De achterbaksheid van een vals ijskonijn.

“Wanneer iemand met zijn auto treuzelend voor je rijdt is hij voor jou  een vervelend obstakel;  wanneer jij ook nog eens vreselijke haast hebt en op wilt schieten, wordt deze automobilist voor jou een ware sta in de weg”.

In  oktober 2012 kwam hij terug van een schaakvakantieweek in Hoogeveen. Bij de begroeting in haar flat in Leeuwarden werd hij getroffen door haar ijzige koele en koude gelaatsuitdrukking. Het leek wel alsof hij absoluut niet welkom was. Toch sprak hij haar er evenwel niet op aan. Zijn laconieke houding was reeds gemeengoed geworden.

 

Eind september 2012 was er dan eindelijk de reünie geweest van de lagere school in Oudebildtzijl, waar zij reeds maandenlang geestdriftig mee bezig was geweest. Ook de  voorbesprekingen werden door haar buitengemeen spannend en interessant bevonden.

 

In november tijdens haar verjaardagsviering in een huisje in Holten was zij niet gelukkig geworden van de gekregen cadeau’s en ook niet van het voor haar geschreven gedicht van hem en al helemaal niet van een door hem zelf in elkaar gezet vragenspel voor iedereen, inclusief prijzen, waar hij zeer veel werk voor had verricht. Integendeel, zij liep te mokken over een cadeau ,welke niet op haar verlanglijstje had gestaan en leverde kritiek op zijn optreden tijdens het stellen van de vragen.

 

De laatste weekeinden in november  waren min of meer gevoelloos, zeker nadat hij te kennen had gegeven een vakantie naar Australië niet te zien zitten met het oog op zijn kwakkellende  gezondheid. Voor haar betekende dit de aanleiding om vaart te zetten achter haar strategie van verwijdering en loslating. Het eerste wat zij deed was hun jaarlijkse wandelvakantie met een kennis naar Duitsland afzeggen, gevolgd door het afzeggen van een weekeinde naar een hotel in Groningen, omdat daar betaald moest worden voor een parkeerplaats.

 

Tijdens de eerste week van een reeds lang van tevoren geplande vakantie in Portugal werd haar snauwen en grauwen zonder enkele aanleiding, te veel voor hem. Eindelijk trok hij zijn mond open en beweerde dat deze situatie onhoudbaar werd en er iets moest gebeuren. Zij spraken af hun wekelijks samenzijn te beperken tot slechts één nacht en daarna zouden zij wel zien.

 

De volgende dagen maakte zij een enigszins opgeluchte indruk en hebben zij toch nog van deze zeer mooie vakantie kunnen genieten met allerhande soorten van uitstapjes en ontmoetingen met andere (Nederlandse) vakantiegangers, waaronder een gezamenlijke maaltijd en kaartspelen.. Een fantastische vakantie, ongeacht het feit, dat zij dagelijks twee uur aan het wattsappen was in het naburige internetcafé. Op een keer kwam zij terug en kon hij het niet nalaten om te vragen hoe het met haar vriendje ging. Nee, zij had  met haar nichtjes en dochters zitten te keuvelen en te babbelen.

 

Eind december ging zij in plaats van naar Groningen, wat zij sinds jaar en dag deden,  naar haar zus in Enschede. Na terugkomst vroeg hij haar,of zij het nog gehad hadden over hun relatie. “Neen, koetjes en kalfjes”, was haar antwoord geweest. Maar op 1 januari 2013 toen haar vriendin op bezoek kwam, liet zij zich ontvallen, dat haar zus haar geadviseerd had om in een woongroep te gaan. Daaruit kon je concluderen, dat zij weer eens gelogen had naar hem en tevens, dat zij niet gesproken had over haar immense verliefdheid op haar nieuwe vriend.

 

Nieuwjaarsdag werd de laatste keer dat hij bij  haar op de flat zou overnachten. Op de  volgende ochtend 2 januari  voelde hij zich niet alleen  eenzaam en verlaten, maar vooral ook  afgedankt, afgescheept en gedumpt. Ik zal hier verder niet op zijn  emoties ingaan. Maar het moet bizar zijn geweest.

 

Ik wil jullie haar gedachtegang niet onthouden.

 

Eind september werd zij dus smoorverliefd op een oude bekende. Het grote probleem voor haar was haar 17-jarige lat-relatie ….., die ineens een zware sta in de weg bleek te zijn geworden.

 

 

“Hoe kom ik in godsnaam met goed  fatsoen van hem af. Hij met z’n stomme chalets, hij die overal kritiek op heeft. Er moet toch een nette manier zijn om van  hem af  komen,maar hoe? Zal ik gewoon zeggen dat ik verliefd ben geworden op een ander? Nee, maar niet, want dan kunnen ze zeggen :”Daar heb je haar weer”, dat heeft ze jaren geleden ook al geflikt met de vader van haar drie eerste kinderen en nu heeft ze niet het excuus van geslagen te zijn, en van de trap af geduwd te zijn geworden. Sexualiteit kan  ook al niet aangevoerd worden, zoals bij mijn (voormalige) schoonzoon.

Ik moet het slimmer spelen. Ik ga gewoon niets meer doen en zeggen dat ik nergens meer zin in heb en ik ga hem kritiseren, kleineren en afsnauwen. Net zo lang tot we ruzie krijgen, waardoor ik mezelf een argument in handen weet te spelen om hem definitief  de wacht aan te kunnen zeggen.”

 

 

Deze strategie werd dus min of meer bewust uitgevoerd tijdens de eerste week in Portugal van 3 tot en met 24 december 2012 .

 

De ontwikkelingen die na 1 januari 2013 volgden, waren een logische voortzetting van deze gedachtegang.

 

Telefoontjes werden koel, koud en zakelijk afgedaan, waarbij zij er zich duidelijk voor behoedde, om ook maar enige emotie te tonen, bang als zij was om hem daardoor  weer enige moed te geven.

 

In februari ging zij nog mee naar zijn oude zieke moeder in Oostzaan, zogenaamd als vrienden, alwaar zij zich onderscheidde met velerlei telefoontjes ook onder het warme eten en met belachelijke kritiek op zijn handelwijze betreffende de vaat.

Zijn zuster zei de volgende dag het volgende over haar doen en laten:  “ik begrijp niet dat jij haar nog  mee genomen hebt , zij belazerd de kluit en zal hier niet meer verschijnen.” Zij geeft helemaal niets ( meer?) om je en heeft duidelijk een ander”.

 

Het zou inderdaad de laatste keer worden. Ook wilde zij op die dag dat hij de sleutels af zou geven van haar woning en tevens de laatste materialen mee zou nemen.

 

Op 3 april 2013 belde zij hem op:  zij had in februari een vriend ontmoet: iemand van de reünie! “Hij komt uit Eindhoven”.  Ik vertel het maar, anders hoor je het misschien van iemand anders, had zij er nog aan toegevoegd.

 

Dus:  zes weken na een 17 jaar durende intensieve lat-relatie  had zij iemand anders gevonden, terwijl zij immer beweerd had: “Waarom moet je eigenlijk een relatie hebben”.

 

Weten jullie dat 1 en nog eens 1, nog altijd  2 is? En ook dat wij het ons hele leven met hetzelfde  karakter moeten doen?

 

Jan Posch, 10 april 2013.