Dat de oorlog in onszelf huist wisten we al. Dat wij onszelf ook, gelijk lemmingen, te pletter willen lopen is minder algemeen bekend. Oorlog is van alle tijden, evenals geweld, ruzie en onenigheid..
De oorlog in Oekraine geeft van bovenstaande een perfect
voorbeeld. Tel daar de oneindige domheid en ander oneindig menselijk falen bij op en
plotseling zijn de resulterende ontwikkelingen volkomen helder,
begrijpelijk en zelfs voorspelbaar.
Europa
heeft een betrekkelijke rust en vrede gekend na de Tweede Wereldoorlog (40-45).
Met name de periode tussen 1950 en 1970 kenmerkt zich door hard werken,
wederopbouw en vooruitgangsgeloof.
Maar,
zoals zo vaak na voorspoed en welvaart,
treed de gewenningsfase in en gaan uitbuiting, zakkenvullerij, graai- en
praalzucht weer de eerste viool spelen.
Bert
Wagendorp probeert ons gerust te stellen door de stemmen van voor en
anti-Europa met elkaar te vergelijken: 536 zetels voor en 215 zetels tegen; wie
doet je wat, zegt hij.
Helaas
zijn bij deze zienswijze verschillende kanttekeningen te plaatsen. De opkomst
van met name Marine Le Pen in Frankrijk (Front National) en het UKIP van de Brit Nigel Farage in het
Verenigd Koningrijk zou je als weldenkend mens op zijn minst zorgen moeten gaan
baren, gegeven het feit, dat deze twee partijen de grootste zijn geworden
in Frankrijk en het U.K.
Bovendien
kan de euro nog teruggedraaid worden. Hij is niet onomkeerbaar. In het verleden
is dat bijvoorbeeld ook gebeurd met de Latijnse Muntunie (1865-1927) en de
Scandinavische Monetaire Unie (1873-1914), zoals Pieter Markus uit Geldrop dat
uitlegde. Een monetaire unie zonder een politieke unie blijft een hachelijke en
eigenlijk een ondoenlijke zaak.
Tweederde
van de kiezers bleef thuis.
Waarom?, en wat zouden die
gestemd hebben? De laatste vraag is
waarschijnlijk gemakkelijk te beantwoorden:
de stemverhoudingen zouden min of meer dezelfden zijn gebleven, gegeven het principe van de
z.g. exit-polls.(uitgangspeilingen).
De
eerste vraag is interessanter: waarom blijf je thuis. Waarschijnlijk omdat je
het idee hebt, dat jouw stem toch niet gehoord wordt of beter: dat jouw stem
niet uitmaakt. Dat zou betekenen,
indien deze gedachte juist zou zijn , dat democratie eigenlijk niet bestaat en
één grote leugen is. Dat zou wel eens waar kunnen zijn. Ten tweede blijf je
thuis omdat je het gewoon niet weet en mogelijk ook omdat je het niet wil
weten, hetgeen onverschilligheid wordt genoemd.
Aan
het volk worden (te) grote waarden toegekend op het moment van verkiezingen.
Het volk stemt met de onderbuik en
denkt niet na. Zij zijn daarvoor eenvoudig te lui en niet geïnteresseerd
genoeg. Zij willen bier drinken en neuken en hebben meer dan genoeg aan hun
dagelijkse beslommeringen. Dat wil bepaald niet zeggen, dat dit volk geen
enkele macht heeft. Dat heeft het namelijk wel en in de vorm van de
meerderheid. Het gaat bij dezen om de hoeveelheid en niet om de kwaliteit. Een
zeer gevaarlijk mechanisme, zoals wij allen (en politici) weten.
Zouden
de ontwikkelingen naar rechts populisme zich in de toekomst gaan
uitvergroten? Die kans bestaat . Zeker
wanneer er geen grote leiders opstaan in combinatie met schokkende
gebeurtenissen. Europa zal dan een ideale zondebok worden, zeker voor de populistische opportunisten met hun
onnadenkende aanhangers.
Toch
blijf ik persoonlijk optimistisch. Ik
denk dat , ondanks de vele
tekortkomingen van de Europese Unie, deze zich zal handhaven door het maken van
grote stappen voorwaarts op een zeer langzame en trage wijze. Denk hierbij aan
de bankenunie en ook aan de
gezamenlijke Europese energiemarkt. Ook de aanpak van de klimaatcrisis met de
daarbij behorende onontkoombare CO-2 belasting , zullen de gespleten gelederen
weer voldoende doen sluiten, vermoed ik.
Indien
de EU dan ook nog in staat zal zijn een
belasting op vermogen in te voeren, teneinde
de inkomensverschillen enigszins te nivelleren, dan zie ik ook de toekomst voor mijn nageslacht
nog met enig optimisme tegemoet.
Jan
Posch, 29 mei 2014.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten