Sprekend over teloorgang van vertrouwen, in alles en iedereen,
Kan ik daar niet eens echt meer om rouwen,
En klaagzang ik geen steen en been,
En ga geen cliché”s ontvouwen.
Dat organische geheel, driedubbel meervoudig,
Dat slechts van zijn eigen verrukkelijke mening houdt,
Dat voorspelbare en discreatieve wezen,
Is het niet waard om de les te worden gelezen.
Elk woord over het geloof, is er één teveel,
Hetzelfde over ethiek, ook dat is weer hetzelfde lied,
Komt het goed uit, prima, is het anders, krijg je het mes op de keel,
Opportunistisch gezever, gebral en gezweer is dan je deel.
Kom je met kritiek, dan moet je weten,
Lijm een beetje, anders wordt je met huid en haar opgevreten,
Wat men wil is vleierij en eer,
Bedrieg hem dus en kniel voor hem neer.
De schone schijn is het hoogste goed,
De werkelijkheid beboet, die wil niemand horen,
Denk je dat ik wil verglijden in deze modderpoel, houd je smoel,
Wegrottend in de mest van onze varkensstal?, ben je mal.
Kerstfeest, het vreetfeest is weer geweest,
De vrome wensen weer verstuurd, loze woorden gesproken,
De pijlen weggeschoten, geld verkwist aan loten,
En weer is er niets veranderd voor het beest.
Janneman, 3 januari 2012.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten