Chalet

Chalet.

Ik ken een man die in 2007 een chalet kocht in Oudega. Zijn vriendin had een advertentie gezien en samen zijn zij op een open dag naar deze plaats gereisd om te gaan kijken. De makelaar was reeds vertrokken, maar een bord met telefoonnummer was nog aanwezig. De verkoper bleek 55.000 euro te willen en geen cent minder, zoals hij door de telefoon orakelde. Op een eerste herfstvakantiedag vatte hij de moed op om een laatste bod uit te brengen: 50.000 en geen cent meer. Aan de hand van de weifelachtige reaktie van autoverkoper Bijma wist hij de uitkomst al, voordat deze definitief terugbelde; bij het station in Hoogeveen, waar zijn schaakvriend Vincent Duin zou arriveren hoorde hij het definitieve bod van 50.000 euro inclusief lidmaatschap coöperatieve vereniging van 4.300 euro.

Deze beslissing zou verstrekkende gevolgen hebben, waaronder een ongekende hoeveelheid werk. Na een stroeve gewenningsperiode, kwam een aarzelend weekend-bezoek. De omgeving was ver en verlaten en doodlopend. De naaste winkel op 5 kilometer en de echte stad op 16 kilometer.

Tijdens het tweede weekeinde ontplofte de aanwezige en bij de inventaris behorende televisie van zijn voorganger. Oorzaak: oververhitting.

In het voorjaar van 2008 had hij de euvele moed om een erfafscheiding van beplanting te engageren, waardoor zijn grondgebied plotsklaps veel groter leek, aangezien Bijma daarvoor te lui was geweest. Hij moest daarvoor wel zelf zijn gras gaan maaien.

In het chalet zelf behoorde een schitterend interieur tot de oorspronkelijke aanwezigheid. Maar het steeds meer krakende piepgeluid niet en na verloop van zekere tijd kwam hij erachter dat een vloeistofplas onder zijn heiligheid te voorschijn kwam, iedere keer na een afwasbeurt.

Zijn caravan bleek te verzakken. Met zand aanstampen gedurende een vorstperiode bleek de ware oorzaak. De beheerder bleek bereid een uur lang op zijn rug en buik  slangachtige bewegingen te maken, waardoor er minstens 20 stoeptegels onder de donkere, stoffige en smerige ruimte verdwenen.

Een ander chalet misschien? Voor 75.000 euro kon hij deze kant en klaar laten zetten, met vrij uitzicht, inclusief grondprijs van 25.000.  Het niet permanent mogen wonen deed hem van dit duivelse dilemma afzien, na een turbulente week-overdachtenis.

Inmiddels was het zomer 2008.  Hij had kiespijn en moest naar een geïmproviseerde tandarts in Oranjewoud die op zijn boerderij een praktijkruimte had ingericht, met zijn vrouw als assistente. Zij hadden een ziekelijke dochter, die aan kanker leed en mooie gedichten schreef. Henk zag er tegenop op die kies te trekken, met name omdat hij op doorreis was met de fiets , om een recreatiewoning te bekijken in Boyl.  Een grote hijskraan bij de buren zorgde voor de oplossing: Henk en zijn patient  gingen daar kijken om te zien hoe dat immense gevaarte het voor elkaar kreeg om beton in de achterschuur te storten.

De recreatie-woning bleek tegen te vallen en daarom ging hij met een kies minder terug naar Heerenveen om door de stront rijdend bij zijn daar geparkeerde auto te komen.

Een en ander had wel duidelijke gevolgen: vriendinlief had wederom een chalet gezien op een park in Eastermar. Drie chalets bekeken , waarvan twee met een makelaar van de verkopende partij. Te duur en daarom zag hij er van af.

Na zes weken belt Alex Kooistra van Woonaccent hem op met de vraag of hij nog interesse had. “Neen, Alex het is mij te duur voor die 80.000 euro”. “Wat wil jij dan geven”, vroeg hij. “Niet meer dan 60”, was zijn antwoord.

Enfin, na een uur belde hij weer met de mededeling dat Wietse Herder bereid was om te zakken naar 65.000 euro. Aangezien hij bij zijn eerdere bod bleef, verraste hij hem behoorlijk toen hij de volgende dag aankondigde dat hij een chalet gekocht had in Oostermeer op zijn  Hollands. Op 13 oktober vond de overschrijving plaats bij de notaris, ruim twee maanden na de koop.

Nu zat hij met drie woonruimten, met de woning van zijn vriendin erbij gerekend met vier.

Aangezien er vorst op komst was, besloot hij voor de kerstdagen 2008 de kraan af te sluiten. Tijdens het dichtdraaien daarvan had hij slechts de kraan los in zijn handen. Deze kranen waren totaal gecorroseerd wegens nalatig onderhoud. De beheerder, die eigenlijk helemaal geen beheerder wou zijn, zou de reparateur bellen in Sumar. Maar Bouma kwam niet direkt, met als gevolg een kapot gevroren leiding onder het chalet, waar het water uitspoot.

Hij stelde de parkeigenaar verantwoordelijk voor de kosten en deze stelde voor om de kosten door drieën te delen, aangezien die vond dat hij te laat was geweest met het afsluiten van de hoofdkraan, hetgeen hij terecht bestreed met de opmerking, dat het park gedurende het hele winterseizoen  open was. Uiteindelijk hebben zij , parkeigenaar, Bouma en hij, de kosten door drieen gedeeld, met de aantekening dat de gedupeerde alle kosten uit de verzekering vergoed kreeg.

Waar hij helemaal geen rekening mee had gehouden was de twist tussen parkeigenaar en de chaleteigenaren. Die verhouding was te vergelijken met die tussen water en vuur. Hij kreeg tot zijn grote ongenoegen te maken met een bombardement aan e-mails over en weer en ook tussen de chaleteigenaren onderling ontstond grote onenigheid over de te volgen strategie om Keijer aan te pakken. Ed Berfelo was in deze oorlog uiteindelijk degene die met grote juridische kennis van zaken, Keijer tot overgave wist te bewegen. Hij heeft voor hem nog een gedicht geschreven, “het parkconflict”genaamd. Deze oorlog was namelijk al uitgegroeid tot het afsluiten van gasleidingen, waardoor de vaste bewoners zich genoopt voelden tot de aanschaf van privé gastanken, door Berfelo “gasbommen” genoemd.

Tijdens één van zijn “werkbezoeken”aan dit chalet kwam hij tot de onthutsende wetenschap, dat de elektriciteitsvoorziening faalde. Oorzaak onbekend. Pas veel later kwam hij erachter dat zijn buurman zijn hoofdschakelaar had uitgezet wegens kortsluiting door regeninslag in het buitenstopcontact. Twee buurmannen hadden daar dus schade van, waarop één van hen deze buitenvoorziening heeft afgesloten. Gelukkig was installateur  Harm Feenstra zo vriendelijk om deze in augustus 2010 voor 20 euro ook weer aan te sluiten onder sterk verbeterde omstandigheden.

Maar dit alles was peanuts vergeleken met de gebeurtenissen in Oudega in Smallingerland. Zijn vriendin was namelijk gek op bomensnoeien en dat deden zij dan ook. Let wel , ongevraagd. Dat kwam hen op een ( te grote) uitbrander van het bestuur te staan, waarop een brief door hem werd geschreven, die als een bom insloeg. Verzoenende gesprekken moesten eraan te pas komen om de verhoudingen te normaliseren.

Ook had hij een boot gekocht bij een bedrijfje in Leeuwarden aan de kade tegenover het Ziekenfonds Westfriesland, op aanraden van wederom zijn vriendin. Dat heeft hij geweten. Het motorslot werd niet geleverd, maar was wel betaald. Het dekzeil paste niet over de boot met vastgekoppelde motor, ook wel console genoemd. Grote plassen met water in het dekzeil was het gevolg. Rein was een beste vent, daar niet van, maar je kon niet van hem op aan. Het eind van het liedje was de boot weer in de verkoop bij Rein. Precies één jaar na dato, ging hij weer eens bij hem langs om te informeren. Toen bleek dat hij op zaterdag nauwelijks open was geweest wegens interne problematieken. Het gevolg was dat hij zijn boot terug nam, nu met een trailer erbij, maar zonder ligplaats dit keer, die inmiddels aan een ander vergeven was.

Bij een poging om deze boot te water te laten bij een watersportvereniging in Jirnsum bleek de elektriciteitskabel vast te zitten aan deze trailer. De boot kwam vast te zitten en wonder boven wonder bleek de schade mee te vallen. Dat was bepaald niet het geval toen hij bij een scherpe bocht de boot op de weg zag schuiven bij het toevallig achteromkijken. Schuren en lakken in plaats van varen dus.

In het chalet ging de gaskachel af en toe gewoon uit en tijdens een strenge winter kan dat noodlottig worden met het oog op bevroren leidingen en alle daarmee verbonden systemen. Op een koude winterdag in 2009 kwam hij per geluk één dag vroeger thuis als gevolg van een onenigheid. Alles behalve één kraan was bevroren. Zelfs in de kopjes stond het ijs, en niet te vergeten in het koffiezetapparaat en in de toiletpot. Het water spoot uit de douchekraan. Onder het chalet zou later nog een koppeling van een warmwaterleiding het begeven. Na reparatie zaten zij op een regenachtige avond naar de t.v. te kijken, toen het regenwater via de ramen naar binnen sloeg. Twee dagen heeft hij samen met Peter Toering op het dak gestaan om de kosten te drukken tot 1500 euro.

Genoeg van dit verhaal?

Na deze dakreparatie kreeg hij tijdens een gasuitval zijn geyser niet meer aan de praat. Wouter heeft hem toen weer aan de praat gekregen, dat was degene die hem aanspoorde een nieuwe kachel te kopen, en ook degene die in eerste instantie de koppeling en de douchekraan wist te herstellen. De kachel werd echter gerepareerd door de firma Bouma uit Sumar, die zo handig was om het defect op te sporen. Aangezien hij ook niet op tijd zijn afspraak nakwam ontglipte hem ook de dakreparatie, zoals gezegd.

Echter…., de geyser begaf het in een later stadium wederom. Ook deze keer moest Peter Toering weer aan de slag, nu voor de installatie van een nieuwe geyser.

Problemen achter de rug?

Hij was bij zijn broer in Oostzaan aan het werk, toen er opgebeld werd door de beheerder. Hij en de voorzitter waren toevallig bij zijn chalet geweest en hadden een gierende geyser gehoord en een wasemdamp ontdekt in zijn chalet.  Het bleek wederom om een lekkage te gaan onder zijn chalet. Wout had de koppeling niet goed genoeg vastgezet en wederom moest er gebeld worden naar Toering. Die zat echter in Frankrijk en gaf hem het nummer van een collega uit Drachten. Gelukkig bleek deze jongeman bereid om onder het chalet zijn moeilijke en smerige werk te doen.

In dit zelfde weekeinde lag er zomaar water op het aanrecht. Eerst  had ik het nog niet door, maar na wat beter opletten konstateerde ik een …lekkend koffiezetapparaat. Dat deed hij alleen tijdens het opwarmen en niet wanneer je er water ingooide….

Er is nog zoveel meer gebeurd,  zoals het vogelnest dat in het afvoerkanaal van de afzuigkap zat, waardoor deze slechts een brommend geluid wist te produceren in Oostermeer en …….. zal ik nu ook maar het verhaal vertellen waarom ik aan al deze ellende ben begonnen?

Jan Posch, vrijdag 13 augustus 2010.

Woningstichting Noordwest Friesland weigerde mij  ontheffing te geven van huurbetaling, ondanks dat ik zelf voor vervangende woonruimte kon en wilde zorgen.

Wat was het probleem?

In mijn veredeld kippenhok was namelijk de zwam binnengeslopen. Dat was ook al bij de buren het geval, dus ze wisten precies van toeten en blazen. De hele voor- en achterkamer inclusief alle balken moesten gestript worden. Daardoor werd deze woning dus onbewoonbaar. Maar omdat deze woningen bij vertrek gerenoveerd werden, stelde ik voor om deze woning dan ook helemaal te renoveren, Dat was voor hen zonder meer financieel aantrekkelijker.

Dat kon wel, maar mijnheer Posch, dan moet u wel de huur doorbetalen, want wij hebben met de Huurdersbelangenvereniging!! afgesproken, dat wij renovatie alleen op verzoek doen met doorbetaling van de huur.

Ook een gesprek met Hagenaars zette geen zoden aan de dijk, en ook drie brieven hierover niet.

Zoals gebruikelijk, ga je dieper op de zaak in , dan kom je inderdaad weer op stront uit.

Dit illustratieve voorbeeld geeft aan waarom mensen ondergronds gaan en zich van deze maatschappij afkeren. De bureaucratie viert hoogtij , evenals de lamlendigheid. Hagenaars blijft lachen en zijn medewerkers denken dat zij alles weer goed hebben gedaan. En dan te bedenken, dat zij dure brochures verspreiden, waarin de klantvriendelijkheid de hoogste prioriteit krijgt toebedeeld.

Natuurlijk heb ik de huur opgezegd. Nooit van mijn leven zal ik meer huur betalen. Ik betaal nu 800 euro per jaar en anders zou ik 12 x 450 euro = 5400 euro betaald hebben en laat ik maar zwijgen hoe ik hen dat met andere dingen betaald heb gezet.

Jan Posch, 16 augustus 2010.

Naschrift:

Op donderdag 2 september , terwijl ik toevallig in mijn chalet bezig was, hoorde ik plotseling een sissend geluid. Het bleek uit de geyserruimte te komen. Het bleek een waterlek te zijn, waarna ik terstond de hoofdkraan heb dichtgedraaid. Er bleek een afsluiting te disfunctioneren, tengevolge van warmtewerking. Geleidelijk was deze afsluiter naar beneden gezakt. Wanneer ik niet aanwezig zou zijn geweest, had er gedurende 9 dagen een spuitende waterstraal vrij spel gehad en in eerste instantie mijn isolatievloer doordrenkt met H2O. De ramp was niet te overzien geweest.

Janneman, 26 november 2010.