Afscheid van Moeder Posch (96).

 “Naastenliefde, denk daar vooral aan”.

Op donderdagavond 28 juli 2016, het jaar waarin vader Posch 100 jaar zou zijn geworden, is moeder Posch op 96 jarige leeftijd, na een zesdaagse bedkluistering, vrijwel pijnloos en  vredig van ons heengegaan.

Zij is een zeer natuurlijke en gewilde dood  gestorven, waarbij de medische hulp o.a. door alert familiaal optreden, via injecties haar de laatste dagen gevrijwaard hebben van een onwaardig levenseinde.

Op maandag 25 juli heb ikzelf het laatste contact met haar gehad. Zij herkende mij nog en zei dat ze dood zou gaan.

Trijnie Root heeft een respectabele leeftijd bereikt en heeft vader Posch  bijna 12.5 jaar overleefd , inclusief al haar generatiegenoten, behalve haar 10 jaar jongere zuster Janna Root.

Gedurende haar laatste decennium heeft zij met een grote handicap moeten leren leven , hetgeen zij op een zeer voorbeeldige en  bewonderenswaardige wijze heeft gedaan en doorstaan, geheel in de trant van haar eigen specifieke  wijze van zijn.

Moeder Posch was het toonbeeld van de goede, zorgzame, oprechte  en vredelievende moeder, waar ieder kind zo naar verlangt en zo hard nodig heeft.

Mijn herinneringen zijn natuurlijk talrijk en blijvend. Zo kan ik mij nog herinneren dat zij in het oude huis op De Haal 12 vaak in bed lag met migrainehoofdpijn, hetgeen op mij als jongetje van drie/vier jaar een diepe indruk maakte, ook al omdat zij toen geen enkel licht kon verdragen.

Wanneer zij naar Amsterdam ging nam zij mij mee met de bus en pont om te winkelen en steevast op de terugweg kocht zij dan een haring bij de haringboer en kreeg ik een grote zurebom.

Op maandag werd de was gedaan en wanneer ik thuiskwam van school stond zij altijd te strijken en de was op te vouwen. Vrijdags kregen de meubelen een wasbeurt en de geur daarvan is mij jaren bijgebleven.

Wat ik mij ook nog specifiek herinner waren haar  uitstapjes naar de musicals “My fair Lady”en “Het land van de glimlach”, ook al omdat het woord vakantie met kleine letters in haar woordenboek geschreven stond.

Later in haar leven, toen dat in een rustiger vaarwater kwam, ging zij gedichten schrijven, hetgeen zij met zeer veel overgave en liefde deed, zoals wij allen weten. Haar ziel en zaligheid zijn aldus voor een ieder  behouden gebleven.

Zij heeft zeer veel van mijn vader gehouden en hoopte hem zo snel als mogelijk weer terug te zien na haar dood. Ik hoop van ganser harte dat deze vurige wens van haar inderdaad in vervulling zal gaan. De binnengevlogen duif tijdens haar laatste dagen in combinatie met de geur van sigarenrook mag in dit verband gerust hoopvol genoemd worden.

Toen moeder  niet meer in staat was om bij mij op bezoek te komen en ook een wekelijkse telefonische communicatie tot de onmogelijkheden ging behoren, is zij mij gaan schrijven en ook deze brieven blijven van een onschatbare waarde.

Mama, bedankt voor al je goede zorgen, oprechte liefde en inspanningen voor mij. Daar ben ik bepaald niet slechter van geworden. Ook ik hoop je terug te zien in een hemels paradijs met een verheerlijkt lichaam vol liefde, begrip en vreedzaamheid.

Wanneer er één dat verdient ben jij dat wel, en oh hemels lot , laat die gedachte nu eens een keer niet een illusie blijken.

“Naastenliefde denk daar vooral aan”.

Ik zal het proberen, lieve moeder.

Jan Posch, 3 augustus 2016.