Slachtpartijen.

Iedereen heeft een mening. Ik ook. Maar wie heeft de overtuiging. Wie komt het meest dichtbij de Waarheid, bij de ware ontleding van de werkelijkheid. Wie heeft de ware kennis om tot een schitterend gefundeerd oordeel te komen, zo die al bestaat, en ook zijn er verschillende gezichtspunten naar een  object en leiden er meer wegen naar Rome.

In de meningsvorming rondom het verbod op de rituele slacht heeft Arnon Grunberg in ieder geval mijn sympathie voor hem op een grandioze manier weten te verspelen. Zijn heilige Joodse geloof  ( en morbide gedachten) doet hem van  de juiste weg afdwalen met zijn stellingname, dat  het bij deze afschaffing niet gaat om het pijnloze dier  maar om de verminking van zijn heilige joodse geloof.

Uitgerekend de christelijke partijen (CDA, SGP en Christen-Unie) waren tegen het verbod op onverdoofd slachten. Tel daarbij ook het Joodse geloof en de Islam en wij kunnen constateren dat  de rentmeesters van  ons Godendom  de  moordpartijen in stand willen houden, zoals zij dat al sinds mensenheugenis en jaar en dag gewend zijn. 

Om  te voorkomen dat feiten mijn verrukkelijke mening in de weg staan, geef ik de navolgende stellingen ter overweging:

1.

Sommigen beweren dat het doorsnijden van de halsslagaders  ruim voldoende is voor het verliezen van het bewustzijn wegens het wegvallen van de bloeddruk en dat zoiets bij verdoving nog maar de vraag is, wegens de niet afgenomen hartfunctie. (lees: bloedtoevoer naar het pijncircuit in de hersenen)

Zou U de keus hebben tussen direct afgeslacht te worden met een mes of  eerst verdoofd worden, voor welke optie zou U dan kiezen?

2.

Is godsdienstvrijheid  belangrijker dan de wetenschap.?

Ik geloof dat mijn buurman een  grote crimineel is.  Ik dood hem met een vlijmscherp mes. Hij voelt er niets van.  Zou ik wel of niet opgepakt worden?

De wet is er voor iedereen.  Niet iedereen heeft dezelfde hobby.

3. Zijn de reguliere (  gebruikelijke) slachtpartijen  erger of net zo erg dan de rituele slachtingen?

Alhoewel beroepspraktijken voor hobby’s gaan, zou daar , als dat het geval is, ook tegen  opgetreden moeten worden.

Laat ik hopen dat mijn, niet zelf gekozen, vertegenwoordigers,  de moed zullen hebben om deze keer eens geen zacht ei te leggen, of een halfbakken, onduidelijk en onwerkbaar compromis te baren. Maar ik vrees het ergste, onder druk wordt immers alles vloeibaar.

Jan Posch, 23 juni 2011.