Voorspelling.

Wij simpele zielen kunnen niet in de toekomst kijken, hetgeen wij allen graag zouden willen. 

Wat volgt na onze dood?  Leegte of het paradijs?

Niels Bohr, de natuurkundige, zei al dat voorspellen moeilijk is. zeker als het de toekomst betreft.

Ook zijn de gevolgen van ons handelen niet te overzien. Neen, dikwijls zijn zij het tegendeel van wat wij poogden te bereiken.

Schopenhauer, de Duitse filosoof, zei eens in een optimistische bui: "Het afnemen van de krachten bij toenemende ouderdom is triest doch noodzakelijk om de naderende dood enigszins te kunnen aanvaarden.

Echte doodsangst heb ik niet meer. Ik  hoor  bij degenen voor wie magere Hein als een verlossing zal komen, maar wat zou het desalniettemin mooi zijn, als het navolgende gedicht op pure waarheid zou berusten: 

Ik zal er zijn als je huilt.
Ik zal er zijn als je mij nodig hebt,
Ik zal er zijn als je valt,
Ik zal er altijd zijn.

Ik ben lang geleden dezelfde weg gegaan,
en hij leidt naar waar jij zo naar verlangt,
Kijk niet om, maar zie vooruit,
Want ik, ik zal er zijn.

Jan Posch, 23 augustus 2016,

Melkveehouderij.

Koeien horen wanneer het mogelijk is buiten in de weide te lopen. Zij horen niet gedurende het gehele jaar op stal te blijven staan.

De veehouder dient zich te realiseren dat hij een taak heeft wat diervriendelijkheid betreft. En ook wat betreft het milieu heeft hij een grote verantwoordelijkheid. 

Door steeds verdergaande intensivering heeft de melkveehouder een ecologische crisis veroorzaakt.

Hij zorgt voor een chemische verontreiniging door kunstmatige bemesting via de afvoer naar het grondwater.

Hij zorgt voor veenoxidatie door verlaging van de grondwaterstand om zijn zware machines te kunnen inzetten.

Hij zorgt voor een achteruitgang van de bodemstructuur door intensieve bemesting.

Hij zorgt voor een aantasting van het natuurlandschap door uitgestrekte (mais)velden en graslanden.

Hij zorgt voor afname van de biodiversiteit; weidevogels, bloem-en kruidenrijke graslanden.

Door het opheffen van het melkquotum is er sprake van overproductie met als gevolg een daling van de melkprijs.

Daardoor moet deze sector gesteund worden door Brussel via subsidies ( 50 miljard op de Europese begroting).

Er is dus geen sprake van een normale onderlinge gezonde concurrentie, waardoor er een gezonde zelfstandige sector zou kunnen ontstaan. De belastingbetaler houdt de melkveehouder nu op de been.

In deze ongezonde sector is dus een omslag vereist. Een oplossing in deze zou een omslag naar duurzaamheid kunnen zijn. Een markt van hoogwaardige producten in plaats van bulkproduktie.

Banken, de zuivelindustrie en landbouworganisaties moeten de handen ineenslaan en deze boeren helpen om deze omslag te maken. ( kredietverlening, voorlichting e.d).

Dat geldt ook voor de diverse overheidsbesturen ( EU, nationaal, provinciaal, lokaal), die aantasting van het landschapsschoon blijven toestaan.
Er moet meer  geld naar de natuurboeren in plaats van naar de intensieve landbouw en veeteelt. 

En ook het landbouwonderwijs dient deze omslag in denken te maken.

Jan Posch, 9 augustus 2016.

J.C. Bloem.

Wie de somberheid en verzengende leegte raak kon verwoorden was deze Nederlandse dichter die alweer 50 jaar geleden is gestorven.

Hier een voorbeeld van bovenstaande bewering:

Levensmoed? Dit dagelijks derven
Met drogredenen aanvaardbaar maken-
Eindloos dulden- en de ziel blijft haken
Naar haar stromen en haar grondgebied
Levensmoed? 't Is niet te durven sterven
Anders niet.

Volgens Jean-Pierre Geelen ( journalist) is Bloem de dichter van de schaduwzijde , wiens woorden de zon vanzelf doen schijnen.

