Haar
bloemen zijn allang vergaan,
Hun
rode potten van steen,
Heb
ik buiten voor de ramen staan,
Opdat
de herinnering aan hun magische bloeitijd niet zal vervagen,
Want
met die slijt ik tegenwoordig mijn lange dagen,
Gelaten,
met toekomstloos geween.
Janneman, 1 september 2014.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten