Wist U dat

Er iedere dag in Nederland zich vier mensen vrijwillig van het leven beroven.

Dat de bouwstenen van het aardse leven,koolwaterstofverbindingen zijn.

Dat complexe moleculen, zoals het bekende DNA-molecuul, opgebouwd zijn uit eenvoudige atomen, zoals koolstof verbonden met het oplosmiddel water.

Wij onze hersenen kunnen gebruiken om dingen te begrijpen en verbanden te kunnen leggen, kortom om creatief te kunnen zijn, zoals een roman te schrijven, iets wat een computer niet kan.

Onder invloed van beeldschermtechnologie ons concentratievermogen afneemt en geweld en verslaving toenemen.

Over Jan, Piet en Klaas.....

Terwijl Jan zat te bikken, liet zijn vader de hond het zout tussen zijn tenen van zijn voeten likken.



Bertus naaide zijn wijf als een stormram in haar achterlijf, bekeken door zijn keukenmeid, die hij ook wel eens nam, van tijd tot tijd.

Siem ging vreemd met Sien en met haar dochter bovendien, en

Piet, is dat niet, die kerel van die griet, die zo akelig scheel ziet?

En Gerrit is hij, die zijn scheiding niet heeft verwerkt en sindsdien achter het schijthuis werkt.

Klaas kwam klaar in Klaar, boerde en liet een scheet, allemaal terwijl hij naar de televisie keek.

Antje is de vrouw van Freek, die  akelig veel op haar buurman leek, en die in lichterlaaie stond, toen hij haar wilde naaien in haar kont.

Over Mohammed gaan nog veel meer verhalen, die ik hier niet durf te herhalen.

Bijzondere, buitengewone belachelijke  bepalingen beperken boze Belgische blootlopers  behoorlijk betere bedrijfsvoering, beweerde bekeerde  baron Berend Blootkont bijkans  bedroefd .

Karin had zo’n zin in dat ding, dat Jeroen er zomaar in ging en Koos was boos op zijn Toos, hij mocht niet in haar doos.

Hoeveel vrouwelijke sloven, liggen boven, wanneer zij zich van hun maagdelijkheid laten beroven?

Aleid, is die sukkel, die met zijn moeder vrijt en Joe stopte zijn lul in de anus van een koe, en werd prompt voor iedereen taboe.

Jet was te vet en kwam nooit op tijd uit haar bed. Zij werd later haar huis uitgezet door haar man Manfred, die het hield met Beth.

Nico lag met een ander dik wijf in bed,  Engeltje, zijn eigen,  kroop daar bij en hij had dolle pret, tussen al dat vet..

De vrijer van Eva, een jonge leraar, kwam daarna ook klaar in haar Ma.

Thijs lag stijf tegen zijn wijf, nam het verkeerde gat , die gaf een gil, om die penetratie tegen haar wil en ze zeggen dat hij er nog jaren spijt van heeft gehad.

Jippe lag weer eens een keer met de meid van de thuiszorg te wippen, dat werd gezien en smakelijk doorverteld bovendien.

Margreet in korte rok, werkte bij de slager, nog voor zij er erg in had trok hij haar slip van haar gat en lag die een stuk lager.

Liesbeth zoende haar baas vol op zijn bek, en die vond dat, vreemd genoeg, helemaal niet gek.

Alex stond naar boven te schreeuwen:” Liesbeth, ben je vrij, schat”, ik stond er boven bij en zei: “hoeveel keer heb jij die al tussen je benen gehad”?

Getrouwde Jans ging alleen op vacans naar Transpomerance . De 12- jarige Frans, rook zijn kans. In volle zee, ging hij met haar mee en zei tegen zijn waternimfomane: wat een heerlijke krullebol heb jij, gelukkig sta ik op een kei, om je vol te kunnen laden.

Anita fluisterde tijdens het vrijen met haar neefje, tjonge wat heb jij een kleine, ja, zei hij, maar heus ,die past wel perfect in jouw scheve neus .

Nel ging vaak met haar hond naar de buitenplee, wij vroegen ons altijd af waarom zij dat dee.

Guus en Truus gingen op partnerruil met Trees en Kees, en dat werd de aanleiding tot een dubbele echtscheiding en heel veel gehuil.

Marjolein wist Willem, de timmerman , over te halen om hem in natura te betalen.

Puck had zich weer eens bij haar tieten laten pakken, terwijl zij koekjes stond te bakken en Gerda kreeg een kleur, omdat Hans haar borsten tekende op haar garagedeur.

Obsessieve Henk naaide, alles, los en vast, man of vrouw, nuchter of verdwaasd, maar het liefst met zijn gillende copulerende vrouw in de kamer ernaast.

George liet zich verleiden door twee onbekende meiden, maar toen hij daar eenmaal tussenlag was er niets dat hij nog vermag.

Gehandicapte  Fred  werd,  met rode konen,  afgetrokken , door  zijn bloedmooie lerares Simone,  met haar wonderschone , pijpenkrullende blonde lokken.

Ooit hoorde ik op het werk, dat Leo het met Theo doet, achter de kerk.

Paulien zou ooit eens voor mij koken en alvast het bad vol laten lopen. Toen ik daar kwam zat zij met een vent met een lelijke smoel te wippen op een schommelstoel.

Ik reed een keer met de fiets op de dijk, hoor tikken,  en terwijl ik in een lager liggend huis naar binnen kijk, zit Sonja daar breeduit op tafel met haar benen wijd, en Herman haar poes schoon te likken.

Gerard moest zijn Marjan eens lekker beffen, dan zou zij hem daarna eens lekker pijpen. U zult begrijpen, dat ik daarover niet veel ga zeggen.

Het moge duidelijk zijn dat men eindeloos lang kan doorgaan met deze banale en triviale rijmelarij.

Daarom stop ik ermee. Belinda, een kleine blonde fee, komt straks en daar wil ik ook klaar voor zijn. Belinda heeft altijd zoveel verhalen, eens deed zij het met een kale, waarvoor zij zich liet betalen en …….

Janneman, 16 januari 2011.

Reclame-kots.

Hoi, ik ben Paul van Car-glass,
Ik ben ingehuurd om U op een aangename manier,
Een rad voor ogen te draaien,
En uit dien hoofde uw dag heerlijk te verfraaien.

Ik behoor tot de  commerciëlen,
Die u dagelijks tientallen malen komen vervelen,
Met hun prietpraat , gemeenplaatsen en clichés,
Om U  lekker te maken en klaar te stomen,

Voor ons zeer hoogwaardig product,
En  U zo in vervoering te laten komen en geraken, 
Dat U zonder schuldgevoel, neen zelfs verrukt,
Uw beurs zult openmaken en virtueel laat kraken.

 Wij werken namelijk in op uw onbewuste, en weten,
Met vrij grote zekerheid en waarschijnlijkheid,
Dat U op den duur en te zijner tijd,
Uw onwillekeurige voorkeur niet meer zult vergeten.

Dat U , voor uw eigen lusten in ons aas zult bijten,
Hoopvol naar ons toe zult neigen, 
Voor even en liefst altijd,
Het is slechts een kwestie van geduld en tijd.

 Wij zijn U met gemaakte liefde  aan het bespelen,
En vinden het o zo fijn,
Om U , als één van de ontelbare velen,
Ludiek helemaal de baas te zijn.

Om U  zodanig te kneden en masseren,
Dat U zich, zonder verwijt en spijt,
Opgewekt en zeer verrukt,
Met graagte zult willen laten bestelen.

Jan Posch, 12 januari 2010.

Over oorlog en andere goede bedoelingen.

Dat de Joden  en de Amerikanen heersers zijn over deze wereld (lees: de meeste macht en invloed hebben) zal velen bekend in de oren klinken. Zij beschikken over het meeste kapitaal, over de beste militaire wapens en….over de sluwste spionage-en inlichtingennetwerken.

Israëlische spionnen lopen over de hele wereld en dus ook in Iran. Dat is dat land wat geen atoomwapens mag hebben. De Joden zijn zo bang voor dit gevaar, dat zij uit voorzorg de knapste Iraanse koppen vakkundig liquideren, waarschijnlijk met hulp van hun grootste vrienden, onze lieve Amerikanen.

In 2010 hebben zij een natuurkundige opgeblazen voor zijn huis in Teheran en ook twee andere kerngeleerden waren onlangs doelwit van hun staatsterreur, waarbij een zekere Majid Shahriari de dood vond.

Pieter Hilhorst schrijft wel aardige stukjes over de obsessie van Wilders met de Islam, maar hoe zit het met de obsessie van onze moderne moordenaars met het Islamitische Iran?

Daar hoor je onze Pieter niet over.

Is het rechtvaardig dat een land als Iran geen kernwapens mag hebben, terwijl anderen die wel hebben?

Is het rechtvaardig om de Taliban te vermoorden, omdat zij bermbommen plaatsen? Peter Giesen zit er niet mee, maar het is maar net vanuit welke invalshoek je bereid bent te willen gaan denken.

Wat hebben wij daar in Afghanistan te zoeken eigenlijk?  Dat wij daar democratie zullen invoeren en een heilstaat zullen stichten? Wie denkt werkelijk dat dat zal gaan lukken? Met onwillende honden is het slecht hazen vangen. Wij kunnen beter onze schaarse middelen inzetten voor een land als Haiti, waar misschien nog wel wat op te bouwen is. Die opleiding van politie-afghanen onder een corrupt regime lijkt mij eerder een heilloze weg. En die papavervelden roeien zij toch niet uit.

Joris Luyendijk beschreef al in 2008 ij zijn boek “Het zijn net mensen”dat wij hier in het Westen voortdurend en altijd op het verkeerde been worden gezet met betrekking tot voorlichting, vooral over de Arabische landen. De Israëlische voorlichting is perfect opgeleid om die taak uit te voeren. Wij krijgen de zuivere motieven van onze zogenaamde vijand niet te horen, omdat wij die hier niet willen horen. Zo willen wij ook niet horen, dat onze Amerikaanse bondgenoot aan het martelen is en al helemaal niet dat zij er soms genoegen in scheppen om onschuldigen voor de lol dood te schieten en daarover weddenschappen afsluiten.

Wat wij willen met Afghanistan is een oorlog verdedigen met morele middelen ( zie Hans Achterhuis – Met Alle Geweld) en dat is een gevaarlijke bezigheid, aangezien het een tegenspraak in zichzelf is. Een goed praktijkvoorbeeld van deze stelling zijn de Kruistochten, de zending en de missie van de goede christenen en natuurlijk de communisten.

Eigenlijk denkt iedere oorlogsvaarder het bij het rechte eind te hebben en nobele en morele daden na te streven. Hitler en Stalin, maar ook een Pinochet en een Videla en al die andere moordenaars en uitroeiers.

Onze zeer gelovige kerkvader Augustinus heeft hiervoor een geweldige aanzet gegeven. Hij zou met zijn hoge intelligentie wel een verzoening tot stand brengen tussen de wereld van de veroveraar en die van  de onderdrukte.  Wij moeten met liefde onze oorlog voeren, het is namelijk in hun eigen belang, dat zij onderworpen worden. Zei hij ook niet, dat de onderdrukte zelf eigenlijk blij zou moeten zijn met zijn veroveraar? Een ruime interpretatie van die andere wang van Jezus in zijn Bergrede, zal hij ongetwijfeld gegeven hebben, want anders had deze ultieme draaikont nooit zolang kunnen overleven.

Wat heeft onze zeer hooggeachte kerkvader Augustinus eigenlijk  een zeer eindeloze aanzet gegeven voor het  plooibare geweten van onze christelijke moordenaars, plunderaars en veroveraars. Daar kan Mohammed nog een puntje aanzuigen.

Jan Posch, 11 januari 2011.

Schaakvakantie in Hoogeveen 2010.

Geen Toon Mentink dit jaar. Jammer. Wel weer Anneke en Jan Schol, waarmee het ook dit jaar weer goed toeven was. In de avond spelletjes doen, waaronder het befaamde torenbouwen en overdag geen last van elkaar hebben.
Mariëtte Kroese , onze gastvrouw, had dit jaar een nieuwe vriend ontmoet, die uit het ons bekende Dieren afkomstig was. Ook hij heette Jan.

Het schaken verliep vlotjes, maar ook niet meer dan dat. Ik haalde 6 punten uit negen partijen en daar had meer in gezeten, maar goed.
Veel fietsen weer dit jaar en steeds maar weer verder. Eigenlijk was het min of meer perfekt, zo ontspannen was het. Beter kan eigenlijk niet. Daarom was het zo buitengemeen jammer, om een paar weken na afloop, het bericht van de ernstige ziekte van haar Jan te moeten ontvangen. Sterkte, Mariette.

Karpathos

Vakantie op Karpathos.   ( 21 september – 4  oktober 2010)

Een prachtige eerste week, waarin wij ons optimaal terug hebben kunnen vinden via avontuurlijke belevenissen en heerlijke temperaturen. Ons wit-blauwe huisje lag bovenaan het gehele appartementen-complex en keek trots neer over de overige huisjes. Wij konden zelfs naar beneden verhuizen aan de kolkende zee om van daaruit de stormachtige wind te ervaren. Juist op die verhuisdag gebeurde het.

Boven in de bergen reden wij op de scooter op verboden wegen, toen het zachtjes begon te regenen, waardoor wij ons genoodzaakt voelden om terug te keren naar een herberg, alwaar naar later bleek een Griek een Bulgaarse hoerenmadam aan de haak had geslagen. Het was daar uitermate gezellig. Wij waren aan de praat geraakt met Engelssprekende Noren onder het genot van wijn en bier en hadden daardoor te laat in de gaten dat het buiten veel harder was gaan regenen , waardoor de bergwegen uitermate glad waren geworden. En wij moesten met onze scooter nog 50 kilometer terug naar beneden.  Tijdens een spiegelgladde en zeer steile kronkelige en bochtige afdaling gleed ons voertuig toch nog onverwacht onderuit.

Ikzelf klapte vol op mijn rechterarm en Hannie viel voornamelijk op haar rechterknie.

Behalve vele schaafwonden, had ik een gapende wond in mijn onderarm , waar het bloed en straatvuil het eerste aangezicht van vormden.

Wat moesten wij daar in het donker, op een spiegelgladde weg, met allebei, vrij ernstige verwondingen in hemelsnaam beginnen, met nog een kleine 30 kilometer voor de boeg?

Verder rijden was een onmogelijkheid, zeker gezien de steile en spiegelgladde weg.

Bij het eerste het beste huis na 500 meter klungelen hebben wij aangebeld in een poging om daar onze wonden af te spoelen met water. Na lang bellen, werd er tenslotte opengedaan en zagen wij een oud vrouwtje, die zo vriendelijk was om ons binnen te laten.

Na een kleine tien minuten stonden wij weer buiten en vroegen ons af wat ons nu te doen stond. Daar kwam een auto aan en Hannie had de tegenwoordigheid van geest om die auto aan te houden. Het bleken twee Duitsers te zijn. Een man en een vrouw. Na een uitleg onzerzijds konden wij bij hun in de auto stappen. Zij toonden zich bereid om ons naar de enige EHBO-post op dit eiland te brengen. Dat was de hoofdstad. Scooter achtergelaten in het weiland.

Ik kreeg geen pijnstillers. Ook geen tetanus-injectie. De dienstdoende arts-assistent vond een verband met  spuitjodium voldoende. Wel kreeg ik een recept mee voor de apotheek en de mededeling, dat ik de volgende dag terug moest komen.

Wanneer je spierkrampen krijgt, die vervolgens het hart treffen, maak je de volgende dag niet meer mee. Mijn volgende dag vormde het begin van een 10 weken durende , vaak pijnlijke herinnering aan dit gebeuren. Onze vakantie was vergald. Wel hebben wij nog enkele wandeltochten ondernomen, maar de echte bezieling was weg. Het enige vermeldingswaardige was de viering van de onafhankelijkheid van Griekenland in 1944, alwaar toeristen mochten aanschuiven bij een gezamenlijke eetpartij met wijn.

Een prachtig eiland. Zonder ziekenhuis ben en blijf je kwetsbaar. Het reisbureau en diens vertegenwoordigster in deze vreemde waarschuwen je onvoldoende voor de gevaren van het scooterrijden op natte bergachtige wegen. Ook met betrekking tot excursies vormt dit een potentieel gevaar. Je moet op eigen gelegenheid naar de hoofdstad, alwaar de bussen vertrekken. Dat betekent , dat je het risico loopt om in donker en met gladde wegen terug te moeten naar je hotel of appartement op onbekende wegen en terreinen.

Onze dank gaat uit naar Georg Overs en zijn vrouw, de  twee  Duitsers , die zo vriendelijk waren om ons kosteloos naar de hoofdstad te brengen, daar een uur te wachten om ons vervolgens weer terug naar ons appartement te brengen.  Dat zal ik nooit vergeten.

Jan Posch, januari 2011.