Friesland stond ooit een keer schaak,
En dreigde mat te gaan,
Maar geen nood, onze voorzittende redder kwam er aan,
Er wachtte Hajé een schone taak, en hij ging voor de goede zaak..
Op zich was het geen beroerde jongen,
Hooguit een sympathieke onbenul, volgens vrije tongen,
Van wie ik ooit een keer diens ego had gekraakt,
Waardoor hij verstoord was geraakt.
Na jaren bleek zijn boosheid nog niet bekoeld,
Zo ernstig had ik het nu ook weer niet bedoeld,
Was had ik in hemelsnaam gedaan met mijn pen en geest,
Waren die dan zo giftig geweest?
In plaats van een gezellig Workums schaakfeest,
Verscheen, als een skelet, een wraakzuchtige geest,
Misvormde uitwerpselen uitkraaiend, onheil en verderf zaaiend,
Een tweede Westergoo-team terugdraaiiend,
Ik begrijp nu, ik ben te streng voor hem geweest,
En vergeef al zijn fouten, de waarheid is een beest,
Terug van nooit weggeweest, was het weer raak,
Friesland stond weer eens helemaal schaak.
Janneman, 6 februari 2012.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten