Af en toe kijk ik wel eens naar een voetbalwedstrijd op t.v. Vroeger voetbalde ik zelf ook; bij voetbalclub OSV uit Oostzaan. Een van de weinige dingen die ik mij als 10-jarige nog kan herinneren, is dat wij met de B-welpen tegen Schellingwoude uit Amsterdam-Noord speelden. Wij wonnen die uitwedstrijd met 3-1 en mijn vroegere overbuurjongen Herman Vermeulen speelde ook mee. Herman had ook een zus Ella genaamd, die in die tijd een oogje op mij had. Dat was in een tijd, dat ik nog spontaan, onbevangen en lief moet zijn geweest, want er waren meer schoolmeisjes gek op mij. Bas Vermeulen was zijn en haar vader en was getrouwd met Annie Bokking. Zij kwamen wel eens bij mijn ouders op visite. Naderhand niet meer. Later hoorde ik waarom. Annie had graag met mijn vader het bed willen delen en voor mijn moeder was de pret daarmee ten einde.
Niettemin associeerde ik de naam Vermeulen met een positief gevoel.
Welnu, dat is nu ook verleden tijd. En daar ligt het commentaar van Arno aan ten grondslag. Deze wijsneus meent bij iedere speler diens achtergrond te moeten vermelden; bij welke club hij heeft gespeeld, speelt en de rest van de hele mik-mak. Zwaar vermoeiend en in combinatie met zijn gebrouw, dat met het toenemen van zijn zelfvertrouwen evenredig lijkt toe te nemen, kan ik daar tegenwoordig niet meer tegen.
Wanneer ik zijn stemgeluid hoor, gaat gelijk het geluid uit, behalve tijdens het zingen van de volksliederen. Besmettelijk lijkt Arno's commentaar ook, gezien het recentelijk optreden van Jeroen Elshof.
Om toch positief af te sluiten: de verslaggeving van Frank Snoeks was altijd fenomenaal: creatief oprecht en gezond kritisch, maar helaas , ook hij is met het Vermeulen-virus besmet geraakt. Zijn commentaar bij de wedstrijd Frankrijk-Nigeria was af en toe bedroevend. Ze denken zeker, dat ze achterblijven bij die Vermeulen, als ze hun hopeloos overbodige informatie niet geven. Schoenmaker houd je bij je leest. Ik weet, dat slechts het noemen van spelersnamen saai en monotoon voor jullie is, maar dan hadden jullie een ander beroep moeten kiezen en niet van twee walletjes willen gaan vreten.
Jan Posch 29 juni 2014.
Niettemin associeerde ik de naam Vermeulen met een positief gevoel.
Welnu, dat is nu ook verleden tijd. En daar ligt het commentaar van Arno aan ten grondslag. Deze wijsneus meent bij iedere speler diens achtergrond te moeten vermelden; bij welke club hij heeft gespeeld, speelt en de rest van de hele mik-mak. Zwaar vermoeiend en in combinatie met zijn gebrouw, dat met het toenemen van zijn zelfvertrouwen evenredig lijkt toe te nemen, kan ik daar tegenwoordig niet meer tegen.
Wanneer ik zijn stemgeluid hoor, gaat gelijk het geluid uit, behalve tijdens het zingen van de volksliederen. Besmettelijk lijkt Arno's commentaar ook, gezien het recentelijk optreden van Jeroen Elshof.
Om toch positief af te sluiten: de verslaggeving van Frank Snoeks was altijd fenomenaal: creatief oprecht en gezond kritisch, maar helaas , ook hij is met het Vermeulen-virus besmet geraakt. Zijn commentaar bij de wedstrijd Frankrijk-Nigeria was af en toe bedroevend. Ze denken zeker, dat ze achterblijven bij die Vermeulen, als ze hun hopeloos overbodige informatie niet geven. Schoenmaker houd je bij je leest. Ik weet, dat slechts het noemen van spelersnamen saai en monotoon voor jullie is, maar dan hadden jullie een ander beroep moeten kiezen en niet van twee walletjes willen gaan vreten.
Jan Posch 29 juni 2014.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten