf onderscheid ik er vijf. Het zoeken naar de waarheid acht ik de hoogste vorm van werkelijkheid. Het vinden van een partner om jezelf aan te vullen, de middelste, en het vinden van een partner om jezelf te kunnen ledigen , als de laagste.

 

Gek dat je niet een filosofische beschouwing hebt gelezen, gek dat je zo snel je mening klaar had voor een project van zeven jaar.

 

Zie je dan niet, dat iemand ook op een andere manier gereageerd zou kunnen hebben? Op wel duizenden manieren eigenlijk, bijvoorbeeld in de trant van….”zo , dat is me een stukje werk geweest”.

Voorspelbaar is de basale reactie over pessimisme. Dat is een standaardreactie.

Wie was er hier nu optimistisch en wie pessimistisch. Moet je Grunberg eens horen preken over optimistische lui. Je bent optimistisch om ronduit over onrecht te spreken Je bent pessimistisch om dat niet te doen.

Dit onderwerp is de tragiek bij uitstek van ons bestaan, niet die van mij alleen maar van iedereen.

Degenen die hun nek willen/durven  uitsteken en zichzelf kwetsbaar op durven te stellen zijn het mikpunt van spot en hoon. Dat is altijd zo geweest en dat zal altijd ook zo blijven.

 

Het hele verhaal komt er eigenlijk op neer, dat er sprake is van twee grootheden, die ver van elkaar staan. In feite zou de filosoof/schrijver zich niet moeten verlagen tot het treden naar beneden. Wanneer hij consequent is, blijft hij blijmoedig vanaf zijn, met veel moeite veroverde, heuvel naar beneden kijken om te zien  hoe de mierenhopen hun stofnesten opwerpen.

Daalt hij wel af naar beneden, en begeeft hij zich ook in en tussen de dolenden, dan toont ook hij zijn zwakte en laat zien nog lang niet  daar te zijn, waar hij diep in zijn hart wel zou willen zijn:  namelijk het huis dat onschendbaar is voor ellende, bedrog en voosheid.

 

Met een vriendelijke groet en veel succes bij het vinden van een partner via internet.

 

Janneman,  27 april 2013.

Hoogverraad; (vervolg op vals ijskonijn).

Naar verluidt was zij al begin oktober 2012 gesignaleerd met een zekere Henk (door buren van een kennis van mij), in het café in Oudebildtzijl. Deze buren vroegen zich af wat zij daar deed.

 

Deze man uit Eindhoven kende zij van vroeger en had zij wederom ontmoet via voorbereidingen voor de reünie  van eind september 2012 Deze voorbereidingen waren al een jaar van tevoren van start gegaan.

 

Maar deze Henk was reeds 32 jaar getrouwd!. Hij heeft zijn vrouw in de steek gelaten voor dat frigide ijskonijn, dat zich dus immer sceptisch uitliet over relaties.

 

De eindconclusie moet dus zijn dat die Lieve Hannie,( in de ogen van buitenstaanders)  mij meer dan anderhalf jaar lang bedrogen heeft.  Zij heeft  niet de moed gehad om als een volwassen persoon deze problematiek met mij te delen . Integendeel, zij heeft de gore moed opgebracht om mij voor te blijven liegen tot aan het eind, ook wanneer ikzelf over deze problematiek begon.

 

Zelfs op 3 april 2013 durfde zij nog te beweren dat zij hem in februari 2013 ontmoet had.

 

Hiermede sluit ik de berichtgeving over deze fluwelen scheiding af. Vrienden konden wij natuurlijk ook niet blijven wegens dit ondermaatse bedrog.

 

Arme vrouw uit Eindhoven.

 

Mensen die het goed met mij menen, feliciteren mij, dat ik van dat harteloze, koude, kille  en koele kreng af ben.

 

Mogelijk treft deze stommeling nu eens een keer geen verraderlijk type, als die druiloor denkt weer eens een ander nodig te hebben, om door dit miserabele bestaan heen te komen.

 

Tenslotte nog een paar relativerende opmerkingen:

 

1.    De ene in dezelfde relatie pleegt verraad met een 32-jarig getrouwde man en verwoest tevens een huwelijk en de ander in dezelfde relatie gaat naar de notaris om 15.000 euro vast te leggen (achter haar rug) voor die ander na zijn dood.

2.    De rechtvaardige en eerlijke in die relatie krijgt de straf in de vorm van pijn en verdriet en de ander in dezelfde relatie geniet met een ander na hun wederzijdse vernietigende gedrag.

3.    Leg deze “naastenliefde” maar eens uit aan oom God. Neem dan die moslims, die weten er wel raad mee.

 

 

Jan Posch, 22 april 2013.

De achterbaksheid van een vals ijskonijn.

“Wanneer iemand met zijn auto treuzelend voor je rijdt is hij voor jou  een vervelend obstakel;  wanneer jij ook nog eens vreselijke haast hebt en op wilt schieten, wordt deze automobilist voor jou een ware sta in de weg”.

In  oktober 2012 kwam hij terug van een schaakvakantieweek in Hoogeveen. Bij de begroeting in haar flat in Leeuwarden werd hij getroffen door haar ijzige koele en koude gelaatsuitdrukking. Het leek wel alsof hij absoluut niet welkom was. Toch sprak hij haar er evenwel niet op aan. Zijn laconieke houding was reeds gemeengoed geworden.

 

Eind september 2012 was er dan eindelijk de reünie geweest van de lagere school in Oudebildtzijl, waar zij reeds maandenlang geestdriftig mee bezig was geweest. Ook de  voorbesprekingen werden door haar buitengemeen spannend en interessant bevonden.

 

In november tijdens haar verjaardagsviering in een huisje in Holten was zij niet gelukkig geworden van de gekregen cadeau’s en ook niet van het voor haar geschreven gedicht van hem en al helemaal niet van een door hem zelf in elkaar gezet vragenspel voor iedereen, inclusief prijzen, waar hij zeer veel werk voor had verricht. Integendeel, zij liep te mokken over een cadeau ,welke niet op haar verlanglijstje had gestaan en leverde kritiek op zijn optreden tijdens het stellen van de vragen.

 

De laatste weekeinden in november  waren min of meer gevoelloos, zeker nadat hij te kennen had gegeven een vakantie naar Australië niet te zien zitten met het oog op zijn kwakkellende  gezondheid. Voor haar betekende dit de aanleiding om vaart te zetten achter haar strategie van verwijdering en loslating. Het eerste wat zij deed was hun jaarlijkse wandelvakantie met een kennis naar Duitsland afzeggen, gevolgd door het afzeggen van een weekeinde naar een hotel in Groningen, omdat daar betaald moest worden voor een parkeerplaats.

 

Tijdens de eerste week van een reeds lang van tevoren geplande vakantie in Portugal werd haar snauwen en grauwen zonder enkele aanleiding, te veel voor hem. Eindelijk trok hij zijn mond open en beweerde dat deze situatie onhoudbaar werd en er iets moest gebeuren. Zij spraken af hun wekelijks samenzijn te beperken tot slechts één nacht en daarna zouden zij wel zien.

 

De volgende dagen maakte zij een enigszins opgeluchte indruk en hebben zij toch nog van deze zeer mooie vakantie kunnen genieten met allerhande soorten van uitstapjes en ontmoetingen met andere (Nederlandse) vakantiegangers, waaronder een gezamenlijke maaltijd en kaartspelen.. Een fantastische vakantie, ongeacht het feit, dat zij dagelijks twee uur aan het wattsappen was in het naburige internetcafé. Op een keer kwam zij terug en kon hij het niet nalaten om te vragen hoe het met haar vriendje ging. Nee, zij had  met haar nichtjes en dochters zitten te keuvelen en te babbelen.

 

Eind december ging zij in plaats van naar Groningen, wat zij sinds jaar en dag deden,  naar haar zus in Enschede. Na terugkomst vroeg hij haar,of zij het nog gehad hadden over hun relatie. “Neen, koetjes en kalfjes”, was haar antwoord geweest. Maar op 1 januari 2013 toen haar vriendin op bezoek kwam, liet zij zich ontvallen, dat haar zus haar geadviseerd had om in een woongroep te gaan. Daaruit kon je concluderen, dat zij weer eens gelogen had naar hem en tevens, dat zij niet gesproken had over haar immense verliefdheid op haar nieuwe vriend.

 

Nieuwjaarsdag werd de laatste keer dat hij bij  haar op de flat zou overnachten. Op de  volgende ochtend 2 januari  voelde hij zich niet alleen  eenzaam en verlaten, maar vooral ook  afgedankt, afgescheept en gedumpt. Ik zal hier verder niet op zijn  emoties ingaan. Maar het moet bizar zijn geweest.

 

Ik wil jullie haar gedachtegang niet onthouden.

 

Eind september werd zij dus smoorverliefd op een oude bekende. Het grote probleem voor haar was haar 17-jarige lat-relatie ….., die ineens een zware sta in de weg bleek te zijn geworden.

 

 

“Hoe kom ik in godsnaam met goed  fatsoen van hem af. Hij met z’n stomme chalets, hij die overal kritiek op heeft. Er moet toch een nette manier zijn om van  hem af  komen,maar hoe? Zal ik gewoon zeggen dat ik verliefd ben geworden op een ander? Nee, maar niet, want dan kunnen ze zeggen :”Daar heb je haar weer”, dat heeft ze jaren geleden ook al geflikt met de vader van haar drie eerste kinderen en nu heeft ze niet het excuus van geslagen te zijn, en van de trap af geduwd te zijn geworden. Sexualiteit kan  ook al niet aangevoerd worden, zoals bij mijn (voormalige) schoonzoon.

Ik moet het slimmer spelen. Ik ga gewoon niets meer doen en zeggen dat ik nergens meer zin in heb en ik ga hem kritiseren, kleineren en afsnauwen. Net zo lang tot we ruzie krijgen, waardoor ik mezelf een argument in handen weet te spelen om hem definitief  de wacht aan te kunnen zeggen.”

 

 

Deze strategie werd dus min of meer bewust uitgevoerd tijdens de eerste week in Portugal van 3 tot en met 24 december 2012 .

 

De ontwikkelingen die na 1 januari 2013 volgden, waren een logische voortzetting van deze gedachtegang.

 

Telefoontjes werden koel, koud en zakelijk afgedaan, waarbij zij er zich duidelijk voor behoedde, om ook maar enige emotie te tonen, bang als zij was om hem daardoor  weer enige moed te geven.

 

In februari ging zij nog mee naar zijn oude zieke moeder in Oostzaan, zogenaamd als vrienden, alwaar zij zich onderscheidde met velerlei telefoontjes ook onder het warme eten en met belachelijke kritiek op zijn handelwijze betreffende de vaat.

Zijn zuster zei de volgende dag het volgende over haar doen en laten:  “ik begrijp niet dat jij haar nog  mee genomen hebt , zij belazerd de kluit en zal hier niet meer verschijnen.” Zij geeft helemaal niets ( meer?) om je en heeft duidelijk een ander”.

 

Het zou inderdaad de laatste keer worden. Ook wilde zij op die dag dat hij de sleutels af zou geven van haar woning en tevens de laatste materialen mee zou nemen.

 

Op 3 april 2013 belde zij hem op:  zij had in februari een vriend ontmoet: iemand van de reünie! “Hij komt uit Eindhoven”.  Ik vertel het maar, anders hoor je het misschien van iemand anders, had zij er nog aan toegevoegd.

 

Dus:  zes weken na een 17 jaar durende intensieve lat-relatie  had zij iemand anders gevonden, terwijl zij immer beweerd had: “Waarom moet je eigenlijk een relatie hebben”.

 

Weten jullie dat 1 en nog eens 1, nog altijd  2 is? En ook dat wij het ons hele leven met hetzelfde  karakter moeten doen?

 

Jan Posch, 10 april 2013.