Die Mannschaft geeft voetballes.

In Nederland heerste in juni 2012 een Oranje-koorts. In deze crisis-tijden klampten zij zich wanhopig vast aan de idee van een nakend Europees voetbalkampioenschap .Dat zou immers een schitterend medicijn zijn tegen de geruisloos ingeslopen somberheid chagrijnigheid en depressies.

Niets meer over kindermartelingen in Syrië, niets meer over moord-uitroeipraktijken door regeringsgesteunde milities aldaar. Niets meer over een euro-crisis. Zij wilden lol , zuipen, feesten, beesten, en wat al niet meer natuurlijk.

We werden uitvoerig en tot in alle details op de hoogte gesteld van alle wetenswaardigheden van ons sterrenteam, zoals de vertrektijden van de bus van onze heiligen en met name ene Tom Egbers deed zijn uiterste best om ons in opperste vervoering te laten geraken door ons uitgebreid te informeren over bijzonder onbelangrijke bijzonderheden en dacht waarschijnlijk zelf ook dat wij aan de vooravond stonden van het binnenvaren van een Nederlands goudschip. Ik weet nog precies waar ik was en wat ik deed , toen hij weer eens met één van zijn onthullingen over onze godenzonen naar buiten was gekomen. (hoe laat Wesley Sneijder naar bed was gegaan) 

Ene Hans Jorritsma had zijn steentje bijgedragen door met het lumineuze idee te komen om Auswitsch te gaan bezoeken met dit wereldelftal. Hoe deze super gladde gluiperd op dit waanidee is gekomen, kan te maken hebben met vroegere opgelopen frustraties, toen hijzelf te laf was geweest om de daad bij het woord te voegen, zoals Paul Breitner wel deed, wanneer er weer eens sprake was van martelingen tijdens belangrijke sportwedstrijden.

Helaas, de multi-miljonairs hebben erbarmelijk gefaald. De doelverdediger Maarten Stekelenburg liet de bal door zijn benen schieten. De Denen vielen met z’n allen tegelijk met hoge snelheid aan en waren watervlug weer terug, terwijl onze mannen in het systeem moesten blijven spelen.  De linies sloten niet op elkaar aan en met dat warme weer was dat dodelijk. In de tweede helft konden onze jongens geen bal meer goed raken.

De linksback Jetro Willems speelde in het begin van het seizoen nog in de eerste divisie. Tegen Duitsland werd hij voortdurend voorbij gelopen door ene Muller.  Ron Vlaar  was toen al vervangen door Joris Mathijsen, die net terug was van een blessure. Gregory van der Wiel  was ook geblesseerd geweest, evenals Ibrahim Afellay en misten dus wedstrijdritme en uithoudingsvermogen. Mark van Bommel (35)  kon het (warme weer) tempo niet volgen en  Arjan Robben kampte nog met de naweeën van  Bayern Munchen en speelde tegen zichzelf, te individualistisch en bij iedere actie van deze brekebeen moest ik denken aan die mop over die beul die zijn slachtoffer over goed en slecht nieuws moest vertellen. Die laatste moest de kogel krijgen, maar het goede nieuws was, dat Robben de schutter was. Robin van Persie  was te angstig om weer niet te scoren  en eigenlijk haalde alleen Wesley Sneijder en Nigel de Jong een goed nivo. John Heitinga deelde ook al in de malaise.

Maar de ergste die faalde was ene Bert van Marwijk, die dacht te kunnen voortborduren op eerder behaalde successen en die verzuimde een jong en fris elftal op de been te brengen , zeker in de vorm van een plan B. En waarom hij, bij falen van de vleugelaanval, ene Narsingh niet inbracht , zal altijd een vraag blijven.

Duitsland was zeker twee tot drie klassen beter. Zij verdedigden in de mandekking, liepen de vrije ruimte door en hielden met een surplus aan zelfvertrouwen de bal in hun ploeg. Iedereen was uiterst gedisciplineerd en vormden een organisatorisch totaal, terwijl Oranje in de zone speelden, ongedisciplineerd, angstig, zonder enkel zelfvertrouwen, zonder onderling verband. Het was eigenlijk een zielige vertoning.

Duitsland en Spanje, en daarna Italië en Rusland spelen het spelletje zoals het gespeeld moet worden.  Met snelheid aanvallen, gegroepeerd, doorlopen in de lege ruimte, bal in de ploeg houden, blijven dreigen, terwijl iedereen meeverdedigt en vroegtijdig de aanvalsopbouw van hun tegenstander gaat storen. De rest is geluk.

De Spaanse speler Iniesta is tot dusver een waarlijk genot om naar te kijken en je zou wensen dat Nederland zo een speler tot zijn beschikking had.

De nationale hysterie is voortijdig tot bedaren gebracht, hoewel enkelen nog denken dat Duitsland zal gaan winnen van de Denen, en Nederland met twee doelpunten verschil van Portugal zal gaan winnen, hetgeen nooit zal gebeuren. God zij geprezen. De schreeuwende en bierdrinkende vleesmassa is tot zwijgen gebracht en tot inkeer gekomen. De gekte is voorbij. Het Nederlandse elftal had geen beter resultaat kunnen boeken. Het gepeupel zal weer twee jaar moeten chagrijnen, want ik verwacht niet dat zij zullen gaan feesten, wanneer ons bridgeteam weer eens onverhoopt open kampioen van de wereld zal worden.

Jan Posch, 13 juni 2012.