Taalverkrachting.

Dionne,

 

Oh, Dionne,

Ik kan er niet meer tegen,

Iedere keer als ik je zie en hoor,

Denk ik, hoe kwam zij erdoor, hoe kwam zij ervoor.

 

Hoe heb jij het in hemelsnaam voor elkaar gekregen,

Om met jouw enorme handicap,

Jouw klassieke fonetische spraakgebrek,

Te mogen spreken in het openbaar.

 

 

Bij het journaal, toe maar,

Je verkracht  de  Nederlandse taal,

Met een  vanzelfsprekendheid, die mij,

Steeds heviger door merg en been snijdt.

 

 

Horen doe ik niet meer wat je zegt,

Ik wacht slechts op het moment van de grote A,

Van maart, straat, het Spaanse graan, doorstaan en orkaan.

Uitgekotst op de manier van Stax,  gebracht als verkracht, belabberd en beklad.

 

Jan Posch, 8 april 2014.