Het is bekend dat onze wereld het moet hebben van
vernieuwing om vooruit te kunnen komen. In principe is ieder mens
conservatief ook wel behoudzuchtig
genoemd. Hij is bekend met wat hij heeft en wil dat ook graag zo houden.
Behalve natuurlijk enkelen , die het niet breed hebben en niets te verliezen
hebben. Ook degenen die sterk sociaal kunnen voelen en denken, zullen willen
dat deze wereld zich zal gaan verbeteren, opdat daarmee de armoede , geweld en
uitbuiting wellicht wat teruggedrongen kunnen worden.
Het
is ook bekend, dat onze economie indien die groeit tenminste, de kloof tussen
arm en rijk slechts kan vergroten. De 10%
rijksten der aarde bezitten 90 % van de totale geldhoeveelheid.
De
Duitse filosoof Karel Marx (1818-1883) dacht dat dit probleem zich vanzelf zou oplossen doordat het
socialisme vanzelf zou ontstaan uit de these van het kapitalisme en de
antithese van het proletariaat ( = werkende klasse). Niet door revolutie, niet
uit ethische overwegingen, maar omdat het socialisme de meest effectieve manier
zou zijn om productiviteit te bereiken ( in tijden van economische teruggang).
Deze
theorie zou later bestreden worden door John Maynard Keynes (1883-1946), die
liet zien dat overheidsingrijpen tot een stabiele vrijemarkteconomie kan
leiden. Dat wil zeggen, dat hij vond dat de overheid in slechte tijden de
economie een stimulans (verhoging overheidsuitgaven) moest geven, waardoor de
vraag naar goederen weer zou toenemen. Indien er weer betere economische tijden
zouden aanbreken, zou diezelfde overheid de belastingen weer kunnen verhogen en
de overheidsuitgaven weer kunnen verminderen.
Keynes
werd op zijn beurt weer fel bestreden door de vrije denkers Adam Smith en John
Stuart Mill. Zij vonden dat de overheid zich nergens mee moest bemoeien en dat
de vrije markt het zelf wel af kon.
Een
zienswijze, waarvan we onlangs nog het wrange resultaat van gezien hebben. De
vrije markt kent geen principes, kent geen moraal en denkt absoluut niet op de
langere termijn. Het is niet veel meer dan winstbejag op de korte termijn. In
plaats van concurrentie zou er samenwerking tussen bedrijven moeten komen,
afspraken die gericht zijn op duurzaamheid en schone energie bijvoorbeeld, maar
ik ben bang dat dit puur idealisme is. Vermoedelijk zouden er onafhankelijke
instanties, ( op mondiaal nivo) in het leven geroepen moeten worden, die
toezicht houden op onafhankelijke neutrale regels waar al die bedrijven zich
aan hebben te houden. Niet de Staat,
die is, en te log en te bureaucratisch en te eng nationalistisch denkend. Er
dient ruim gedacht te worden in het belang van Europa en nog beter in het
belang van de wereld.
Terug
naar het vooruitgangsdenken: indien onze maatschappij er zelf een potje
van maakt op wat voor manier dan ook, zal er door het leveren van kritiek door
vrije denkers een stokje voor gestoken moeten worden. Dat zulke kritiek zeer
gevaarlijk is moge blijken uit het lot van mensen als Julian Assange, Edward
Snowden, Bradly Manning , de Pakistaanse activiste Malala en vele, vele
anderen.
Ook
de voorvechters van een vrije denkwijze uit vroegere tijden waaronder de
grondlegger van de westerse filosofie de Griekse filosoof Socrates, Jezus van
Nazareth en de ontwikkelaars van de heliocentrische theorie
( = zon is centrum van ons heelal en niet de planeet Aarde) de Pool Nicolaus
Copernicus (1473-1543) en grondlegger van de moderne natuurkunde de Italiaan
Galileo Galilei ( 1564-1642) hebben dat geweten, om van Bruno (brandstapel) nog
maar te zwijgen. Trouwens Socrates moest de gifbeker drinken ( ophitsing jeugd)
en Jezus kwam aan het kruis wegens godslastering!
Daarom
moet onze “elite” ( politici,
kunstenaars, wetenschappers en journalisten) niet schromen om hun meningen in
het openbaar te ventileren, teneinde de wantoestanden voor het voetlicht te
brengen en aan de kaak te stellen. Ook al weten zij dat zij daarvoor bergen
kritiek te verwerken krijgen van de
vastgeroeste en zelfgenoegzame heersende klasse (regenten), die hun belangen en
eigendommen niet onderuit geschoffeld wil zien worden.
Een
ijzeren wet; De klokkenluiders in alle soorten en maten weten daar alles van.
Vooral
in tijden van crisis weten onze
regenten van wanten. Poetin is het meest schrijnende voorbeeld. Controle en
censuur zijn de grootste vijanden van
het vrije vooruitgangsdenken. En zonder het vrije denken zullen er geen nieuwe
ideeën ontstaan. Vasthouden aan vastgeroeste ideeën en principes leiden op den
duur tot een achteruitgang .
Kritiek
op de uitwassen van de Islam lijkt wel taboe te zijn geworden. Wie neemt het op
voor de gestenigde vrouwen, die naar een andere man hebben gekeken, Wie neemt
het op voor de uitgehuwelijkte meisjes, die zonder inspraak en met ieders
toestemming verkracht worden. Ook de verminking van hun geslachtdelen lijkt in
vele gevallen een groteske vorm van seksueel sadisme.
Alle
vormen van vooruitgang met name ook in de biologie en biochemie
(stamcelonderzoek en genetische manipulatie) worden gedwarsboomd. Euthanasie en
abortus komen niet uit de taboehoek.
Vooruitgang
is sowieso geen proces van de sprint , maar in tijden van crisis is zelfs de
marathon niet lang genoeg om echte veranderingen te kunnen bewerkstelligen.
Laten,
behalve de moedige enkelingen, ook de op zelfbehoud gerichte laffe
journalisten, kunstenaars, politici en wetenschappers opstaan om met nieuw
elan de corrupte
regenten/heersers/machthebbers een spiegel van hun feilen (en falen) voor te
houden teneinde hen weer op het juiste spoor te krijgen. Al was het alleen maar
om hen te bevrijden van hun verderfelijke en tot niets leidende
zelfgenoegzaamheid.
Jan
Posch, 30 september/1 oktober 2013.
