Melkveehouderij.

Koeien horen wanneer het mogelijk is buiten in de weide te lopen. Zij horen niet gedurende het gehele jaar op stal te blijven staan.

De veehouder dient zich te realiseren dat hij een taak heeft wat diervriendelijkheid betreft. En ook wat betreft het milieu heeft hij een grote verantwoordelijkheid. 

Door steeds verdergaande intensivering heeft de melkveehouder een ecologische crisis veroorzaakt.

Hij zorgt voor een chemische verontreiniging door kunstmatige bemesting via de afvoer naar het grondwater.

Hij zorgt voor veenoxidatie door verlaging van de grondwaterstand om zijn zware machines te kunnen inzetten.

Hij zorgt voor een achteruitgang van de bodemstructuur door intensieve bemesting.

Hij zorgt voor een aantasting van het natuurlandschap door uitgestrekte (mais)velden en graslanden.

Hij zorgt voor afname van de biodiversiteit; weidevogels, bloem-en kruidenrijke graslanden.

Door het opheffen van het melkquotum is er sprake van overproductie met als gevolg een daling van de melkprijs.

Daardoor moet deze sector gesteund worden door Brussel via subsidies ( 50 miljard op de Europese begroting).

Er is dus geen sprake van een normale onderlinge gezonde concurrentie, waardoor er een gezonde zelfstandige sector zou kunnen ontstaan. De belastingbetaler houdt de melkveehouder nu op de been.

In deze ongezonde sector is dus een omslag vereist. Een oplossing in deze zou een omslag naar duurzaamheid kunnen zijn. Een markt van hoogwaardige producten in plaats van bulkproduktie.

Banken, de zuivelindustrie en landbouworganisaties moeten de handen ineenslaan en deze boeren helpen om deze omslag te maken. ( kredietverlening, voorlichting e.d).

Dat geldt ook voor de diverse overheidsbesturen ( EU, nationaal, provinciaal, lokaal), die aantasting van het landschapsschoon blijven toestaan.
Er moet meer  geld naar de natuurboeren in plaats van naar de intensieve landbouw en veeteelt. 

En ook het landbouwonderwijs dient deze omslag in denken te maken.

Jan Posch, 9 augustus 2016.