Schaakvakantie in Dieren en Beekbergen.
Op de heenweg op maandag 26 juli 2010 kwam ik vol goede moed in een file bij Zwolle terecht. Stilstaan, te laat aankomen en moeten plassen bevorderen dan je gemoedsgesteldheid niet en daarom besloot ik uit deze file te gaan en mijn geluk te gaan beproeven op zijwegen. Maar ik zou van de regen in de drup komen, want van een bord met Genemuiden en Kampen erop, wordt je ook niet vrolijk.
Terug dus en gelukkig bleek de file opgelost, waardoor ik nog net voor half één in de speelzaal wist te arriveren.
Na de van te voren bekende schaakuitslag moest ik wederom mijn weg zien te vinden naar een voor mij volslagen onbekend hotel in Beekbergen. Ik vond namelijk een dagprijs van 28 euro inclusief ontbijt behoorlijk concurrerend vergeleken met een pensionprijs van 24 euro in Doesburg, waar je lakens een week lang onberoerd blijven en iedereen zich aan dezelfde edammer zit te vergrijpen. En in dit Fletcher-hotel kan de kamerdeur wel op slot. Enfin, met het nodige geluk wist ik zowaar zonder naar de weg te vragen dit “Veluwse Bos” hotel te bereiken.
Na een slechte eerste dag , zou ik vijf wonderschone dagen gaan beleven. Vooral het fietsen door de bossen naar Dieren heeft mij enorme impulsen gegeven. Iedere dag een andere route nemend, om maar zoveel mogelijk te kunnen zien was heel onderhoudend en spannend. Een lekke band zou deze feestvreugde reeds kunnen bederven, maar dit onheil is mij gelukkig bespaard gebleven.
Elke avond een andere eetlocatie uitzoeken is een ander fenomeen.
Ook ben ik nog op een ochtend naar mijn dochter in Noord-Apeldoorn gefietst kris-kras door de stad en ook die plek wist ik met één blik op de stadskaart te bereiken. Jammer, alleen dat zij op vakantie bleek te zijn.
Dat rijden door die bossen op onbekende paden, heuvel op en heuvel af geeft mij altijd weer een kick en ik wist dan ook zowaar mijn tweede en derde partij te winnen met goed en degelijk schaakspel.
Op de vierde dag deed ik vooraf een boodschap en bij de kassa miste ik mijn portemonnee, die ik toch echt dacht mee genomen te hebben. Bij terugkomst in het hotel zocht ik tevergeefs naar dat ding en in redelijke paniek vroeg ik aan de receptie of zij misschien via de schoonmaakster iets gevonden hadden. Een aanvankelijk ja bleek naderhand een definitief neen. In opgewonden toestand zocht ik voor de derde keer in mijn rugtas en groot was mijn vreugde toen ik hem onderin mijn tas zag liggen, waar ik dus twee keer overheen had gekeken. Alleen met volledige rust in mijn hoofd kan ik presteren, dat is mij onderhand wel duidelijk geworden.
De laatste partij tegen Anneke Schol kwam ik reeds snel totaal gewonnen te staan. Ik zag dat ik een volle toren kon winnen,maar toch verkoos ik het om een paard tegen twee pionnen te offeren. Fritz bleek het achteraf volkomen met mij eens te zijn, alleen met dit verschil dat die nog een stuk offerde, het geen ik dus niet deed. Daarom duurde deze partij toch nog langer dan nodig was.
Ik zal deze afwisselende bosritten van ongeveer 30 kilometer door de Oost-Veluwe van Beekbergen naar Dieren nooit meer vergeten.
Jan Posch, 13 augustus 2010.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten