Wanneer je jezelf geliefd wilt maken, dan is het niet verkeerd om charismatisch en inspirerend te zijn. Je houdt veel van je medemens en je bent zeer muzikaal. Je hebt lak aan regels en wetten. Je bent energiek en overtuigend. Je doet alleen dingen, waarin je echt zin hebt en je bent mysterieus en onaantastbaar. Je hebt ook een ontzaglijke vrijheidsdrang en je wilt je medemens plezieren door met hem naar een café te gaan om bier te drinken, en hem intens te vermaken door bijvoorbeeld piano te gaan spelen en vooral veel lol te trappen. Je schrijft mooie teksten en die zet je op muziek en zingt veel over het leven in het algemeen.
Maar ben je dat ook nog, indien je op cruciale momenten je verantwoordelijkheid ontloopt? Je hoofd omdraait indien het moelijk wordt? Verslaafd bent aan drank.? Erg egocentrisch bent?
Niet in staat bent om je gevoeligheden te tonen? Voortdurend op de vlucht bent voor de werkelijkheid? Angst hebt voor de wereldsmart als fijnbesnaarde geest?
Het juiste antwoord is, ja. Ramses Shaffy, zoon van een Poolse moeder en een Egyptische vader. Voor Ramses ( en talloze anderen, zoals Ernest Hemingway en vele, zeer vele anderen, die zich dood gezopen hebben) gold het adagium :
"Oh ,drank, je hebt zoveel verpest. /Toch ben je in mijn dorstig leven/altijd die ene hoer gebleven/die mij het diepste heeft gelest.
(uit ; gedicht Simon Carmiggelt).
Die heeft de kunst verstaan om reeds op jonge leeftijd voor zichzelf te kiezen en ( hetgeen nog veel belangrijker is,), voor zijn passies.
Mens durf te leven, zeg maar ja tegen het leven, anders zegt dit leven nog eens een keer nee. Ook al gaat dat met vallen en opstaan gepaard. Juist met vallen en weer opstaan. Die kunst is voor maar weinigen in hun jeugdjaren ( en verdere leven) weggelegd.
Je eigen weg kiezen dus en weinig tot niets van een ander aantrekken. Schitterende fouten durven maken. De vraag is alleen, hoe kom je aan die allesomvattende passie, die in staat is jou die superieure levenskunst te verschaffen?
Het vermoedelijke antwoord is waarschijnlijk; het gelukkige lot in de gedaante-combinatie van groot talent en daartoe bijpassende karaktereigenschappen.
Jan Posch, 13 januari 2014.
Maar ben je dat ook nog, indien je op cruciale momenten je verantwoordelijkheid ontloopt? Je hoofd omdraait indien het moelijk wordt? Verslaafd bent aan drank.? Erg egocentrisch bent?
Niet in staat bent om je gevoeligheden te tonen? Voortdurend op de vlucht bent voor de werkelijkheid? Angst hebt voor de wereldsmart als fijnbesnaarde geest?
Het juiste antwoord is, ja. Ramses Shaffy, zoon van een Poolse moeder en een Egyptische vader. Voor Ramses ( en talloze anderen, zoals Ernest Hemingway en vele, zeer vele anderen, die zich dood gezopen hebben) gold het adagium :
"Oh ,drank, je hebt zoveel verpest. /Toch ben je in mijn dorstig leven/altijd die ene hoer gebleven/die mij het diepste heeft gelest.
(uit ; gedicht Simon Carmiggelt).
Die heeft de kunst verstaan om reeds op jonge leeftijd voor zichzelf te kiezen en ( hetgeen nog veel belangrijker is,), voor zijn passies.
Mens durf te leven, zeg maar ja tegen het leven, anders zegt dit leven nog eens een keer nee. Ook al gaat dat met vallen en opstaan gepaard. Juist met vallen en weer opstaan. Die kunst is voor maar weinigen in hun jeugdjaren ( en verdere leven) weggelegd.
Je eigen weg kiezen dus en weinig tot niets van een ander aantrekken. Schitterende fouten durven maken. De vraag is alleen, hoe kom je aan die allesomvattende passie, die in staat is jou die superieure levenskunst te verschaffen?
Het vermoedelijke antwoord is waarschijnlijk; het gelukkige lot in de gedaante-combinatie van groot talent en daartoe bijpassende karaktereigenschappen.
Jan Posch, 13 januari 2014.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten