Achteraf gesproken.

Wat is er werkelijk aan de hand met “onze” groene Jolande Sap. Waarom is zij voor sommigen van haar partijgenoten zo gifgroen. De media staan er vol van, maar je komt (zoals zo vaak) bitter weinig werkelijk aan de weet. Was zij onkundig om leiding te geven en\of was zij stronteigenwijs en eigengereid. Of wilde zij naar links, alwaar haar voorgangster naar het midden wilde koersen, naar een progressieve volkspartij met de Democraten van 1966.

Niemand die mij dat kan duidelijk maken en waarom werd Tofik Dibi totaal afgeschreven, terwijl hij toch kennelijk een hele goede reden had, om in de clinch te gaan met Jolande.

Groen-Links had een meer dan voortreffelijk verkiezingsprogramma en het is dan ook niet meer dan dramatisch dat deze partij is gekielhaald.

Niemand die het nu heeft over opheffen of fuseren. Deze partij heeft geen toekomst meer. Ook die Bram van Ojik heeft geen uitstraling. Groen-Links heeft geen echte leiders. Het zijn softies. Zij durven niet te regeren (Halsema) of maken steevast de verkeerde politieke keuzes ( Kunduz). Natuurlijk had deze partij doodgewoon neen moeten zeggen tegen Mark Rutte. In plaats daarvan gingen zij voorwaarden scheppen, die natuurlijk door een pragmaticus als Rutte ingewilligd werden. Rutte wist en weet wel hoe Machiavelli werkte.

 

De straffen tegen de opstandelingen in de slag om Haren zijn uitgedeeld. Zij mogen werk verrichten in Haren zelf. De les is dus: wie geen werk heeft moet stoeptegels uit de grond trekken en daarmee winkelruiten , auto’s en hoofden vernielen. Daarmee bewijs je dat je wel degelijk in staat bent om te werken en wordt je dus ook als zodanig beloond.

De rechter heeft een geldeis van de aanklager tegen de raddraaiers afgewezen. Had iemand iets anders verwacht dan?

 

“Onze” Joran heeft het gepresteerd om in de gevangenis van Peru een  vrouw te bezwangeren, die het kennelijk plezierig vond om genaaid te worden door een dubbele moordenaar. Hij krijgt het zodoende voor elkaar om Peruaans staatsburger te worden en als zodanig niet uitgeleverd meer kan worden aan de Verenigde Staten. Een kranige prestatie van onze “onze” Joran. Reinaard de Vos zou nog heel wat van Joran hebben kunnen leren. Het zou mij overigens niets verbazen wanneer hij ook nog in de nabije toekomst zijn vrouwelijke aanklaagster zwanger weet te krijgen , en anders weet hij wel (anaal gesproken) in de gunst te komen van zijn mannelijke aanklager.

 

In onze miezerige nationale voetbalcompetitie, waarin alleen de Sportvereniging van Philips een acceptabel (buitenlands) niveau zou kunnen halen, wist een club uit Enschede te winnen van een club uit Alkmaar, nadat de scheidsrechter Makkelie twee spelers van AZ met een rode kaart het veld had uitgestuurd.

Degene die deze toestand had veroorzaakt, een simulant uit Venezuela Rosales en uitkomend voor FC Twente, ging weer eens, zoals zo vaak, vrijuit. Adam Maher liet zich provoceren en Jozy Altidore maakte zich daar (te) kwaad over.

Degene die zich werkelijk liet foppen was feitelijk de scheidsrechter. Hij gaf weer eens blijk hoe bedroevend laag ons arbitercorps functioneert. Behalve PSV, weet ik niet wie matiger presteert, onze voetballers of onze scheidsrechters. Zij houden elkaar gelukkig daarmee wel in een min of meer perfect evenwicht.

Duidelijk is, dat het resultaat ook in het voetbal ver verheven is boven de sportiviteit. Het opportunisme van het gepeupel kent langzamerhand geen enkele grens meer, nietwaar Twan Huys?

 

En Grunberg zich maar druk maken over de elite en het obscurantisme (=dom houden van het volk). Neen, Arnon, het volk is dom en de elite is moraalloos, maar dat laatste wil jij natuurlijk niet horen.

En dan hebben "we" het nog niet eens gehad over  het kindermisbruik van "onze" jeugdhulpverleners, die de meest kwetsbaren van onze samenleving krijgen toevertrouwd en daarvoor beloond worden met ons belastinggeld.

De les die "wij" hieruit kunnen trekken is , dat zij laten zien hoe het werkelijk met onze moraal gesteld is. Uit deze conclusie zou Twan warempel nog enige troost kunnen putten. 

 

 

Over “onze Willem” nog geen nadere berichten.

 

 

Jan Posch, 8 oktober 2012.