Over vrijheid, (on) gelijkheid en machines.

In de economie is het een bekend verschijnsel :  des te meer vrijheid, des te meer ongelijkheid.

Maar ook op school schijnen gelijke leerlingen minder kansen te krijgen, indien zij lager opgeleide ouders hebben.Oorzaak: de onderwijzers laten zich leiden door de hoge verwachtingen van hoogopgeleide ouders.

Hetzelfde fenomeen is zichtbaar bij gelijke sollicitanten: de autochtone sollicitant heeft een streepje voor bij de witte man.

Onze vooroordelen staan een objectieve kijk op de zaak in de weg , maar dat  wisten we natuurlijk allang.

Daarom kunnen we beter de machine laten beslissen en dan vooral wanneer het om besluiten over mensen gaat. Mensen zijn slechte rationele beslissers. Dat komen wij met name tegen in de aandelen en optiebranche , maar het is natuurlijk verweven in onze hele maatschappij. Hypotheek- en verzekeringsadviseurs weten daar alles van af. Mensen laten zich heel gemakkelijk voor het karretje spannen van zijn vriendelijk overkomende soortgenoot.  

Ons denken wordt onbewust gestuurd door dingen die er niet persé toe doen. (Daniel Kahneman in :Thinking , Fast and Slow). 

Dan kom ik toch weer terug op het artikel over voorspellen:  voorspellen schijnt nog moeilijker te zijn indien het over een gebeurtenis over menselijk gedrag gaat, dan over een fysiek verschijnsel.

Data en instrumentaria hebben geen last van voorkeuren en vooroordelen. Mensen worden dan juist niet gereduceerd tot cijfertjes, dat worden zij wel door de menselijke maat en het idee van het schepsel beter te zijn dan een machine.

Ook in de rechtspraak zal de machine een uitkomst worden. Sterker : onze samenleving zal  weldadiger worden door de inschakeling van de machine,

Jan Posch,  13 september 2016.

Voorspelling.

Wij simpele zielen kunnen niet in de toekomst kijken, hetgeen wij allen graag zouden willen. 

Wat volgt na onze dood?  Leegte of het paradijs?

Niels Bohr, de natuurkundige, zei al dat voorspellen moeilijk is. zeker als het de toekomst betreft.

Ook zijn de gevolgen van ons handelen niet te overzien. Neen, dikwijls zijn zij het tegendeel van wat wij poogden te bereiken.

Schopenhauer, de Duitse filosoof, zei eens in een optimistische bui: "Het afnemen van de krachten bij toenemende ouderdom is triest doch noodzakelijk om de naderende dood enigszins te kunnen aanvaarden.

Echte doodsangst heb ik niet meer. Ik  hoor  bij degenen voor wie magere Hein als een verlossing zal komen, maar wat zou het desalniettemin mooi zijn, als het navolgende gedicht op pure waarheid zou berusten: 

Ik zal er zijn als je huilt.
Ik zal er zijn als je mij nodig hebt,
Ik zal er zijn als je valt,
Ik zal er altijd zijn.

Ik ben lang geleden dezelfde weg gegaan,
en hij leidt naar waar jij zo naar verlangt,
Kijk niet om, maar zie vooruit,
Want ik, ik zal er zijn.

Jan Posch, 23 augustus 2016,

Melkveehouderij.

Koeien horen wanneer het mogelijk is buiten in de weide te lopen. Zij horen niet gedurende het gehele jaar op stal te blijven staan.

De veehouder dient zich te realiseren dat hij een taak heeft wat diervriendelijkheid betreft. En ook wat betreft het milieu heeft hij een grote verantwoordelijkheid. 

Door steeds verdergaande intensivering heeft de melkveehouder een ecologische crisis veroorzaakt.

Hij zorgt voor een chemische verontreiniging door kunstmatige bemesting via de afvoer naar het grondwater.

Hij zorgt voor veenoxidatie door verlaging van de grondwaterstand om zijn zware machines te kunnen inzetten.

Hij zorgt voor een achteruitgang van de bodemstructuur door intensieve bemesting.

Hij zorgt voor een aantasting van het natuurlandschap door uitgestrekte (mais)velden en graslanden.

Hij zorgt voor afname van de biodiversiteit; weidevogels, bloem-en kruidenrijke graslanden.

Door het opheffen van het melkquotum is er sprake van overproductie met als gevolg een daling van de melkprijs.

Daardoor moet deze sector gesteund worden door Brussel via subsidies ( 50 miljard op de Europese begroting).

Er is dus geen sprake van een normale onderlinge gezonde concurrentie, waardoor er een gezonde zelfstandige sector zou kunnen ontstaan. De belastingbetaler houdt de melkveehouder nu op de been.

In deze ongezonde sector is dus een omslag vereist. Een oplossing in deze zou een omslag naar duurzaamheid kunnen zijn. Een markt van hoogwaardige producten in plaats van bulkproduktie.

Banken, de zuivelindustrie en landbouworganisaties moeten de handen ineenslaan en deze boeren helpen om deze omslag te maken. ( kredietverlening, voorlichting e.d).

Dat geldt ook voor de diverse overheidsbesturen ( EU, nationaal, provinciaal, lokaal), die aantasting van het landschapsschoon blijven toestaan.
Er moet meer  geld naar de natuurboeren in plaats van naar de intensieve landbouw en veeteelt. 

En ook het landbouwonderwijs dient deze omslag in denken te maken.

Jan Posch, 9 augustus 2016.

J.C. Bloem.

Wie de somberheid en verzengende leegte raak kon verwoorden was deze Nederlandse dichter die alweer 50 jaar geleden is gestorven.

Hier een voorbeeld van bovenstaande bewering:

Levensmoed? Dit dagelijks derven
Met drogredenen aanvaardbaar maken-
Eindloos dulden- en de ziel blijft haken
Naar haar stromen en haar grondgebied
Levensmoed? 't Is niet te durven sterven
Anders niet.

Volgens Jean-Pierre Geelen ( journalist) is Bloem de dichter van de schaduwzijde , wiens woorden de zon vanzelf doen schijnen.

Deze laatste interpretatie getuigt volgens mij van een loepzuivere levenskunst gedrenkt in inktzwarte olie.

Jan Posch, 9 augustus 2016.

Afscheid van Moeder Posch (96).

 “Naastenliefde, denk daar vooral aan”.

Op donderdagavond 28 juli 2016, het jaar waarin vader Posch 100 jaar zou zijn geworden, is moeder Posch op 96 jarige leeftijd, na een zesdaagse bedkluistering, vrijwel pijnloos en  vredig van ons heengegaan.

Zij is een zeer natuurlijke en gewilde dood  gestorven, waarbij de medische hulp o.a. door alert familiaal optreden, via injecties haar de laatste dagen gevrijwaard hebben van een onwaardig levenseinde.

Op maandag 25 juli heb ikzelf het laatste contact met haar gehad. Zij herkende mij nog en zei dat ze dood zou gaan.

Trijnie Root heeft een respectabele leeftijd bereikt en heeft vader Posch  bijna 12.5 jaar overleefd , inclusief al haar generatiegenoten, behalve haar 10 jaar jongere zuster Janna Root.

Gedurende haar laatste decennium heeft zij met een grote handicap moeten leren leven , hetgeen zij op een zeer voorbeeldige en  bewonderenswaardige wijze heeft gedaan en doorstaan, geheel in de trant van haar eigen specifieke  wijze van zijn.

Moeder Posch was het toonbeeld van de goede, zorgzame, oprechte  en vredelievende moeder, waar ieder kind zo naar verlangt en zo hard nodig heeft.

Mijn herinneringen zijn natuurlijk talrijk en blijvend. Zo kan ik mij nog herinneren dat zij in het oude huis op De Haal 12 vaak in bed lag met migrainehoofdpijn, hetgeen op mij als jongetje van drie/vier jaar een diepe indruk maakte, ook al omdat zij toen geen enkel licht kon verdragen.

Wanneer zij naar Amsterdam ging nam zij mij mee met de bus en pont om te winkelen en steevast op de terugweg kocht zij dan een haring bij de haringboer en kreeg ik een grote zurebom.

Op maandag werd de was gedaan en wanneer ik thuiskwam van school stond zij altijd te strijken en de was op te vouwen. Vrijdags kregen de meubelen een wasbeurt en de geur daarvan is mij jaren bijgebleven.

Wat ik mij ook nog specifiek herinner waren haar  uitstapjes naar de musicals “My fair Lady”en “Het land van de glimlach”, ook al omdat het woord vakantie met kleine letters in haar woordenboek geschreven stond.

Later in haar leven, toen dat in een rustiger vaarwater kwam, ging zij gedichten schrijven, hetgeen zij met zeer veel overgave en liefde deed, zoals wij allen weten. Haar ziel en zaligheid zijn aldus voor een ieder  behouden gebleven.

Zij heeft zeer veel van mijn vader gehouden en hoopte hem zo snel als mogelijk weer terug te zien na haar dood. Ik hoop van ganser harte dat deze vurige wens van haar inderdaad in vervulling zal gaan. De binnengevlogen duif tijdens haar laatste dagen in combinatie met de geur van sigarenrook mag in dit verband gerust hoopvol genoemd worden.

Toen moeder  niet meer in staat was om bij mij op bezoek te komen en ook een wekelijkse telefonische communicatie tot de onmogelijkheden ging behoren, is zij mij gaan schrijven en ook deze brieven blijven van een onschatbare waarde.

Mama, bedankt voor al je goede zorgen, oprechte liefde en inspanningen voor mij. Daar ben ik bepaald niet slechter van geworden. Ook ik hoop je terug te zien in een hemels paradijs met een verheerlijkt lichaam vol liefde, begrip en vreedzaamheid.

Wanneer er één dat verdient ben jij dat wel, en oh hemels lot , laat die gedachte nu eens een keer niet een illusie blijken.

“Naastenliefde denk daar vooral aan”.

Ik zal het proberen, lieve moeder.

Jan Posch, 3 augustus 2016.

Over Ondankbaarheid. Brexit en Peter de Waard..

Bij deze een ode aan econoom/journalist/columnist  Peter de Waard van de Volkskrant. 
Hij schrijft artikelen van een zeer hoge kwaliteit en waarde en kan vanuit dien hoofde daarom niet genoeg geprezen worden.

Het navolgende stukje neem ik integraal over vanuit de Volkskrant van donderdag 16 juni 2016.

"Hoe ondankbaar zijn de Cornish?

Cornwall in het uiterste zuidwesten van Engeland is een populaire vakantiebestemming voor Nederlandse toeristen die het oorspronkelijke Groot-Brittanië willen vinden.
Er zijn daar -net als in Noordwest-Engeland, Schotland en Wales- vele borden te zien van de projecten die met EU-gelden worden gefinancierd. Het graafschap staat te boek als een arm gedeelte dat de Brusselse burocraten in de vaart der volkeren willen opstoten.

Tussen 2007 en 2013 heeft Cornwall al 650 miljoen euro aan EU-steun gekregen. Daar komt tot 2020 nog eens 600 miljoen euro bij. Per inwoner is dat 2.314 euro. Brussel heeft mede de megalomane botanische tuinen onder de naam Eden Project gefinancierd, nu de belangrijkste toeristische attractie in Cornwall. De EU financierde de aanleg van breedband, de bouw van universiteitscampussen, de aanleg van nieuwe spoorlijnen en de renovatie van desolate havens tot hippe uitgaanswijken.
Brussel is ook zo goed geweest het Cornish-het Keltische dialect uit die streek- te erkennen als officiële taal. 
Kortom, Cornwall heeft veel, zo niet alles te danken aan de EU.
Maar volgens de peilingen zullen de inwoners  van Cornwall in meerderheid voor een Brexit kiezen. Waarschuwende politici voor het mislopen van miljoenen worden weggehoond. Ook de Bank van Engeland , die roept dat de uittreding een schade zal opleveren van miljarden wordt niet geloofd.
Ook het IMF, de president van Amerika, premier Cameron en de ex-premiers Blair en Brown en de leiders van de oppositie waarschuwen voor fatale gevolgen, maar worden niet geloofd.Het volk luistert liever naar de luizen in de pels van de gevestigde orde, zoals de politieke clowns Boris Johnson en Nigel Farage, net zoals de Nederlanders bij het referendum over de Oekraine hun piassen Jan Roos en Thierry Baudet in de armen sloten.
Het establishment wordt dus niet serieus genomen en zelfs verafschuwd.
De grootste angst voor het gepeupel is niet dat een uittreding enkele procenten groei kost en miljoenen subsidies uit Brussel. Nee , dat is het feit, dat er nu Polen achter de tapkast staan van de pubs.

Voetnoot J.P.  

Mensen en vooral domme mensen kijken niet naar het algemene belang, maar naar hun eigen belang en uit de speltherapie weten we dat die laatste categorie uiteindelijk aan het kortste eind zullen trekken.
In de reeks dom, beperkt, kortzichtig, benepen, egoistisch, laf, en opportunistisch kunnen we dus nog een begrip toevoegen en dat is ondankbaarheid.
Nee, niet de leiders, maar het volk zorgt voor vertraging en zelfs stilstand van verdere logische en noodzakelijke ontwikkelingen en veranderingen. De biotechnologie weet daar inmiddels alles vanaf.
Het gepeupel is en blijft nu eenmaal een zeer gevaarlijk en onberekenbaar verschijnsel.

De zondebok.

Om het eigen (feilbare en wankele) ik overeind te houden zoekt men een zondebok. Dit  psychologische oermechanisme zal zich nog sterker laten gelden naarmate dat ik nog wankeler en feilbaarder zal blijken te zijn.

Naarmate de eigen identiteit zwakker is zal ook door middel van morele zelfgenoegzaamheid geprobeerd worden deze te versterken.
Indien de ander slecht is, ben ik goed.

Waar een excuus voor jezelf heel normaal is, is dat er voor een ander niet.

Voor wie geen of weinig zelfkritiek heeft, geldt bovenstaande nog meer en voor wie tevens ook nog in lichte of ergere mate gestoord is , zijn bovenstaande zinnen te vergelijken met heilige geloven.

Jan Posch, 8 juni 2016.