W.K. voetbal in Brazilië 2014.

Wat we al wisten en weer eens bevestigd krijgen , is dat

de bal rond blijft  en (bijna) iedereen doet alsof dat niet zo is. Geluk, foute waarnemingen en opportunisme spelen weer eens  de hoofdrol  in dit voetbaltheater.

 

De kans dat de beste ploeg van de 32 deelnemende landen de hoofdprijs wint is niet groter dan 25%!.

 

Logisch, wanneer je  de scheidsrechterlijke dwalingen beziet. Het is werkelijk stuitend en ergerlijk hoeveel fouten er gemaakt worden door deze arbitrage. Mexico weet er inmiddels alles van.

 

Niet alleen wat de buitenspelregel betreft, maar ook en vooral de overtredingen. Bij het nemen van een strafschop dient de doelman op zijn lijn te blijven, voordat de speler de bal aanraakt. Bij de Europa-Cup is dat Atletico-Madrid fataal geworden.

 

Waarom is er nog steeds geen video terug te zien?  Is het nu zo moeilijk om dat fenomeen in te voeren?  Bij andere sporten zoals hockey bestaat het al. Het voetbal loopt achter en dat terwijl de techniek zich alsmaar verder ontwikkeld.

 

Ook het wegsturen van een speler voor bijv. tien minuten na een grove overtreding wil maar geen voeten aan de grond krijgen, om nog maar niet te spreken over het afschaffen van de buitenspelregel, ( behalve in het strafschopgebied), en al helemaal niet over het intrappen van de bal in plaats van ingooien. Zelfs het terugbrengen van het aantal spelers van 11 naar 9 zou m.i. een enorme verbetering zijn voor de amusementswaarde van het spel.

 

Dat de scheidsrechterlijke dwalingen een enorme invloed uitoefenen op de uiteindelijke resultaten is volkomen duidelijk. De Brazilianen werden bevoordeeld door de Japanse scheidsrechter in hun wedstrijd tegen Kroatië. Een onterecht gegeven strafschop aan het gastland en een ten onrechte afgekeurd Kroatisch doelpunt zorgden in de openingswedstrijd voor een mineurstemming. Mogelijkerwijs heeft de Japanse referee min of meer bewust voor dit negatieve spektakel gezorgd. Immers, een fout richting Brazilië  zou wel eens  catastrofaal hebben kunnen uitpakken voor hem en het gastland.

 

Zonder meer ook stuitend zijn de oerconservatieve en corrupte bobo’s, die dus hardnekkig blijven weigeren om de edele voetbalsport van de broodnodige nieuwe   impulsen te voorzien. Terwijl de kosten de pan uitrijzen (acht miljard euro!) en de lokale bevolking het onderspit delft als het er echt op aankomt, blijft de oerconservatieve FIFA (=wereldvoetbalbond) de dienst uitmaken en het meeste geld opstrijken. De seniele oude baas  Sepp Blatter (voorzitter) wil niet alleen  geen afstand doen van het pluche, maar staat ook principieel afwijzend tegenover elke vorm van kritiek. Hij is zonder meer verstrikt geraakt in de grijs/zwarte wereld van de voetbalmaffia.

 

En dat we met z’n allen straal voor de gek gehouden worden als televisiekijker, mag toch wel duidelijk zijn geworden bij de wedstrijd Duitsland- Ghana. Een halve naaktloper kwam het veld oprennen en daarna zagen we alleen maar beelden van spelers. Stompzinniger kan bijna niet. Juist door deze handelwijze besef je weer eens hoe we worden bezien: als  kleine kinderen, zoet gehouden met lolly’s en toverballen.

 

 

Ook Nederland werd benadeeld door de scheidsrechter. Een strafschop wegens hands in de wedstrijd tegen Australië  was volkomen misplaatst, hetgeen volkomen duidelijk werd in de herhalingsbeelden. Gelukkig had deze stommiteit verder geen negatieve gevolgen voor het eindresultaat. Dat gold overigens niet voor sterspeler Robin van Persie: hij kreeg ten onrechte voor de tweede keer geel en moest dientengevolge de wedstrijd tegen Chili missen.

 

Gelukkig zijn er ook mooie en spannende wedstrijden om van te genieten. Vooral en met name die, waarbij beide ploegen op winst (moeten) spelen. Duitsland- Ghana (2-2) was daar een goed voorbeeld van, evenals Mexico-Brazilië (0-0) en  Argentinië tegen Iran ( 1-0).

 

 

Dat de oranje-gekte weer helemaal terug is van weggeweest mag geen verwondering wekken na twee vaderlandse overwinningen op resp. oud-kampioen Spanje en Australië. Ik ben het volkomen eens met sportjournalist Willem Vissers dat het geen liefde is voor het voetbal  als zodanig, maar meer een verglijdenis van vluchtheuvel naar vluchtheuvel op zoek naar tijdelijk geluk. Volgend keer kijken we weer naar de Tour de France of vermaken we ons met de speeltjes van ons  koningshuis.

 

Wie er wereldkampioen wordt valt niet te voorspellen. Het is een feit dat er 31 verliezers zullen zijn en slechts één winnaar.

 

Maar de gemiddelde Braziliaan is ook een verliezer. Deze arme sloeber betaalt de tol voor onze (tijdelijke) vreugde om te kunnen feesten en beesten en onze identiteit te kunnen bevestigen via (onschuldig) nationaal chauvinisme.

 

Neen, pas als we onszelf echt niet meer voor de gek zullen kunnen houden wordt het uitkijken geblazen;

voor de meedogenloze  bittere realiteit, het monstrum dat elke dag kan toeslaan.

 

 

Jan Posch, 22 juni 2014.