Gifgas.

 

In Syrië heeft het regime wederom duizenden onderdanen van het leven beroofd, nu door het  gebruik van gifgas.  Het leed van deze mensen, waaronder veel vrouwen en kinderen, was niet om aan te zien. Onschuldigen ,die een martelgang moeten doormaken, voordat zij langzaam sterven.

 

De westerse wereld  en iedereen die hierbij enigszins  betrokken is, doet niets. Het enige waarmee zij hun geweten in de plooi houden is praten over de eventuele dader. Was het de slachter Assad of waren het de terroristen,alias de bevrijders?

 

De journalist Arnold Karsken of hoe deze knakker ook heten mag, spande de kroon, door zich, via zijn lelijke  boeventronie en duidelijke Assad-voorkeur, met schimmige prietpraat te verliezen in zogenaamde vertwijfeling.

 

Maar ook Bert Wagendorp begeeft zich op het hellende vlak met zijn  column in de Volkskrant van 22 augustus, door zich te verliezen in clichés als: het doet mij niet zo veel meer, al die ellende die over ons wordt uitgestort over Syrië. 

Nou Bert, ik kan je wel vertellen, dat het mij bepaald niet onberoerd laat. Ik walg van die beelden en foto’s , ik kan het nauwelijks aanzien. En het went bij mij nooit.

 

Obama , die ooit veelbejubelde president van Amerika,  had beloofd om in te grijpen indien het regime van Assad  chemische wapens zou gaan gebruiken. Dat doet hij dus niet. Obama is verworden tot een lappenpop die bungelend aan een touwtje, bestuurd wordt door een strategisch uitgekiend en, als het moet,  misdadig regiem. Poetin en  China zijn hem de baas.

 

Hetzelfde kan gezegd worden van  de Veiligheidsraad van onze Verenigde Naties. Een niets meer zeggende  slappe organisatie, die door onderlinge twisten en  tegenstrijdige belangen,  schizofreen verdeeld is geraakt.

 

De leiders van Israël,  de staat die altijd zijn eigen gang gaat, verdient in deze een compliment; zij durfden wel te beweren wie deze slachting heeft aangericht, de “verlichte geesten” van Syrië . Of te wel de moordenaars van hun eigen onderdanen, ook wel Alawieten genaamd.

 

We weten allemaal , nou allemaal is wel een beetje erg veel, dat onze wereldse samenleving schizofreen in elkaar zit. Een mooi , nou mooi , voorbeeld is de situatie in Egypte:  de vrijheidsstrijders van de Arabische lente hadden de dictator Mubarak weten te verdrijven en via democratische en vrije verkiezingen was Morsi aan het bewind gekomen.

Diezelfde Morsi wordt door het hun zeer gehate leger afgezet en de dictator weer vrijgelaten.

Waar is nu het vrije volk?

 

De strijd tussen het Christendom en de Islam moet nog beginnen. Vroeger hebben onze “vredelievende” kruisvaarders bloedbaden aangericht onder de Arabieren en nu proberen dezen hun verloren macht weer terug te winnen.

 

Wat hun parten speelt is de onderlinge strijd tussen hun verlichte en hun conservatieve geesten, net zoals het Christendom eeuwenlang geteisterd werd door onderlinge strijd tussen verlichte en conservatieve geesten.

 

Neen, er is geen nieuws onder de zon, eerder een voorspellende herhaling van zetten. Vergelijk in deze de tot standkoming van zoiets als een Nederlandse staat, geboren onder het juk van een katholieke grootmacht, (Spanje) wiens handen gebonden waren aan de verdediging tegen opstandige Arabieren in het Oosten van het rijk van Philips de II.

 

Mensen blijven hun eigen probleem. Jammer dat het nog 3000 miljard jaar duurt , die botsing tussen ons Melkwegstelsel en dat Andromea - stelsel.

 

Jan Posch, 22 augustus 2013.

Mammon.

“Achter elk groot fortuin schuilt een misdaad” is een wijze uitspraak van de Franse romanschrijver Balzac.

 

“Geld is als mest en dient daarom verspreid te worden”, zei Francis Bacon.

 

Roven, stelen en plunderen bestaan, net als doping, sinds mensenheugenis, en zullen altijd blijven bestaan, want geld, dat op zichzelf stom is, maakt recht wat krom is.

 

Waar het grote geld heerst, wordt er grof gestolen, (pensioenfondsen, verzekeraars), waar er sprake is van subsidies wordt er gewoon gefraudeerd en waar sprake is van kleinere geldstromen wordt  minder grof gestolen.

 

Niemand wordt steenrijk door hard te werken. Wel staat hard werken garant voor een kromme rug op latere leeftijd of andere slijtageverschijnselen.

 

Wie niet steelt of erft, zal moeten blijven werken tot hij sterft.

