Aangezien ik mijn nieuwsgierigheid soms moeilijk kan bedwingen, heb ik mij een tijdje op de seksdatingmarkt gestort. Daarop staan vrouwen die zich aanbieden voor seks , inclusief hun seksuele voorkeuren. Dat kan variëren van zachthandige seks tot hardhandige, van erotische massages tot plas en poepseks, van SM tot vuistseks en van anaal tot orale seks.
Op de site van een of andere "dame" stond: "Liefst 24 uur niet drinken voor de sekspartij, met het oog op de verhoogde zuurgraad van de urine, waardoor ik lekkerder klaar kan komen, indien er over mij gezeken wordt".
Voor wie geen insider is op dit terrein: bij vuistseks gaat de vuist er helemaal in, met name anaal.
Nou dat beloofde dus wat. Ik ging er eens goed voor zitten en warempel, na een tijdje kreeg ik door dat je met credits diende te betalen indien je wou reageren. Deze credits moest je dus vooraf betalen. Met een bericht kreeg je ongeveer 500 leestekens en dat voor de prijs van ongeveer 0.80 eurocent.
Ik had mij voorgenomen om op die vrouwen te reageren ,die in ieder geval in waren voor een erotische massage en safeseks op hun verlanglijstje hadden staan.
Na een tijdje over en weer berichtjes te hebben uitgewisseld, vond ik het wel welletjes en tijd worden voor het maken van een afspraak om degene wat beter te leren kennen. Maar..... wat schetste mijn verbazing....., ondanks de goede voorcontacten en ogenschijnlijke openhartigheid , vond de lieve Lola het nog te vroeg.
Je zou denken dat kan gebeuren, maar bij de volgende was het precies hetzelfde liedje. Het werd mij warempel kwalijk genomen indien ik een verzoek tot kennismaking voorstelde. Dat was voor mij het sein om met meerderen tegelijk te gaan corresponderen, maar hoe dol ze ook zeiden op mij te zijn, van een persoonlijk contact kwam helemaal niets terecht.
De dames deden zich dus ruig voor, maar lieten het afweten indien de zaak voor hen concreet dreigde te gaan worden. Daar begon ik over na te denken. Hoe kon het gebeuren, dat deze site=neukers zich zo tegenstrijdig gedroegen. Op de gewone relatiesites waren de dames veel eerder geneigd een afspraak te maken. Vorig jaar oktober, vlak voor mijn ziekte had ik er zelfs (stomweg) vijf tegelijk lopen.
Was het angst? Of was het vragen om aandacht? Of was het wellicht het uitoefenen van macht, door net als Sjors van de rebellenclub, gezeten op zijn hondenwagen, met een lange stok een worst voor de neus van zijn hond te houden, die daardoor eindeloos bleef doorjakkeren.?
De dames namen het mij zelfs kwalijk , toen ik aangaf te zullen stoppen met de berichtjes, ook al met het argument dat zij mij wel beter wilden leren kennen, maar nooit gebruik maakten van de volledige leestekens. Ze kwamen nauwelijks in de buurt van de 100.
Of ben ik nog naïever dan ik al dacht? Wilden zij graag aan de weet komen over hoeveel kapitaal en goederen ik beschikte, zonder het te durven vragen. Om zodoende hun huid zo duur mogelijk te kunnen verkopen, alvorens zij met de benen wijdgingen? Wie zal het zeggen.
(Maar dat er patsers rondlopen ,die blijven pochen en opscheppen/liegen over hun bedrijvigheden, laat zich wel gemakkelijk raden).
Neen, de dames zijn niet de grootste moralisten/slimmeriken die er op deze wereld rondlopen en ik vermoed ook zomaar dat er zich onder hen veel valse krengen met een zeer kort lontje en zeer lange tenen bevinden.
Uitzonderingen daargelaten natuurlijk, de een is nu eenmaal minder gestoord dan de ander.
Ik ben blij, dat ik aan deze enge schepselen ontsnapt ben.
Jan Posch, 1 augustus 2014.
