Over problemen, oplossingen en schadebeperking.

Zoals bekend is ieder mens zijn/haar eigen probleem , veroorzaakt door zijn tweesnijdendheid. Hij is goed ( bewustzijn), die voor 20%, en hij is kwaad( onnadenkend, irrationeel en vol driften), die voor 80% zijn gedrag bepalen. 

Ook onze wereld waarin wij leven is één groot problemenveld, zo niet mijnenveld… De kranten laten slechts , schat ik, meestal bij toeval,  voor 0.00001% zien waar de problemen liggen. Op de wegen kan je het kwaad zien rondrijden, wanneer je een beetje goed oplet, en wie dit niet gelooft, moet maar eens naar een amateurvoetbalwedstrijd gaan kijken.

Wij moeten dus voortdurend met dit kwaad en deze problemen leven  en leren leven.  In het beste geval weten wij zo nu en dan een probleem op te lossen. Maar in verreweg de meeste gevallen blijft het bij  een  aanpassing aan deze problemen, waardoor wij er mee kunnen omgaan of een vermindering van deze problemen met hetzelfde resultaat. De liefde  en directe communicatie verminderen het kwaad , waardoor meestal net oorlog , moord en doodslag voorkomen kan worden.

Wij hebben de natuurlijke neiging deze problemen te ontkennen, te doen alsof deze helemaal niet bestaan, te bagatelliseren of  willen de indruk wekken ze gemakkelijk de baas te kunnen. In geen geval zal de mens  willen erkennen  dat deze problemen ons de baas zijn en dat wij ons vanuit dien hoofde zullen  moeten neerleggen bij ons lot.

Iedereen probeert op alle mogelijke manieren en zeker op zijn eigen manier tussen deze problemen door te laveren op zoek naar het walhalla, wat niet bestaat. Het is altijd zo geweest en het zal altijd zo blijven. Dat is geen pessimistische constatering , maar een realistische vaststelling.

Het hoogste wat je in onze leefwereld kan bereiken is het opperste bewustzijn van hoe het is. De kennis daarvan, is op zichzelf geen pretje, maar bij volledige erkenning van deze modderpoel/varkensstal-doctrine maak je de last voor jezelf alleen maar dragelijker. De boedisten noemen deze zijnswijze het Nirvana. Let wel, ik zeg niet dat de boedist de oplossing heeft, de oplossing bestaat namelijk doodeenvoudig niet. Het is simpelweg, met veel vallen en opstaan, proberen, al schipperend en laverend, te overleven in een chaotisch en zinledig universum, en de schade binnen de perken te houden.

De Godsdienst is een bijna perfecte manier om jezelf voor de gek te houden. Die doet alleen alsof er een oplossing zou bestaan. Onze Bijbel is, evenals de Koran en de Thora, een sprookjesboek voor volwassenen.

De Kunst  wil onze problematiek gelukkig wel benoemen en ook de Wetenschap erkent ons menselijk falen, hoewel zij dat niet direct ruiterlijk zal toegeven. Deze laatste zal altijd proberen de hoop levendig te houden. In het Onderwijs wordt niet over het probleemgeval gesproken.

Een troosteloos einde ligt voor ons in het verschiet.  Wij zullen het moeten doen met dit aardse bestaan, een huiveringwekkend tranendal, waarin idiotie en waanzin hoogtij vieren.

Echte , waarachtige vrijheid bestaat ook al niet en kan ook niet bestaan. Het Lot bepaalt onze omstandigheden en ons Zijn. Ook hebben wij altijd en immer te maken met de ander, die ook naar volledige vrijheid streeft. Dat past niet met elkaar, zelfs zijn blik perkt jouw vrijheid al in. Het summum van deze vrijheidsproblematiek zie je zich bij rampen afspelen. In opperste nood vertrappen we elkaar.

Ook in de economie, zie je de bovengenoemde problematiek. Ook daar bestaat er geen echte oplossing voor ons vraagstuk. De vrije markt  leidt tot onmetelijke verschillen in inkomens, ons kapitalisme zorgt voor  uitwassen in rijkdom naar boven en in armoede naar beneden. Het communisme, de totalitaire ideologie om gelijkheid te scheppen in inkomens, leidt tot slaafsheid, zonder oprechte betrokkenheid, onechte verantwoordelijkheden en valse plichtsbetrachting.

In de politiek hetzelfde verhaal. Zowel  het democratische als het totalitaire regiem schieten tekort. De dictator gaat zichzelf megalomaan overschreeuwen, ( bij gebrek aan weerwoord schromelijk overschatten),  en de democraat verliest zich in zijn  zelfgeschapen bureaucratische wirwar van regels.

De Staat en het individu hebben een soort haat-liefdeverhouding  met elkaar en het Systeem is te vergelijken met een soort Cycloop, die je elk ogenblik kan opslokken.

In de dierenwereld is het ook al geen hosanna .Hoewel daar geen sadisme is, leidt het overlevingsprincipe  ook hier  tot  afschuwelijke  doods- en vreetpartijen.

De wetenschap en technologie  zorgen wel voor vooruitgang, waardoor  de miljardenvermenigvuldiger niet behoeft te verhongeren, zodat hij de ongemakkelijke waarheden voor zich uit kan blijven schuiven en zijn vernietigende werk op deze aardkloot ongestraft (denkt hij) kan blijven voortzetten.

In de creativiteit kan hij ( de scheppende mens) nog het dichtst bij zijn ware zelf komen en in het spel ( de ludieke of spelende mens) kan hij de meeste troost vinden. In zijn zoektocht naar een uitgang in deze dwaalwegen, ( ontsnapping aan zijn trieste lot),  trapt hij ook nog heel vaak in de immens diepe valkuil van de verslaving, waardoor zijn hel nog groter wordt.

Niet forceren dus, maar roeien met de riemen die we hebben meegekregen, liefst onopvallend  en marginaal , om de afgronden en valkuilen zoveel als mogelijk te vermijden en om zo lang als mogelijk  onze reis ongeschonden te kunnen blijven voortzetten, in de stille hoop, dat het Lot geduldig zal zijn, alvorens Hij ons in de gedaante van Magere Hein voorgoed zal neermaaien.

Ontsnappen aan ons Lot is een onmogelijkheid. Ieder weldenkend wezen weet dat. Maar wij zullen deze wetenschap, zoals gezegd, natuurlijk zo lang als mogelijk blijven ontkennen, tot het moment, dat zelfs die weg onbegaanbaar is geworden.

Jan Posch, 18 januari 2012.