Arnon Grunberg vindt het televisieprogramma "Knevel en van der Brink" onverdraaglijk, zelfs na een ziekenhuisbezoek. Ook vindt hij dat de Nederlandse televisie, net als de priester vroeger, het volk dom houdt, uitzonderingen daargelaten. Het zal mijn enkele trouwe lezer niet gek voorkomen, wanneer ik zeg dat ik het van harte met Grunberg eens ben.
Programma's als Pauw (met en zonder Witteman) en Van Nieuwkerk ( de wereld draait door), lijken informatief, maar zijn in wezen een opsomming van gemeenplaatsen ook wel platitudes genoemd.
Zij zijn niet creatief, maar tot in den treure voorgeprogrammeerd.
Dat dit soort programma's nog zoveel kijkers weten te trekken ( tegen het miljoen) toont aan dat het klootjesvolk dom gehouden wil worden.
Goed nadenken gaat juist tegen de draad van onze natuur in: tegen ijdelheid, tegen luiheid, tegen ons verlangen naar zekerheid, tegen ons verlangen pijnlijke ervaringen uit de weg te gaan. ( David Brooks-columnist New York Times).
Goed nadenken is volgens hem een morele bezigheid , die een goed karakter vergt en het vermogen onze lagere neigingen te bedwingen ten gunste van de hogere.
Wijsheid, gaat hij verder, is de morele kwaliteit van weten hoe je met je beperkingen moet omgaan.
Een goede belegger hoeft niet slim te zijn; als hij maar het temperament heeft om die neigingen te bedwingen, die anderen in problemen brengen.
Jan Posch, 2 september 2014.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten