Een verraderlijke sluipmoordenaar. /Diepere diepgang (2).

 

Wanneer  je eenmaal in een levensbedreigende situatie bent terechtgekomen , dan is het opmerkelijk hoe snel je ook dan weer aan de veranderende omstandigheden gaat aanpassen.

 

Dan durf je de dood op een bepaald moment  recht in de ogen te kijken. Kwaliteit van leven is een groot goed en wanneer je die kwaliteit niet meer zult kunnen bereiken, dan zal je moeten kiezen:  doorgaan en met minder genoegen nemen of stoppen en er op een acceptabele manier een eind aan maken.

 

Hoop doet leven en je zal de bereidheid moeten kunnen opbrengen om wilskrachtig door te vechten, maar er zijn grenzen. Pijn, geen smaak meer hebben, hele dag hikken, niet meer kunnen lopen of slapen wegens beklemde zenuwen zijn, bij elkaar opgeteld ,voorbeelden van zulke grenzen.

 

Iedereen zal dat dan vervolgens dienen te respecteren..

 

Met mij kan het nog alle kanten op; zowel de goede als de verkeerde kant.  Een kuur van bijna een half jaar zal uitsluitsel moeten geven over het verdere verloop. Het enige lichtpunt was geen botaantasting, maar het zal nooit meer worden wat het geweest is.

 

Maar echt bang voor de dood ben ik niet meer.  Integendeel, ik bereid me er iedere dag geestelijk op voor. Magere Hein zal geen verrassing meer voor mij betekenen.

 

Jan Posch, 20 november 2013.