Analyse en vragen.

In studio-sportvoetbal  lieten ze een beeldopname zien van een zekere  Toivonen, die op een zeer opzettelijke en gemene wijze op de voet ging staan van zijn tegenstander. Deze laatste liet zich provoceren en gaf hem een duw, waarbij Toivonen zich direct overdreven op de grond liet vallen. De scheidsrechter stuurde daarop vervolgens zijn duwer uit het veld met een rode kaart.

Jan Mulder vond dat die Toivonen hard zou moeten worden aangepakt voor zijn gedrag en vroeg zich af of de tuchtcommissie deze beelden  zou kunnen opvragen om met terugwerkende  kracht deze speler alsnog een straf te geven, zoals ze dat ook met de  naar Engeland  verhuisde Uruquaan Louis Suarez hadden gedaan door deze nekbijter voor zeven wedstrijden te schorsen. Hij vond dus dat er te slap werd opgetreden tegen deze aanstellers en provocateurs.

Jack de kale van Gelder  vond dit voorval niet ernstig genoeg om zich daarover op te winden. Wel werd hij boos op Mulder, die de euvele moed had om hem te bekritiseren. Daarmee liet multimiljonair van Gelder de kans voorbijgaan om het werkelijke bestaansrecht van dit soort programma’s aan te tonen.  Dachten jullie nu werkelijk dat er via daadkrachtige stellingnames op de Nederlandse televisie een bijdrage wordt geleverd  aan gezonde meningsvorming, laat staan  daadwerkelijk optreden?   

De Nederlandse (vredes)missie naar Kunduz in Afghanistan gaat door, omdat daar politiemensen opgeleid worden voor vredelievende doeleinden,  terwijl deze agenten zelf beweren te willen worden opgeleid om te kunnen vechten tegen de Taliban. Het is daar doden of gedood worden, zeiden de zes ondervraagden.

Dachten jullie nu werkelijk dat die niezende en zwaarverkouden vierjaarsstem van jullie van enige invloed is  op het zieke politieke  klimaat in Nederland?

Jullie weten inmiddels hoeveel aandacht er wordt besteed  aan een onschuldige koffer- en baarddragende Braziliaan, die werd verdacht van terroristische praktijken. Hij werd vermoord. Dat moeten jullie even vergelijken met die massamoordenaar en staatsgevaarlijke gek, die zich Kadhafi noemt. Hij  wordt niet vervolgd.

Waarom zeggen zo weinig mensen hun lidmaatschap op van de katholieke kerk, terwijl dat een kindergevaarlijk instituut is?

Waarom zijn er geen protesten tegen de moordenaar Desi Bouterse, die zijn moordenaarsdag verheven heeft tot nationale feestdag in Suriname?

Waarom kan een moordenaar President van een land worden?

En waarom weet een dictator zoveel macht te verkrijgen? Omdat hij al lichtgestoord is en niet afgeremd wordt op een moment, dat zoiets  dringend noodzakelijk is. Dit is te vergelijken met vervelende kinderen, die niet gestraft worden. Zij ontwikkelen zich dan tot ware etters.

Jan Posch, 25 februari  2011.

Een onvermomde Duivel.

 

 Eindelijk weet ik hoe de duivel er uitziet.

Op dinsdag 22 februari  konden wij gratis naar een duivelsvoorstelling kijken. Daar hoefde je niet eens voor naar het theater.  Op de verziender  liet een gestoorde gek zijn ware gezicht zien. Een kat in het nauw schijnt rare sprongen te maken, maar wat te denken van een zwaargestoorde psychopaat, die de naam Kadhafi draagt.

Die ongelukkige stumperds in Libië dachten even snel van deze dwaas af te komen, net zoals Ben Ali in Tunesië en Mubarak in Egypte.  Maar zij verkeken zich op deze zieke despoot, die zich in de loop der tijden heeft bekeerd van zwijn tot varken , maar eigenlijk tot een ware duivel.

In plaats van te vertrekken gaf hij opdracht om zijn burgers/onderdanen te gaan beschieten, niet alleen vanaf de grond door zijn betaalde hielenlikkers , maar ook vanuit de lucht door straaljagers. Deze lafaard laat het vuile werk ook nog eens opknappen door huurlingen. Dat zijn dus mensen zoals U en ik, die voor geld, anderen die een goed doel nastreven, aan flarden schieten, hoogstwaarschijnlijk met een prettig gevoel.

Kunnen wij met z’n allen deze massa-moordenaar  zomaar zijn gang laten gaan? Hebben wij niet met z’n allen de morele plicht om dit weerloze volk bij te staan? Waarom roepen wij het volk in Libië niet op om massaal te gaan staken en waarom doen zij dat eigenlijk zelf niet.

Is het nou werkelijk  zo moeilijk om zijn miljarden te laten bevriezen, om een internationale troepenmacht op hem af te sturen, om hem op te pakken en voor het Internationale Strafhof in Den Haag te laten berechten? Over een economische boycot zul je mij niet horen praten, dat is uiteindelijk alleen maar slecht voor het arme volk zelf.

De Verenigde Naties blijkt eens te meer een machteloze instelling met Ban Ki-moon als tandeloze bijter aan het hoofd. Wat zal die van zichzelf vinden, wanneer hij weer eens urenlang op iemand inpraat en niets bereikt? Zou die zichzelf nog serieus nemen, mede gelet op de voortdurende  jarenlange moordpartijen in Congo in Afrika.

De Afrikaanse landen snakken naar vrijheid en wensen niet meer onderdrukt te worden door allerlei soorten van despoten en tirannen, met hun eerloze trawanten, slijmerige aanhang en corrupte meelopers. Deze onderdrukte en uitgebuite volken zouden geholpen moeten worden door de vrijgemaakte Europese landen via hun  blauwhelmen, indien blijkt dat  leiders misbruik maken van hun macht en rijkdom.

Maar , omdat wij onze handen niet durven te branden aan moeilijke en smerige klusjes, laten wij deze tirannen , weliswaar  omsierd  met veel pompeus boegeroep, hun moedige  burgers  gewoon uitmoorden en afslachten.

Ik troost mijzelf met de gedachte, dat een onvermomde duivel uiteindelijk aan het kortste eind zal trekken, zij het met achterlating van grote sporen van vernieling en verderf, omdat een afgeworpen masker meestal  als het begin van het einde  kan worden gezien.

Jan Posch, 23 februari 2011.

Tietje Jippes van der Wouden.

 

Beppe Tietje zal ik mij altijd blijven herinneren als de vrouw die de soep klaar had staan, wanneer Hannie en ik naar St.Anne kwamen op vrijdagmiddag voor het boodschappen doen, wier gezicht opklaarde wanneer ze mij of andere bekenden zag binnenkomen, hetgeen, helaas voor haar,  lang niet altijd het geval was, en die nooit op vakantie wilde , behalve toen zij het niet meer kon.

Maar dat gezicht klaarde bepaald niet op, wanneer je kritiek durfde te leveren op de bijbel. Integendeel, dan verharde haar gezicht en kon zij behoorlijk venijnig worden. Je moest niet aan haar bijbel komen, dan zou Hij je later zomaar eens kunnen bestraffen.

In haar laatste jaar, toen zij reeds miljarden neuronen had moeten inleveren, kocht Hannie een bijbel met grote letters voor haar. Zij was er intens gelukkig mee. Maar zelfs in deze eindfase  kon zij nog alle Bijbelboeken, van Genesis tot  Openbaringen, in sneltreinvaart achter elkaar opnoemen. Ja de bijbel heeft haar gelukkig veel troost kunnen schenken.

Zelf kon ik zeer goed met  haar opschieten. Niet in de laatste plaats door haar gemis aan gecompliceerde dubbelhartigheid. Zij was zeer eerlijk, oprecht, goedhartig en belangstellend naar een ander en sprak met een enkelvoudige tong. Iedereen die bij haar wegging, wilde zij wel wat meegeven. Eenvoud was vermoedelijk  haar sterkste troef, zoals nu ook weer blijkt, en dat trok mij sterk.

Een en ander wil overigens niet zeggen, dat zij heilig was. Helaas kon ook zij zeer onredelijk te keer gaan tegen iemand die dat het minst verdiende, Hannie,   waardoor  zij één van mijn laatst overgebleven illusionaire bolwerken ernstig wist te beschadigen. Maar goed, Hannie was nu eenmaal de klosdochter en vooral    …..Beppe was tenslotte ook slechts maar een mens, nietwaar.

Ook moest zij vaak de erotische toespelingen van haar schoonzoon en neef  aanhoren, die  voortdurend verwoede pogingen ondernam om haar op de kast te krijgen, maar die , eerlijk is eerlijk, uiteindelijk toch het onderspit moest delven tegen zijn schoonmoeder en tante.  Beppe heeft namelijk glansrijk met 4-1 van Leo de Leeuw  gewonnen en de kenners onder ons snappen wel wat ik daarmee bedoel. Neen? Beppe had er vier en  de Leeuw maar één.

Ik maak van deze gelegenheid gebruik om haar dochter en mijn vriendin Hannie te bedanken  voor haar weergaloze inspanningen, die zij met volle liefde heeft gedaan voor haar Moeder. Hannie voelde zich zwaar verantwoordelijk voor diens wel en wee en  geen enkele inspanning was haar teveel, om het haar Moeder naar de zin te maken. Wanneer Beppes dromen zullen zijn uitgekomen  zal zij nu ongetwijfeld met haar duim omhoog zitten in het  paradijselijk oord samen met haar grote liefde Hans, met geheven glas, meewarig neerkijkend  en glimlachend toeziend op die mallotige schijnbewegingen in dat aardse tranendal, er even van uitgaande , dat ook de hemel met zijn tijd is meegegaan natuurlijk.

Beppe heeft helaas nog een paar zeer moeilijke en benauwde uren moeten meemaken, ondanks eerder gemaakte afspraken hierover om dat te voorkomen. In dit stadium heeft haar kleindochter Ester haar gebruikelijke alertheid kunnen vertalen naar moedig steungedrag, en wisten beide, reeds vier dagen wakende, dochters de verantwoordelijke persoon  aan te sporen tot daadkrachtig en doelmatig optreden. Zo kan je dus ook oprechte liefde gestalte geven.Voor het overige is Beppe  feitelijk op een natuurlijke wijze tot haar einde gekomen. Zij is allengs steeds zwakker geworden en toen zij niet meer kon , wilde zij het ook niet meer. Zich uitend in het niet meer willen/kunnen eten en drinken, net  zoals Tante Yfke ,  zeven jaar geleden.

Wanneer  uitzichtloosheid centraal komt te staan in dit bestaan en pijn de naargeestige  verwachting, zal niemand daarin willen blijven vertoeven. Dat  zou op zichzelf genomen een zeer troostrijke gedachte moeten zijn, ware het niet dat er  een enorme  leegte achterblijft   met name voor haar echte liefhebbenden. Ik wens hen dan ook bij hun zoektocht naar zingeving in deze, alle wijsheid en kracht toe, die daarvoor nodig zullen blijken te zijn.

Beppe Tietje is niet meer,

Zij is van ons heengegaan,

En met haar, haar blijde lach,

Die immer sprankelde  , als ze jou weer eens zag.

Onze zeer geliefde Beppe is ons allen voorgegaan.

Jan Posch,14  februari  2011.

Saaiheid.

 

Het is allemaal zo voorspelbaar,

Ik heb het allemaal al eens gezien,

Er is hoogst zelden echt iets nieuws onder de zon,

Het is slechts een herhaling van een herhaling,

Steeds meer van hetzelfde , commercie viert hoogtij,

Weelde voor de huichelarij,

Domheid en tegenstrijdigheid, het boeit mij niet meer,

Integendeel, ik walg en kots ervan, steeds weer.

Er is geen nieuw perspectief geen nieuw elan,

Er is geen nieuw denken, geen echte vooruitgang,

Armoedzaaiers en onderdrukten tellen een vergrote aanhang,

En de rest houdt elkaar voor de gek en in de tang.

Ziek wordt je ervan,  al die ellende, al die ruzie en oorlog,

Steeds weer  dat zelfde gekunstelde gelul, gezwets en gebral,

Altijd dat vreselijke egocentrisme en materialisme,

Eeuwig voortdurend gelallebal en verontschuldigend, ik vergis me.

Dat onuitstaanbare gedrocht, die verrekte huichelaar,

Zich  manifest etalerend in een glansrol aan de  openbare borreltafel,

Die zelfingenomenheid, waarmee hij zit  daar, welk een gebazel,

Die opportune betweterigheid, ik ben er in ieder geval mee klaar.

Het zal mij allemaal nog kale worst zijn,

Voor mij heeft het zijn zin en betekenis allang verloren,

Wel vraag ik mij steeds vaker af, hoe groot het leger is,

Dat zich mateloos aan mij is gaan storen.

Jan Posch, 4 februari 2011.