 

Bonusbankiers, directeuren van grote instellingen en  mammoetbedrijven  hanteren op feilloze wijze een  crimineel systeem van diefstal, dat er op is gericht om zoveel mogelijk geld naar hen toe te laten stromen.

 

Lobbywerk, smeergeld, omkoping, geweld , omzeilen van regels, breken van afspraken, profiteren van andermans ellende, van klein tot groot, alles is er op gericht om geldstromen te manipuleren. 

 

Brievenbusfirma’s , banken, de misdaad zit al in de systemen verankerd en opgesloten. Het vergt een ware kunst om deze valsheid  te ontrafelen en los te weken uit de vastgeroeste en ingeslepen sjablonen en zetpatronen.

 

Deze wereld telt momenteel een 1500 miljardairs,  12.000 met meer dan 100 miljoen en  14 miljoen miljonairs.

 

Op zeer subtiele en achterbakse wijze worden de rijken steeds rijker en nemen in aantal toe, doordat de methodiek van het roven steeds fijnzinniger en fijnmaziger wordt. Denk hierbij aan advocaten en accountants, die ingehuurd worden, om langs de randen van de afgrond, (crimineel) zaad te strooien.

 

Het zij zo , het is erg, maar wat te denken van de aanbidding van deze oplichters door het gepeupel?

 

Denk even aan kale Jack,  Pauw en Witteman, Charles Groenhuizen,  Paul de Konteneuker, Mathijs van Nieuwkerk en de vele duizenden andere graaiers.

 

“Neen, geld maakt niet gelukkig, het maakt het lijden hooguit wat aangenamer” zei  Spike Milligan. Probeer dat die witte boorden criminelen maar eens aan hun (misdadig ) verstand te brengen.

 

 

 

Jan Posch, 13 augustus 2013.

 

 

Wachtend op verlossing.

Plotseling opkomende,
Onverdraaglijke pijnen,
Aanhoudend kwellend,
Maandenlang.

Verraderlijke nierkrampen,

Loskomende stenen,
Onbeweeglijk houdende , aanzwellende rugpijnen,
Die je bijkans doen bezwijmen.

 

Niet kunnen fietsen,

Niet kunnen bukken,
Niet kunnen wandelen,
Niet kunnen tuinieren.

 

Samentrekkende en samenklonterende spieren,
Maken bed-, stoel- en bankgang, tot pijnbank en martelgang,
Misselijkmakende pijnen, tot brakens en korens,
Die eetlust en zin ontsieren.

 

Vakanties moeten worden afgezegd, geannuleerd,
Tot passiviteit gedoemd, tot verveling bekeerd,
Alleen zijn, zonder hulp, aan huis gekluisterd,
Mentaal gesloopt , totaal ontluisterd.

 

Ondanks intens mededogen, en  nooit één onvertogen woord,

Gedumpt als een stuk vuil, weggegooid als vod,
Behandelt als een straatschooier, oh mijn god,
Door een christen van je eigen soort.

 

Dat is mijn lot,

Zelfmedelijden wordt in de kiem gesmoord,
Zelfontsnapping als duivelse kracht genadeloos afgestraft,
Bij sommigen gaat zelfs, hoe dan ook , de vlag in top.

 

Ontsnappen aan je  lot is schier onmogelijk,
Het enige wat je nog vermag,
Is zoveel als mogelijk voorkomen, dat het gelach en het plezier, na je dood,
Zal ontaarden in sarcastisch gelal en brallend vertier in het groot.

 

Jan Posch, 15 augustus 2013.

 

De perfecte hoorndrager.

Hoe kan je het tragische van deze wereld aanvaarden, zonder te vervallen in het geloof erin.  Antwoord: dat is een onmogelijke opgave, zonder jezelf in meer of mindere mate voor de gek te houden.

Een van de meest voorkomende wanen is het geloof, dat de eigen overtuiging heilzaam is voor de rest van de wereld.

Alles is moeilijk voor hen, die teveel willen.

Zij was zo wanhopig op zoek naar het geluk, dat, toen dat voor het oprapen lag, zij het  pardoes voorbij liep.

Onze wil is het resultaat van denken en gevoel, dat tot het bewustzijn is doorgedrongen.

Maar wie zegt, dat dat resultaat dan zuiver is?

Een vrouw is net een piano: zij moet zuiver bespeeld worden, anders wordt zij vals.

Hij is iemand, die veel redenen heeft om bescheiden te blijven.

Wie zulke vrienden heeft, heeft geen vijanden meer nodig, zei de bedrogen echtgenoot.

Hij was gelukkig getrouwd, zijn vrouw niet.

Het huwelijk is de belangrijkste oorzaak van echtscheidingen.

Geschiedenis leert ons, dat mensen en naties pas verstandig worden, indien alle andere alternatieven uitgeput zijn.

 

J.Posch, 1 augustus 2013.