Een muziekstuk.

 

Waarom kan muziek zo diep in onze ziel doordringen. Waarom houden we niet allemaal van dezelfde soort muziek. Waarom vinden we het ene liedje mooier dan het andere. Waarom kunnen wij in vervoering geraken van bepaalde muziekwerken.

 

Ooit was ik werkzaam als relatie bemiddelings-consulent. De bedoeling was om mensen aan elkaar te koppelen. Ik vroeg mij af of er optimale methoden bestonden om de juiste mensen aan elkaar te koppelen. Daarbij zocht ik naar dezelfde hobby’s en dezelfde smaak. Smaak van producten (oude kaas/jonge kaas, groenten, vruchten e.d.) en smaak van muziek. Ook het hebben van dezelfde humor kwam in aanmerking.

 

Diepste zielenroerselen dus. Toch blijft het moeilijk om aan te geven waarom muziekklanken zo diep onze ziel kunnen binnendringen.

 

Muziek en (ook) poëzie maken allebei gebruik van ritmen. Als kunst zijn zij met elkaar te vergelijken. Muziek is toonkunst en poëzie is woordkunst.

 

Volgens Arthur Schopenhauer (Duits filosoof) geeft muziek het antwoord op het mysterie van het leven. Als meest diepzinnige van alle kunsten zou muziek de diepste gedachten van het leven uitdrukken.

 

Feit is toch wel, dat sommige geluidstypes van nature aangenaam zijn en dat (waardering van) geluid zeer zeker cultuurgebondenheid vertoont.

 

Toch strekken populaire aspecten , zoals melodie ( opeenvolging van tonen in combinatie met het ritme), ritme( de opeenvolging van klanken in de tijd) en harmonie (samenklank van tonen tot een gestalte) zich uit boven de  gewone muziektonen, waardoor er sprake kan zijn van een gehoorslekkernij om met Steven Pinker te spreken.

 Muziektonen kunnen via diverse instrumenten en genres geuit worden. Filmmuziek, dansmuziek en jazz behoren tot mijn favoriete genres en saxofoon tot mijn meest favoriete instrument, maar als iemand vraagt waarom, dan moet ik het antwoord schuldig blijven.

Hieruit moge blijken dat ik mijzelf niet ken. Een afgrijselijke vaststelling.

 

Jan Posch, 31 augustus 2012.