Doodschopperij.

Richard Nieuwenhuizen uit Almere is doodgetrapt door een Marokkaan. Richard kreeg onenigheid met een groepje Marokkanen , terwijl  hij aan het “ vlaggen” (lees grensrechteren) was tijdens een jeugdvoetbalwedstrijd van  zijn club uit Almere , “Buitenboys” geheten en een club uit Amsterdam-West “Nieuw-Sloten”  genaamd.

 Zeer waarschijnlijk heeft Richard, (als reactie op), een hatelijke opmerking gemaakt in de richting van deze jongens, en hebben zij gezworen zich na afloop op hem te zullen wreken. Vergelijk in deze de doodskaratetrap van een voetballer in Oostzaan, die tijdens een emotionele voetbalcharge iets als “Kankerjood”of woorden van gelijke strekking door een supporter naar zijn hoofd geslingerd kreeg, waardoor ook bij hem  de stoppen doorsloegen.

 

Het lijkt waarschijnlijk , dat in beide gevallen het niet de bedoeling is geweest om dodelijke slachtoffers te veroorzaken.

 

Toen ik zelf nog voetbalde in Oostzaan op het OFC-terrein, deed ik kennelijk iets verkeerds en terwijl ik daarbij geblesseerd raakte, moest ik een opmerking als “net goed”ondergaan. Het heeft mij jarenlang achtervolgt.

 

Is hier sprake van een Marokkanenprobleem.? Neen, natuurlijk niet. Het probleem is de tomeloos toegenomen  agressie in onze hele maatschappij, en de doorgeslagen softe opvoeding van onze kinderen en jeugd en tegelijk de ondermaatse aanpak van overtreders. Om even bij de voetballerij te blijven: scheidsrechters krijgen zoveel  papieren rompslomp  te verwerken indien zij iemand aangeven bij de bond, dat hen de moed vergaat om nog rapporten te gaan invullen bij ernstige overtredingen en aan de kant staan ouders de boel op te hitsen in plaats van op te treden bij wangedrag van hun kinderen en niet in de laatste plaats de clubleiders zelf, die bij het minste of geringste op hun achterste benen staan bij een arbitraire beslissing in hun nadeel. Kortom ook hier is gaandeweg een verziekte cultuur ontstaan, waarbij het resultaat het belangrijkste is en verzuimd wordt om heethoofden aan te pakken.

 

Elke maatschappij schept zijn eigen culturele ondergang. In de straatcultuur heerst een omgekeerde cultuur. Wangedrag wordt beloond en beschaafd gedrag afgestraft. Daar heerst een macho-cultuur, waarin geweld en intimidatie status oplevert. Ook heerst daar een groepscultuur, waarbij de opgeblazen ego’s snel gekrenkt kunnen raken. Het zijn lopende tijdbommen, die op ieder moment kunnen afgaan. Je telt niet mee, indien je daaraan niet meedoet en vaak zijn de ergsten ,degenen die uit een hoger opgeleid milieu komen.

 

De verloedering is in Nederland al tientallen jaren aan de gang. Ik kan mij voorstellen dat Marokkaanse jongens geen enkel respect meer kunnen opbrengen voor die gluiperige en angstvallige Nederlandse cultuur. De agenten zijn bang voor ze geworden en kijken wel vier keer uit om ze te bestraffen. Zij krijgen namelijk toch geen steun van hun superieuren. Wanneer een leerling van een school zich misdraagt , durft een leraar hen niet adequaat aan te pakken, uit angst voor de ouders en zijn collega’s, die vinden dat hij geen orde kan houden. Die paar leraren die hun etterbakken in elkaar sloegen toentertijd in Amsterdam op die ambachtschool, werden nadien bejubeld door het tuig.

 

De jongeman die Richard de fatale trap tegen zijn hoofd heeft gegeven met een voetbalschoen, terwijl de arme ziel op de grond lag, zou in het openbaar terechtgesteld moeten worden. Het was dat deze schop dodelijk was, anders hadden wij het niet over dit incident gehad, terwijl nu iedereen krokodillentranen huilt.

 

Het is de schuld van ons allemaal. Het zijn wijzelf , die dit monster hebben geschapen. Net als Dr. Frankenstein.

 

De agressie in ons land is onbegrensd. Voor wie zou je nog respect moeten en kunnen opbrengen?  Onze bankiers zijn boeven en zakkenvullers, Willem Holleeder  wordt op een voetstuk geplaatst en voor een zaal met nederige studenten gezet, waar  kopstukken zeer veel geld aan verdienen, politici zijn verworden tot getolereerde beroepsleugenaars, directeuren van woningstichtingen zijn zware oplichters, die speculeren met gemeenschapsgelden  en  de voetballers zelf zijn niet alleen bejubelde multimiljonairs maar ook nog zeer slechte voorbeeldgevers. Elke zondag is dat uitgebreid te zien op de televisie en hun schurkenstreken worden vervolgens in de praatprogramma’s breed uitgemeten, goedgepraat en recht gestreken. (uitzonderingen daargelaten), door gladhoofdige miljonairs.

 

Belijning van een voetbalveld zou niet eens nodig behoeven te zijn. Zet er een muurtje omheen en de bal kaatst weer terug in het veld. Gaat de bal over het muurtje, dan kan er via een vrije schop (dan wel!) de bal weer in het spel gebracht worden. Indien een speler zich misdraagt voor een kleine overtreding, dan moet hij 5 minuten aan de kant, is de overtreding zwaarder dan 10 minuten en nog zwaarder dan krijgt hij een rode kaart. Indien een team een minimaal aantal overtredingen heeft begaan in één wedstrijd dan krijgt de tegenpartij een strafschop toegewezen. Heeft een team als geheel een bepaald minimum aan overtredingen begaan tijdens het seizoen, dan moeten zij een boete betalen, die gelijkstaat aan 25% van het totaal aan jaarsalarissen van alle spelers. En zo kun je nog wel een tijdje doorgaan, in de wetenschap dat het nooit zal gebeuren.

 

Maar er wordt zo godsgruwelijk veel verdiend aan die conservatieve schopsport, dat elke vorm van vernieuwing in de kiem gesmoord wordt, louter uit angst om die geldhoeveelheid te doen slinken.

 

Ja ja, het totaal aan sukkels ( en wat zitten er grote aantallen personen met psychopathisch gedrag aan de touwtjes te trekken)  , weet er op een wonderschone manier een voze maatschappij van te maken.

 

En iedereen maar weer janken, steunen en zuchten  als er iets misgaat. Tijdelijk natuurlijk.

 

Janneman, 15 januari 2013.