Een jobstijding.

Jobstijding en PvdA verkiezing.

De eerlijke en fatsoenlijke Job Cohen heeft de eer aan zichzelf gehouden met het neerleggen van zijn voorzitterschap van de Partij van de Arbeidfractie. Hij zou niet goed in staat zijn om weerwerk te bieden aan minder fatsoenlijke geesten en zou hebben gefaald om de visie van zijn partij voor het voetlicht te brengen.

Dat is een drogreden. De waarheid is dat de PvdA een middenpartij is geworden en meestemde met de regeringspartijen uit volle overtuiging, zoals o.a. in het geval van het redden van de euro mede in het belang van ons land.

Daarom is de onvrede in ons land  naar de socialistische partij overgewaaid , aangezien die  toch ergens heen moet met haar chagrijn. De partij van Geert Wilders is over zijn hoogtepunt heen, aangezien die gekoppeld wordt aan de regeringspartijen CDA en VVD, de veroorzakers van alle ellende.( zoals men aanneemt), door deze te gedogen.

Wat is het toch allemaal  simpel.

De profiteurs van de tijding van Job zijn de aasgieren in die partij. Maar liefst vijf van die fractie vinden zichzelf wel goed genoeg om hun partij te promoten en het tegen Geert op te nemen, terwijl zij werkelijk niets tot helemaal niets aan Job zullen kunnen toevoegen.

Wanneer er werkelijk een echte leider zou zijn, zou die, of samenwerking met de communisten ( zoals ik de SP van Roemer noem), voorstellen en via een fusie met de SP , links Nederland oprichten, of een samenwerking aangaan met Groen Links en  D’66 en opgaan in Progressief Nederland.

Zowel Diederik Samson, als Martijn van Dam zijn te verstandig om het onze Geert moeilijk te kunnen maken. Zij zullen hun tanden stukbijten op het pantser van hem, die gezellig in het roversnest vakantie zit te vieren. Nebahat Albayrak en Ronald Plasterk zijn net als Cohen te fatsoenlijk om te slagen als oppositieleider. Jacobi kan ik onmogelijk serieus nemen.

Wat wij in Nederland missen zijn echte leiders. Ook Mark Rutte heeft het niet, al lijkt het wel zo.

In Nederland zijn  drie politieke stromingen nodig. Niet meer, en meer niet. Een linkse partij, een middenpartij en een rechtse partij.  De communisten zitten op de linkervleugel. De socialisten in het midden en de  liberalen op de rechtervleugel. De zwarte kousen en andere conservatieve Godaanbidders , inclusief terreurorganisaties, kunnen zich terugvinden binnen al deze stromingen. De PvdA,  Groen Links en D’66 dienen te fuseren en de PVV kan ofwel gevoeglijk opgedoekt, ofwel bijgevoegd worden aan de VVD.. De Partij voor de Dieren is een welkome versterking en aanvulling voor de ultra linkerflank.

De ene keer schuiven we op naar de linkerkant en de andere keer schuiven we op naar de rechterkant, al naar gelang wie er op dat moment regeert. Het oliedomme klootjesvolk, (bij gebrek aan voldoende kennis en informatie), heeft dan de indruk een stem te hebben in deze slangenkuil, zonder dat het  gevaarlijk kan worden.

Deze drie groeperingen moeten zich laten adviseren door deskundigen bij gecompliceerde problematieken en zouden hun standpunten kunnen laten beïnvloeden door raadplegende referenda in ethische zaken en morele kwesties.

Het hoeft geen betoog dat de Eerste Kamer wordt opgeheven, net als de Provinciale Staten.

Was het maar zo simpel. Zelfs Groen-Links en D’66 krijgen het niet eens voor elkaar om gezamenlijk een sociaal-liberale partij op te richten. Om nog maar te zwijgen over het  gereformeerde paar zwarte kousen.

 Jan Posch, 25 februari 2012.