Deze laatste interpretatie getuigt volgens mij van een loepzuivere levenskunst gedrenkt in inktzwarte olie.

Jan Posch, 9 augustus 2016.

Afscheid van Moeder Posch (96).

 “Naastenliefde, denk daar vooral aan”.

Op donderdagavond 28 juli 2016, het jaar waarin vader Posch 100 jaar zou zijn geworden, is moeder Posch op 96 jarige leeftijd, na een zesdaagse bedkluistering, vrijwel pijnloos en  vredig van ons heengegaan.

Zij is een zeer natuurlijke en gewilde dood  gestorven, waarbij de medische hulp o.a. door alert familiaal optreden, via injecties haar de laatste dagen gevrijwaard hebben van een onwaardig levenseinde.

Op maandag 25 juli heb ikzelf het laatste contact met haar gehad. Zij herkende mij nog en zei dat ze dood zou gaan.

Trijnie Root heeft een respectabele leeftijd bereikt en heeft vader Posch  bijna 12.5 jaar overleefd , inclusief al haar generatiegenoten, behalve haar 10 jaar jongere zuster Janna Root.

Gedurende haar laatste decennium heeft zij met een grote handicap moeten leren leven , hetgeen zij op een zeer voorbeeldige en  bewonderenswaardige wijze heeft gedaan en doorstaan, geheel in de trant van haar eigen specifieke  wijze van zijn.

Moeder Posch was het toonbeeld van de goede, zorgzame, oprechte  en vredelievende moeder, waar ieder kind zo naar verlangt en zo hard nodig heeft.

Mijn herinneringen zijn natuurlijk talrijk en blijvend. Zo kan ik mij nog herinneren dat zij in het oude huis op De Haal 12 vaak in bed lag met migrainehoofdpijn, hetgeen op mij als jongetje van drie/vier jaar een diepe indruk maakte, ook al omdat zij toen geen enkel licht kon verdragen.

Wanneer zij naar Amsterdam ging nam zij mij mee met de bus en pont om te winkelen en steevast op de terugweg kocht zij dan een haring bij de haringboer en kreeg ik een grote zurebom.

Op maandag werd de was gedaan en wanneer ik thuiskwam van school stond zij altijd te strijken en de was op te vouwen. Vrijdags kregen de meubelen een wasbeurt en de geur daarvan is mij jaren bijgebleven.

Wat ik mij ook nog specifiek herinner waren haar  uitstapjes naar de musicals “My fair Lady”en “Het land van de glimlach”, ook al omdat het woord vakantie met kleine letters in haar woordenboek geschreven stond.

Later in haar leven, toen dat in een rustiger vaarwater kwam, ging zij gedichten schrijven, hetgeen zij met zeer veel overgave en liefde deed, zoals wij allen weten. Haar ziel en zaligheid zijn aldus voor een ieder  behouden gebleven.

Zij heeft zeer veel van mijn vader gehouden en hoopte hem zo snel als mogelijk weer terug te zien na haar dood. Ik hoop van ganser harte dat deze vurige wens van haar inderdaad in vervulling zal gaan. De binnengevlogen duif tijdens haar laatste dagen in combinatie met de geur van sigarenrook mag in dit verband gerust hoopvol genoemd worden.

Toen moeder  niet meer in staat was om bij mij op bezoek te komen en ook een wekelijkse telefonische communicatie tot de onmogelijkheden ging behoren, is zij mij gaan schrijven en ook deze brieven blijven van een onschatbare waarde.

Mama, bedankt voor al je goede zorgen, oprechte liefde en inspanningen voor mij. Daar ben ik bepaald niet slechter van geworden. Ook ik hoop je terug te zien in een hemels paradijs met een verheerlijkt lichaam vol liefde, begrip en vreedzaamheid.

Wanneer er één dat verdient ben jij dat wel, en oh hemels lot , laat die gedachte nu eens een keer niet een illusie blijken.

“Naastenliefde denk daar vooral aan”.

Ik zal het proberen, lieve moeder.

Jan Posch, 3 augustus 2016.