Lance Armstrong.

De ontmaskering van deze meesteroplichter en aartsleugenaar is nu definitief. De Amerikaanse antidoping-organisatie USADA heeft daar middels een lijvig rapport voor gezorgd, waarin met name de getuigenissen van zijn voormalige ploeggenoten zwaarwegen. Zij verklaarden onder meer dat zijzelf ook doping moesten gebruiken om in het team te kunnen functioneren. Met name de hormonen epo (zorgt voor aanmaak van rode bloedcellen, waardoor meer zuurstof voor de spieren beschikbaar komt) en het spierversterkingshormoon testosteron, werden gebruikt, met daarnaast natuurlijk allerlei maskeringsmiddelen.

 

Lance heeft zeven gele truien veroverd in de Ronde van Frankrijk , dankzij een unieke combinatie van talent, ongeëvenaarde  brutaliteit, intelligentie, overheersende dominantie, organisatievermogen en natuurlijk leiderschap. Bovendien was hij bezeten van winnen en beschikte hij over de vaardigheid van zelfpijniging, zelfkwelling en doorzettingsvermogen, waardoor hij in staat was om zeer langdurige en beestachtige trainingen te kunnen volbrengen.

Hij had een zeer gezond wantrouwen tegenover zijn andere concurrenten. “Wat ik ook doe, zij (die andere moederneukers), doen het erger”.

 

Dat laatste was niet waar. Waar andere ploegen ook doping gebruikten, bij het U.S. Postal team was er sprake van een buitengemeen goed georganiseerd, geraffineerd, professioneel dopingsysteem, georganiseerd drugsvervoer als het ware.

Zoals zo vaak na successen, ontaardde het vakmanschap van Lance geleidelijk aan in tirannie,chantage,dreigementen en manipulatie. Journalisten , dopingcontroleurs, afgevaardigden van de UCI (internationale wielrenunie) werden omgekocht, buur- en tuinmannen werden ingezet, en deskundige artsen, zoals de Italiaanse sportarts Ferrari en de Spanjaard Fuentes werden zwaarbetaald. Zelfs zijn ploegleider Johan Bruyneel werd zijn zetbaas. Armstrong wist allengs uit te groeien tot een waar patriarch, zo niet dictator van het hele wielerwereldje. Deze wielerbaas werd een maffia-baas. Zo heeft hij een miljoen dollar aan smartengeld weten te incasseren, nadat de Sunday-Times hem in die krant een "pakker" had genoemd. Nadien hebben ze daarover in de spelersbus een epo-lied gezongen.

 

Iedereen gebruikt, laat dat duidelijk zijn, slechts de mate waarin, slechts de intensiteit ervan, verschilt. De media, het publiek, de sponsoren, het grote waanzinnige geld, kortom de hele wielercultuur zorgt ervoor dat de eenvoudige sporter wel moet gaan gebruiken.Overdreven heldenverering is ook in de wielerwereld het motto.

 

Al degenen die nauw betrokken zijn bij dit wereldje weten dat en zullen dat tegelijkertijd ook ontkennen, waardoor er een wereld van schone schijn , valse illusies en zware huichelachtigheid in stand wordt gehouden. De Duitse wielrenner Jörg Jaksche, die probeerde een doekje open te doen over het doen en laten van deze wereld, werd door de UCI in de persoon van voorzitter Pat McQuaid afgescheept, omdat deze de waarheid kennelijk te genant en pijnlijk vond.

 

De wielrensport en talloze andere sporten, waaronder atletiek, zwemmen, langlaufen, schaatsen, tennis (Ferrer/Errani) en voetbal  zijn vergeven van dopinggebruik. Wil je tot de kanshebbers behoren, dan kan je simpelweg niet meer zonder prestatieverhogende middelen, de uitzonderingen niet te na gesproken. Meervoudige wedstrijden, zoals een Ronde van Frankrijk zijn gewoonweg  te zwaar om zonder extra (verboden) middelen kansrijk volbracht te kunnen worden. De Oostenrijker Bernhard Kohl, ooit lid van de Raboploeg, zei eerder al, dat je een Tour de France nooit kan winnen zonder doping en ook dat het een koud kunstje was om dopinggebruik te verhullen met maskerende middelen.

 

Iedereen die dat ontkent doet mee aan de hypocrisie in deze, aan de voortzetting van de wielermythe. Dacht u nu werkelijk dat de wielerploeg van Sky met tourwinnaar Bradley Wiggins in zijn gelederen verschoond is van dopinggebruik? Betrekkelijk onbekende renners waren dit jaar ineens bij de wereldtop, te vergelijken met de Postal- ploeg van Armstrong  in 1999. De Belgische sportarts Geert Leinders , die eerder bij de Rabo-ploeg werkte en ook dopingzondaar- en bekenner Levi Leipheimer begeleidde, werd onlangs pardoes ontslagen.

 

Het hele journalistenleger , waaronder blaaskaak Mart Smeets en zijn discipel Maarten Ducrot, houdt zich van de domme. Zij weten drommels goed hoe het systeem werkt, ook met betrekking tot  het zogenaamde “nieuwe wielrennen”. Zij zijn eerder onderdeel van dit systeem geworden dan kritische ondervragers.

 

De trieste conclusie moet dan ook zijn, dat ,omdat niemand in staat is om iets wezenlijk aan het systeem te veranderen, iedereen het laat zoals het is. Behalve indien er excessen zijn, zoals bij de rebelse schelm Lance Armstrong en de atleet Ben (anabool) Johnson. Dan wordt de eer van de bobo’s te zeer aangetast en op de proef gesteld en dan voelen sommigen  van hen zich ineens wel verantwoordelijk om in te grijpen.

 

Columnist Bert Wagendorp vroeg zich af waarom het publiek zo hysterisch reageert indien het over het dopingvergrijp van sporters gaat. Hij dacht dat het kwam om het Kwaad weer een naam te kunnen geven bij gebrek aan Lucifer. Ik ben het niet met hem eens. Wij weten dondersgoed dat Lucifer nog onder ons is en dat hij ons zelfs is gaan overheersen. Op die momenten dat hij een steek laat vallen, proberen wij wraak op hem te nemen in de hoop een stukje van onze verloren vrijheid terug te veroveren.

Wij kunnen boos worden over een ons ontnomen illusie, we kunnen boos worden over gecorrumpeerde, megalomane en vercommercialiseerde topsport, maar het is en blijft , zoals het is. Wij leven nu eenmaal niet in een sprookjeswereld, al zouden wij dat wel dolgraag willen, alhoewel we er wel naar moeten blijven streven in de overtuiging die nooit te zullen bereiken.

Het wielrennen is niet meer en minder dan een ware afspiegeling van het Leven zelf, illusionair, onvolmaakt en diep droevig en triest.

Maar dat erkennen en toegeven, is het ergste wat je van onze soortgenoten kunt verlangen.

 

Jan Posch, 14 oktober 2012.