Klaarkomen van lichaam, ziel en geest.

Dat wij een vat vol tegenstrijdigheden zijn, ( en een explosief mengsel van haat en liefde), wisten wij allang uit vorige afleveringen, maar dat wij ook een vat vol met vuilnis zijn, dat om de zoveel tijd geleegd moet worden, is (behoudens de afvoer van stront en urine ) behoorlijk minder bekend.

Sommigen van ons produceren zoveel vuilnis, dat er veel vaker geledigd moet worden, afhankelijk van leeftijd, leefwijze en karakter.

1.    Klaarkomen van Lichaam.

Deze is natuurlijk de meest bekende. De klieren in het lichaam produceren hormonen, die op hun beurt spanningen gaan veroorzaken bij niet-lediging. Slechts via een regelmatige ontlading kunnen er ( grote) ongelukken voorkomen worden. Voor mannen bieden vrouwen een uitkomst in deze. De meest ideale vuilnisbelt is het vrouwelijk geslachtsorgaan om de sperma in op te vangen. Is deze niet aanwezig dan moeten er andere manieren verzonnen worden om het opgehoopte eiwit te lozen.

2.    Klaarkomen van Geest.

Er zijn talloze manieren om het geestelijk afval te spuien/lozen. De Duitse psychiater Sigmund Freud heeft het keurig beschreven via zijn zogenaamde psycho-analyse.

Ik noem slechts een aantal voorbeelden.

·       Roddelen

·       Liegen

·       Geheimen met elkaar delen.

·       Bevestiging van jouw verhaal zoeken bij een argeloze luisteraar.

·       Jouw verhaal vertellen bij een luisterend oor (vriend of een  psychotherapeut.)

• Razen en tieren, schelden en vloeken, zeuren en zaniken, vitten, pesten en ga zo maar door.
•  

3.    Klaarkomen van de ziel.

De minst schuldige vorm, (zo lijkt het) ,van het vinden van een vuilnisbak voor frustraties en andere onwelkome opgebouwde spanningen in het recente en minder recente verleden, is het lachen, gieren en brullen. Des te heviger , des te meer spanningen en /of frustraties kunnen er  geloosd worden. In het geval er onschuldigen het slachtoffer dreigen te worden  van deze vorm van klaarkomen/reiniging, is er natuurlijk geen sprake meer van een onschuldige vorm van klaarkomen van de ziel. Vooral vrouwen met veel mannelijke hormonen (testosteron) maken zich hier schuldig aan.

De meest ideale manier om van spanningen en frustraties af te komen is natuurlijk sport en beweging. Maar onderschat ook het belang van humor en creativiteit niet. Humor is niet voor niets, “ de bloem op de mestvaalt en de pleister op de wonde”.

En in de creativiteit (muziek, beeldhouwkunst, schilderwerk, schrijfwerk, tekenen e.d.) kan de opgelopen surplus aan agressie zelfs weldadig uitpakken. De hoogste vorm van kunst vindt zijn oorsprong nu eenmaal in de eenvoud van de emotie van de enkeling.

Jan Posch, 31 mei 2012.

Lach niet zo stom , trut,

Jij altijd met je stomme gelach om niets,

Even is nog wel leuk,

Maar jij weet van geen ophouden,

Weet jij trouwens , dat jij een goudmijn tussen je benen hebt?

Ha, Hi , Hahaha, Hiiiiiiiieeeeee,

En weet jij ook dat mannen denken, daar rijk van te worden?

Ha, Ha, Hi, Hohoho, Heeeiiiiieeee, Ohohooooooooooooiiiiiiiiiii.

Janneman. (31 mei 2012).

Dwaalleer.

Voetbalclub VVV uit  Venlo blijft in de eredivisie, dankzij een scheidsrechterlijke dwaling, door een kunstval niet te doorgronden. Voetbalclub Willem II uit Tilburg promoveert naar de eredivisie doordat een scheidsrechter  een speler van Den Bosch onterecht een tweede gele kaart gaf, waardoor deze club met 10 spelers verder moest spelen.

Arjan Robben heeft 72 jaar na dato alsnog wraak genomen en tevens zijn meerdere moeten erkennen in der Kaiser ( Frans Beckenbauer), die al scherpe kritiek had gehad op zijn functioneren , na zijn gemiste strafschop tegen Dortmund, waardoor deze brekebeen voor de tweede keer op rij zijn miljoenenschenker wist te behoeden voor nog meer rijkdom.

De Grieken willen niet uit de euro-zone, en ook geen bezuinigingen, Zij willen van twee wallen vreten.

Tofi Dibi mag wel woordvoerder zijn op allerlei terreinen voor Groen-Links, maar wordt niet geschikt bevonden om als lijsttrekker te fungeren. Wel durft hij het disfunctioneren van zijn partij aan de orde te  stellen, hetgeen ongekend moedig is. Maar wanneer hij denkt dat hij daarmede de weg vrij zal maken voor een louterende heling,  maakt hij zich schuldig aan een zeer naïeve vorm van dwaling.

Desalniettemin mag hij opgaan voor het lijsttrekkerschap, iets wat andere ongeschikte kandidaten niet mochten. Een stem op Groen Rechts zal een  hoerenstem blijken te gaan worden.

Volkert van der Graaf schijnt na 12 jaar te worden vrijgelaten wegens goed gedrag, terwijl hij voor 18 jaar veroordeeld was. De laatste twee jaar wordt deze  moordenaar van Pim Fortuin alvast klaargestoomd om  deze moeilijke taak (functioneren in onze maatschappij) te kunnen gaan vervullen.

De kinderverkrachter Robert M. wacht waarschijnlijk hetzelfde lot, maar dan beter. Om niet in herhaling te vallen, worden deze criminelen vanaf het begin in de watten gelegd. Zij mogen boeken lezen, studeren, televisie kijken, films kijken, zij kunnen gaan sporten, fitness, zij krijgen dames (of heren) op bezoek. Werkelijk alles wordt er aan gedaan om hen het naar de zin te maken, bang als wij zijn dat zij niet meer zouden kunnen functioneren in onze wonderschone maatschappij.

Geen dwaling is  de herziening van het begrip democratie. Nu schijnen er verlichte geesten op de markt te komen, die  de overtuiging zijn toegedaan, dat bestuurders de werkelijke dienst uitmaken. Het gaat helemaal niet om de politieke inhoud, het gaat nog maar louter om de vorm. Niet de ideeën , maar  de procenten bepalen het beleid. Niet de grootschaligheid bepaalt het denken, maar de lokale begrensdheid. Het gaat om de poppetjes, zoals wij allang al weten. Poppen, die gemaakt en gebroken kunnen worden door de zogenaamde mediacratie. De echte politiek zal wederom in het moeras eindigen en wie dat niet (wil) inzien, dwaalt dus.

Inmiddels is ook bekend dat John Fitzgerald Kennedy zijn stagiaire al na vier dagen onder haar rokken bij haar kut greep en dat hij haar ook zijn broer Teddy wilde laten pijpen. Mimi Alford weigerde , maar pijpte vervolgens zijn vriendje Dave Powers op zijn voordracht, terwijl hijzelf bleef toekijken in het zwembad. Ik vraag mijzelf af, waarom ik het altijd jammer heb gevonden, dat Jacky zijn hersenen in haar hand hield op 22 november 1963 in die auto in Dallas.

Sommigen denken dat geluk het ultieme doel is van ons bestaan, dat is het niet, het gaat om wijsheid.

Hetzelfde geldt voor bezit en materiaal, dat kan je weer verliezen, datgene wat je bent, niet.

Democratie is belangrijker dan de Staat volgens velen, dat is het niet, een sterke Staat is een absolute voorwaarde om mensen de indruk te geven of in de waan te laten dat het luxe begrip democratie echt bestaat, of het ook daadwerkelijk functioneert is een heel ander verhaal. In zoverre is democratie te vergelijken met het luxe begrip ethiek.

De financiële markten bepalen hoe het beleid er zal gaan uitzien. De regeringen zijn lijdzame volgers van de financiële markten. Is dat ook een dwaling? Neen, wel de gedachte dat het omgekeerd is.

Is de gedachte dat het uitgeven van euro-obligaties de redding van euroland kan betekenen een dwaling? Een lastige vraag, het vergt veel moed om die weg in te slaan, het zal de rijkere landen ongetwijfeld veel geld gaan kosten, maar mede gelet op de vorige alinea, is het doodgewoon oneerlijk dat de rijkere landen veel goedkoper kunnen lenen op de kapitaalmarkt en de arme drommels een torenhoge rente moeten betalen. Zo komen die lui natuurlijk nooit uit de problemen. Maak van Europa een sterke Staat, met één President en één Minister van Financiën en van Economische Zaken. Hopelijk volgt Europa de (lange) weg van de  Verenigde Staten, waar ook de democratie in den beginne veel sterker was dan de Staat. Pas later werd de zaak weer rechtgetrokken.

Is de geuro naast de euro in Griekenland het konijn uit de hoge hoed? Een Staat in een Staat. Met het buitenland in euro’s afrekenen en in het binnenland met geuro’s afrekenen. Het lijkt mij geen afdoende oplossing, eerder een tijdelijke.

Waarschijnlijk gaan de Grieken uit de euro en voeren weer de drachme in. Dat zal iedereen veel geld gaan kosten en de geschiedenis terugdraaien. Het lot van onze munt zal daarmee aan een zijden draadje komen te hangen, met het oog op het onontkoombare domino-effect, maar …….. wanneer het einde van deze geschiedenis echt in het moeras dreigt te verstikken, zal er een overheveling van soevereiniteit gaan plaatsvinden, waarbij niet de politiek maar de keiharde pegels ons lot zullen gaan bepalen, en zijn we weer een stuk opgeschoven naar een politieke Unie. Ik hoop dat deze gedachte geen dwaling zal zijn. Eerst de Verelendung en dan de revolutie.

Jan Posch, 24 mei 2012.

Een reisje naar de Azoren.

Met Nico Bonnema en Tea Torensma zijn Hannie en ik in mei 2012 een weekje naar één van de negen Azorische eilanden geweest  (Sâo Miguel = het groene eiland) middels een vliegtuig van een Portugese luchtvaartmaatschappij (Sata).

Dit bijzonder fraaie eiland ligt op een 1200 kilometer buiten de  Portugese kust midden in de Atlantische oceaan richting Amerika en deze vliegreis duurt ongeveer vier vlieguren; met een (op de heenreis voordelig)  tijdsverschil van twee uren met Nederland.

Een zeer afwisselend (bergen, stranden, weilanden, meren ,bossen, valleien, kraters, geisers)  landschap is het grootste kenmerk van dit 30 kilometer brede en 90 kilometer lange en voornamelijk groene vulkaaneiland. Daardoor is het bijzonder vruchtbaar en groeien er bijvoorbeeld Japanse ceders die drie  keer zo groot worden en twee keer zo snel groeien als in het thuisland. Voor de hortensia”s is het daar een eldorado. Zij bloeien er vanaf half mei tot eind december.

Alles is geïmporteerd, inclusief de Hollandse/Friese koeien, die de indruk geven in Holland te zijn. De zuivelindustrie neemt 45% van de binnenlandse productie voor haar rekening, de overige activiteiten zijn de visindustrie, de toeristenindustrie en natuurlijk de exotische vruchten, alhoewel de sinaasappelenproductie vrijwel tot stilstand is gekomen.

140.000 bewoners bevolken dit eiland, waarvan de meesten in de hoofdstad Ponta Delgada, waar wij ook aankwamen op maandagavond 7 mei. Met een bus vol Nederlanders werden wij daarna naar Capelas vervoerd naar het noorden, alwaar wij tegen middernacht in ons hotel Vale do Navio arriveerden.

Een schitterend hotel dat een prachtig uitzicht gaf over de bergen, bleek de volgende ochtend bij het ontbijt. De bespreking met de host was deze keer boeiend en leerzaam en wij besloten om twee dagen een auto te gaan huren, één keer met een jeep-safari te gaan en de rest te gaan verdelen over wandelingen, zwembad, sauna en wat verder op ons pad zou komen, met de aantekening dat Tea en Nico ook nog een bootreis zouden gaan maken, teneinde dolfijnen en walvissen te spotten.

De eerste dag was er één van aanpassen en verkennen in de omgeving van het hotel. Wij zagen de lokale jeugd zich vervelen en stoer doen en na een lange omweg kwamen wij toevallig bij een Chinees, die dit keer geen voedsel maar allerhande artikelen verkocht, waaronder schoenen, kleding, parfumerieën , strandartikelen en  snuisterijen, waaronder souvenirs. De wandelschoenen van 18 euro, waarvoor je in Nederland 100 of 150 euro betaalt (Perry sport) kon ik niet laten liggen. Op de terugweg namen wij een terrasje en verbaasden ons in positieve zin over de eindafrekening.

Lang dineren in ons hotel en een (alcoholisch) samenzijn op de kamer vormden het sluitstuk van deze eerste dag.

De tweede dag vertrouwden mijn metgezellen mij de taak als hun privé-chauffeur toe en gingen wij onvervaard op weg naar het noorden van het eiland om de z.g. Sete Cidades te kunnen bekijken, dat zijn twee naast elkaar gelegen gekleurde *blauwe en groene” meren.

Reeds na een luttel aantal kilometers moesten mijn drie medepassagiers de 206-Peugeot (probeer eens uw geluk en ondervindt trammelant) verlaten, wegens klimproblemen in de tweede versnelling, gevolgd door dezelfde problemen in de eerste.

Een dampige mistnevel  over de hoogvlakten temperde onze euforie op één van de vele miradours. (uitkijkposten vanuit de bergen naar beneden).

Wij kwamen  bij het vissersdorp Mosteiros , zagen warmtebaden bij de zee en golvend  zeewater klotsend uiteenspatten tegen de rotsen en hoorde ons stemgeluid gaan echoën boven een onzichtbare dieptekloof.

Op donderdag 10 mei  nam Nico mijn taak als chauffeur over  en  besloten wij naar het zuiden van het eiland te gaan. Na een regenachtige rit bereikten wij onze bestemming in de vorm van een vuurtoren , die alleen te bezoeken was via een zeer steile afdaling (23%).  Per voet uiteraard, gezien onze vroegere ervaringen.

Prachtige vergezichten gingen vooraf aan een bezoek aan het dorp Furnas, alwaar hete bronnen (natuurgeisers van kokend heet water) en een thermaal bad onze bedoelingen richting gaven. Zelf was ik zeer nieuwsgierig naar het  botanische park uit de 18^e eeuw met eeuwenoude bomen, alwaar  Tea en Nico een verblijf in het geelachtige thermale bad verkozen, waar wij nog getuige waren van een opname-commercial met (waarschijnlijk) twee plaatselijke beroemdheden.

Op de terugweg reden wij eerst twee rondjes om de kerk om vervolgens onze weg naar Ponta Delgada via de zuidkant te nemen, maar nadat Hannie de oceaan aan onze rechterzijde zag opdoemen leek het ons toch maar beter om onze rit via de noordkant af te ronden. Helaas voor Hannie hebben wij de Pico’s gemist, maar honger en vermoeidheid passen niet bij alertheid.

Vrijdag 11 mei gingen wij met de taxi naar de hoofdstad, waar wij met z’n vieren in een dichte jeep stapten om een bezoek te brengen aan het noorden van het eiland. De chauffeur bleek goed op de hoogte van de geschiedenis en de economie van het eiland en wist ons heel veel van zijn kennis over te brengen via de Engelse taal. Gelukkig zat Nico voorin, want de sympathieke rijder bleek niet uitgesproken te raken.

Halverwege deze rit begon het hevig te regenen, waardoor de lunch in de buitenlucht in het water viel en wij onze toevlucht moesten nemen in een plaatselijk restaurant onder een tentzeil, dachten wij, maar een hevige blikseminslag deed ons vluchten naar binnen.

In de droge middag werden wij nog bij een moderne ananaskwekerij afgezet, waar wij  in zeven etappes de ananas in oververhitte kassen groter konden zien worden, maar de indruk kregen teleurgestelde blikken achter te laten,  door na afloop bij de souvenirswinkel onze beurs gesloten te houden..

Eten in de stad, na een burchtbezoek (oorlogsmuseum) met een fantastisch arsenaal aan wapens, leek in het begin veelbelovend. Maar de hoeveelheid voedsel die op de borden achterbleef was veelzeggend en aanleiding voor een (beleefde) zwerver om een hele hamburger in zijn mond te proppen.

Op zaterdag 12 mei zijn Nico en Tea dus walvissen gaan kijken in een open boot, waar Hannie en ondergetekende met het oog op plasproblematieken en buikdraaierij geen belangstelling voor konden opbrengen. Wandelen in Capelas dus op de bonnefooi.

Na terugkomst van onze vakantiematen konden wij het niet laten om nogmaals een bezoek te brengen aan de lokale kroeg, waar wij na het nuttigen van 10 bier, een cola, een wijn en gratis pinda’s en bonen een rekening kregen gepresenteerd van zegge en schrijve 7.50 euro (!). Na het geven van 2.50 fooi konden wij het niet nalaten om Holland als verloederd te bestempelen.

Zondag 13 mei bleven de dames bij het zwembad en trokken Nico en ik wederom de stoute schoenen aan om via de taxi te gaan wandelen in een natuurreservaat. Helaas bleek die bij aankomst te zijn gesloten in verband met de viering van de jaarlijkse katholieke feestdag. Wij vatten toen het stoutmoedige plan op, om ondanks de gemaakte afspraak met de taxi-bestuurder om ons over drie uren weer op te halen, terug naar het hotel te gaan lopen. We zouden dan bij een telefooncel de dames bellen om via de hotelreceptie de taxi af te zeggen.

We moesten op ons gevoel lopen, want onderweg werd er geen route aangegeven. Om die reden liepen wij boerenlandwegen plat om uiteindelijk tot de conclusie te komen dat wij wederom en voor de derde keer in opeenvolging een doodlopende weg hadden bewandeld. Uiteindelijk besloten wij dan toch maar om weer terug te gaan in de hoop nog op tijd te arriveren. Na vele en ook onnodige omzwervingen wisten wij met enig geluk en wijsheid toch nog een kwartier voor tijd de juiste plek te bereiken, alwaar de chauffeur reeds op ons stond te wachten.

Bij terugkomst in het hotel troffen wij onze dames nog steeds aan in het zwembad en vroegen ons na een tijdje af of wij er verstandig aan deden om een baantje te trekken. Dat was op het moment dat de lucht begon te betrekken, waardoor de keuze voor het binnenbad en de sauna er een stuk gemakkelijker op werd.

In de sauna zat iedereen met een zwempak of broek en bleek ik de enige met een handdoek ter bescherming van de edele delen, hetgeen een simpele ziel met een lelijk en dik wijf de opmerking ontlokte of ik misschien naar mijn zwembroek zocht. (volgens Tea in het bubbelbad ). De slotmaaltijd in het hotel was in buffetvorm voor 24.50 euro.  Dat bleek een zeer gelukkige keuze voor het hotel. Wel hebben wij ons daar een hele lange tijd  via indringende gesprekken aardig weten te vermaken.

Na een fantastische week ben ik nog meer tot de conclusie gekomen, dat Nederland verloederd is. De meeste  mensen op de Azoren zijn nog oprecht aardig . Huichelachtigheid is daar ( nog) niet ingeburgerd en genesteld. Meervoudigheid heeft daar ( nog) geen wortel geschoten.

Nico Bonnema paste hier wonderwel bij. Geen opgefokte ijdeltuit,  maar een zeer realistische, nuchtere en verstandige kerel. Opvallend was zijn (makkelijke) manier om met geld om te gaan. Geld is voor hem geen doel op zich, maar een middel. Een schoolvoorbeeld voor een ieder die op zijn centen zit te broeden.

Met dank aan Hannie, Tea en Nico voor een fijne en onvergetelijke vakantie.

Jan Posch, 17 mei 2012.

De definitieve ontmaskering van de homo sapiens.

1.    Wij zijn slechte beslissers en echt rationeel handelen schijnt bijzonder moeilijk voor ons te zijn.

2.    Wij zijn dol op informatie, die strookt/overeenkomt met onze opvattingen.

3.    Wij laten ons onbewust leiden door recente ervaringen en waarnemingen.

4.    Wij denken dat mensen die iets goed kunnen, overal goed in zijn.

5.    Wij hebben de neiging om achter leiders aan te lopen,die overtuigend overkomen, ook al zijn het megalomane lieden.

6.    Wij zijn vooringenomen, wij hanteren drogredenen, wij leven met valse illusies, negeren bepaalde zaken, indien die ons niet welgevallig zijn en overschatten onszelf schromelijk.

7.    Wij laten ons (telkens opnieuw) bedonderen, vooral door mensen die een grenzeloos optimisme uitstralen, en lopen als een kip zonder kop achter deze schijnzekere figuren aan.

8.    Vanzelfsprekendheid zien wij op een bepaald moment niet meer.

9.    We onderschatten grote risico’s en overschatten kleine risico’s. (centen-wijs en ponden-gek).

10.                      Wij varen bijna altijd op incomplete informatie en oordelen desalniettemin navenant.

11.                      Wij kunnen niet plannen, omdat het voor een mens onmogelijk is zich iets helder voor de geest te krijgen, hetgeen hij nog niet eerder heeft meegemaakt.

12.                      Wijsheid achteraf komt altijd, met name wanneer wij iets, uit pure angst of toevallig, al eens vooraf gedacht hebben. Deze wijsheid wordt dan vervolgens schromelijk overdreven en zeker in die gevallen wanneer iets toevallig waarheid blijkt te zijn geworden.

13.                      Wij zijn onverbeterlijke optimisten, die hun eigen kunnen schromelijk overschatten.

14.                      Wanneer een roekeloze leider het geluk heeft dat hij achteraf gelijk blijkt te hebben, hijsen we hem subiet op het schild en vereren we hem, totdat het moment komt dat hij door het ijs zakt.

15.                      Wij hebben de neiging om slachtoffers de schuld van hun lijden te geven. (wanneer er twee kijven, dan zullen ze allebei wel schuld hebben).

16.                      We willen graag geloven, dat wij in een rechtvaardige wereld leven, waarin goede mensen, goede dingen overkomen en slechte mensen, slechte dingen.

17.                      Wij blijven onszelf uniek vinden. Wij denken rechtvaardiger, eerlijker en gevoeliger te zijn dan anderen, waarschijnlijk , omdat wij een ander niet in zijn hoofd kunnen kijken.

18.                      Wij meten met twee maten. We leggen voor onszelf een makkelijkere maat aan, dan voor anderen, doordat wij een gebrek aan inlevingsvermogen in anderen hebben en het eenvoudiger is om zich daarin niet al te veel te verdiepen.

19.                      Wij willen niet de les te worden gelezen door anderen, ook niet wanneer die gelijk hebben. Integendeel, op zulke momenten zetten wij onze hakken in het zand en beschermen wij met alle mogelijke middelen onszelf om egoverlies te voorkomen (denken we).

20.                      Wij hebben een voorkeur voor bevestiging. Wij willen het andere geluid eenvoudigweg niet horen. Als we er niet onderuit komen om die aan te moeten horen, dan kennen we daar minder gewicht aan en hebben vervolgens de sterke neiging om deze informatie weer snel te vergeten.

21.                      Wij lijden aan wij-zij denken. Wij hebben een zeer sterke voorkeur voor de eigen groep, ongeacht hoe deze tot stand is gekomen. Wij willen kost wat het kost bij deze groep blijven behoren en hebben de neiging om andersdenkenden als vijandig te zien.

22.                      Wij zijn vooral op moeilijke momenten te zacht (soft) en te aardig om goede besluiten te nemen. (zachte heelmeesters maken stinkende wonden). 

23.                      Wij laten ons sterk leiden door het gedrag van anderen. Wij zijn als makke schapen, die zich naar de slachtbank laten brengen. Wanneer een kamer zich langzaam met rook vult reageren wij minder snel op deze onverkwikkelijke situatie, in het geval er ook andere mensen in die kamer zitten, ( die niet reageren).

Jan Posch, 4 mei 2012.

Wil de echte gek opstaan?

Is Anders Breivik, die op 22 juli 2011 in Noorwegen 77 mensen  doodschoot, ziek, gek, gestoord, geschift, krankzinnig of volkomen normaal?

Gezond is degene, die zich in een toestand  van welbehagen bevindt aangaande zijn geestelijkheid, lichamelijkheid  en sociale omgeving. Je kan jezelf de vraag stellen, wie er dan nog gezond te noemen is.

Eerst dachten de deskundigen dat hij ziek was en daarna bleek hij toch weer “normaal”.

Kan het misschien zo zijn, dat iemand tijdelijk gestoord of ziek is en daarna weer normaal doet.? Ongetwijfeld.

Is de Taliban ziek, omdat zij moorden plegen in Afghanistan? Is de zelfmoordenaar gestoord of krankzinnig? Waarom vragen wij ons dat eigenlijk nooit openlijk af.?

Was Nelson Mandela normaal, toen hij zich 27 jaar liet opsluiten in een gevangenis.? Ben je normaal wanneer je jezelf  laat doodmartelen ter wille van je principes?

Ben je normaal, wanneer je  moorden op je geweten hebt en jezelf laat kiezen door het volk als president? Ben je normaal, wanneer je de boel oplicht om er zelf beter van te worden?

Is het volk normaal die een moordenaar als president kiest. Is het parlement normaal wanneer die een amnestiewet aanneent ter bescherming van een massamoordenaar. Is  een directeur van een woningstichting geestelijk gezond wanneer die de boel oplicht en aan buitenproportionele zakkenvullerij doet. Was Stalin normaal? Was Hitler normaal, en wat te denken van het volk dat hem koos? Was Clinton normaal, toen hij Monica naaide tijdens zijn ambtsuitoefening? Zijn vrouwen normaal, die zich onder kantoortijd laten naaien door hun baas om hogerop te komen? Zijn zakkenvullers en graaiers ten koste van de gemeenschap normaal?

Zijn criminelen normaal. Is de maffia normaal?

Zijn mensen normaal die lid blijven van een instituut waarbij op grote schaal kinderen verkracht zijn/worden  en ballen zijn verwijderd?

En wat te denken van het Kwaad? Zit dat in onze genen? Het is ongelofelijk maar dat schijnt op waarheid te berusten. Het Kwaad is dus overerfbaar. En hoe zit het met onze hersenstructuren?  Ook daar is vastgesteld dat er gebieden zijn waar het kwaad zit. In de z.g. amyglia ( het gebied van emotionele prikkels) schijnt er weinig activiteit te zijn bij sommige mensen ten opzichte van andere mensen, Empathische gevoelens zijn dan minder of nauwelijks aanwezig. Ook in de prefrontale cortex is er weinig activiteit bij agressieve mannen en in de cortex cingularis anterior (beloning en straf) is er minder activiteit bij psychopaten.

Natuurlijk bestaan er ook omstandigheden die het kwaad voeden en iemand tot razernij kunnen brengen.

Is het normaal, dat wij pijnprikkels tot de dood aan toe blijven geven aan mensen, in opdracht van meerderen?

 Een mogelijk antwoord kan zijn:  Iedereen is zowel gestoord als normaal, gegeven vanuit welke hoek je het wil bekijken. Anders gezegd: Het is volkomen normaal om je geschift te gedragen, zeker in het geval , wanneer je niet gecorrigeerd wordt. Wanneer het enigszins mogelijk is, laten wij onze dierlijke instincten en impulsen de vrije loop. Het is slechts aan de mate van aanpassing te wijten ( door sociale omgevingen) dat wij ons netjes en goed gaan gedragen. Dus, gek zijn of niet , is niet waarover het zou moeten gaan, het zou moeten gaan over de vraag, waarom mensen zich als monsters  gaan gedragen. Dat doen zij dus wanneer zij die kans krijgen. Anders gezegd: iedereen zou zich als een monster gaan gedragen, indien hij daarvoor de kans krijgt. Natuurlijk, de een wat eerder dan de ander, op grond van de hersenstructuren, maar uiteindelijk bezwijken wij allemaal. Hoewel…….. uitzonderingen zullen er ook dan zijn. In het experiment met elektrische schokken door proefpersonen op voordracht van een leider, was er toch een mevrouw, die weigerde om dat werk te doen.

Ook was het opvallend dat deze proefpersonen na het zien van  protesterende anderen, wel veel eerder in protest kwamen. (positief kuddegedrag gingen vertonen) 

Breivik had niet anders verwacht, dan dat hij zijn daad niet zou overleven. Hij was op grond van die gedachte volkomen normaal. Degenen die ziek zijn, zijn onze advocaten, die vrijspraak pleiten voor een moordenaar. Maar dat mag je niet zeggen;  onze maatschappij is ziek. Waren al die miljoenen soldaten gek,  die zich massaal hebben laten neerknallen in al die oorlogen.?

Ben je normaal of gestoord wanneer je tegen je eigen wil  sociaal wenselijk verdrag vertoont?

Is het normaal dat een advocaat vrijspraak eist voor een kinderverkrachter als Robert M., doordat een huiszoeking juridisch gezien niet mocht? Waarom worden in dit onderhavige geval niet gewoon degenen bestraft die het onwettig verkregen bewijs hebben geleverd?

Zijn die advocaten normaal die het opnemen voor bewezen moordverdachten met betrekking tot hun publiekelijke achtervolging?

Is het normaal, dat CDA –ministers 100% draaien van opvatting, indien er een andere coalitie aan de macht is gekomen? Is het niet vreselijk te moeten vaststellen dat principes en geweten bijzaak zijn voor christendemocraten, als de omstandigheden in hun voordeel zijn veranderd?

Wie bepaald eigenlijk wat goed of slecht is? Wat kan en niet kan.

 Grunberg denkt dat moraal  een kwestie is van narcisme, zonder over jezelf te reppen, terwijl anderen vinden dat moraal een kwestie is van machtsuitoefening zonder over macht te reppen.

Moet iemand gestraft worden voor de slechte gevolgen van een daad met goede intenties?

Moet iemand beloond worden voor een daad met slechte bedoelingen, maar met een goede afloop? En dan hebben we het nog niet eens over bedoelingen die goed zijn  in de optiek van de een, en slecht zijn in de optiek van een ander.

Is onze maatschappij eigenlijk wel normaal? Of leven wij in een gestoorde maatschappij?

Er is veel voor te zeggen om onze maatschappij als knettergek te kwalificeren. Eigenlijk is het een wonder en tevens ook opmerkelijk  dat wij nog met begrippen werken als ethiek en moraal. De misdaad is overal. De maffia is al diep in onze zogenaamde geciviliseerde en beschaafde samenlevingen doorgedrongen en geld maakt de dienst uit in de gehele wereld. Geld, seks en macht,  begrippen waar  alles voor moet wijken , en van waaruit alles verklaarbaar wordt.

Mijn stelling is dat wij niet opgewassen zijn tegen al dit kwaad. Zolang de oorlog in de mens zelf zit, zullen wij niet veel anders kunnen doen dan de boel met pappen en nathouden proberen enigszins bij elkaar te houden. Doordat iedereen net doet, alsof het Kwaad niet bestaat door bijvoorbeeld de andere kant op te kijken kunnen wij ons altijd blijven wijsmaken, in een mooie wereld te leven. Dat de maffia ook al in Nederlandse samenleving is doorgedrongen blijven de machthebbers en politici ontkennen. De malafide geldstromen ( drugs, wapens, ontvoeringen, kapingen, diefstal, fraude, zelfverrijkingen, corruptie, machtsmisbruik) blijven een intense  bedreiging vormen voor onze welvaart en wereldvrede.

Hoe ouder ik word, hoe scherper ik de inconsequentie, de valsheid , de  dubbelheid en driedubbelheid van het menselijk zijn en handelen voel, ruik, zie en proef. Een weinig benijdenswaardige positie. Maar er is één schrale troost:  uiteindelijk ben je blij er niet meer bij te hoeven horen.

Jan Posch, 3 mei 2012.