Het Po(s)t Mysterie.

Tien werd door haar ex-man geestelijk geterroriseerd. Daarvoor had zij een mislukte relatie met een alcoholist gehad, waardoor haar weerzin tegen kerels bijna fataal was geworden. Zij had op late leeftijd nog twee kinderen gekregen, maar wat zij daarvoor had gedaan is niet duidelijk geworden.

 

De zonnegod Apollo had dit opgemerkt , vond dat het op haar zestigste verjaardag wel welletjes was, na een 20 jarige onthouding ,waarin zij twee kinderen alleen moest opvoeden en stuurde daarom zijn zoon Zonneman op haar af, die haar niet alleen het hof moest maken, maar tevens de boodschap had meegekregen , haar te ontdoen van haar opgelopen frustraties en minderwaardigheidscomplexen.

 

Zo besloten zo gedaan. Zonneman begon haar tamelijk onopvallend via berichten op een dating-site en later via de email complimenten te maken en na twee weken was de tijd rijp geworden voor hun ontmoeting. Ook deze stond in het teken van optimistische liefdevolheid en daarom werd vrij snel besloten om tot huisbezoek en etentjes te komen.

Maar in al zijn geestdriftigheid overstelpte Zonneman haar op haar verjaardag na een maand met cadeau’s. Boeken, parfums, bloemen, nadat hij in een eerder stadium al dvd’s en cd’s had meegegeven, waren niet genoeg. Hij had ook een televisie voor haar zoon meegenomen en een lichtlamp voor haar, die zij overigens weigerde.

Een gedicht vormde het sluitstuk op deze feestelijke dag op drie oktober, die de volgende dag door Post werd voorgelezen aan haar familie.

Daaraan voorafgaand had Zonneman alle middelen ingezet om haar fysiek te verleiden, maar het moet gezegd, alle pogingen daartoe waren gestrand op haar terughoudendheid.
Het ijskonijn liet zich eenvoudigweg niet ontdooien, ook niet door een Zonneman.

 

Maar zoals gewoonlijk en zoals iedereen weet; waar de Zonnegod actief is, is ook de Duivel actief. Deze laatste had er niet alleen voor gezorgd dat Zonneman zijn hand weer eens overspeeld had, maar had ook haar schoonzoon in wording uitgerust met een hoog intellect, waardoor deze heimelijk had opgemerkt dat hij de aardige en zeer gulhartige  Zonneman en de enigszins stijve en  haaibaaierige Tien niet helemaal bij elkaar vond passen. Dat had de schoonzoon  aan zijn zeer wispelturige vriendin laten doorschemeren, waardoor deze laatste de volgende dag haar mond daarover niet kon houden en moederlief uitvoerig op de hoogte stelde van haar twijfels.

 

De opzet van de Duivel slaagde volledig.

 

Tien wist natuurlijk dat zij een regelrechte haaibaai was, en ook één met lesbische neigingen, zoals wel vaker voorkomt bij vrouwen met een hoog testosterongehalte.

Zij begon hevig te twijfelen, met name aan het hotelarrangement wat Zonneman voor haar in petto had.

Want dat die twee hoteldagen in het teken van de lichamelijkheid zou komen te staan , leek niet meer dan volstrekt logisch.

 

En zo kon het gebeuren dat de afgevaardigde Zonneman in de luren werd gelegd en zijn absolute meerdere in de  Duivel moest erkennen.

 

Tien had de gore moed opgevat om , ondanks de tientallen apps, waarin zij Zonneman de hemel in had geprezen en had verteld dat hij liefdevol in de familie kon worden  opgenomen,  af te wijzen een paar dagen na haar verjaardag. Zij gaf enkele van haar verkregen cadeau’s terug en had ook nog de gore lef om Zonneman te vragen om een berichtje te sturen bij goede aankomst thuis en hem verder veel succes toe te wensen bij het vinden van een voor hem geschikte partner.

 

En zo kon het dus ook gebeuren dat een half lesbische haaibaai niet gerehabiliteerd kon worden voor een haar aangedane geestelijke terreur, want diezelfde terreur paste ze op haar beurt volledig en in alle glorie (zonder zelfverwijt) toe op een goedwillende, gulhartige en geestelijk geheel gezonde afgevaardigde van Apollo hemzelf.

 

Jan Posch, 11 oktober 2014.