Ik geef hier een citaat van de super stilist Bert Wagendorp over het fenomeen Jan Cremer.
"Een paar jaar geleden kwam ik Jan Cremer voor het eerst in levende lijve tegen, Ik dacht altijd dat hij een reus van een kerel was, een soort immense bouwvakker van een meter of twee. Maar Jan was vrij klein, de blonde vrouw, die naast hem liep was een stuk groter. Hij keek een beetje verlegen.
Wat me nog het meest van alles verbaasde: hij bleek een heel aardige man, op het zachte af. Het was helemaal geen lefgozer. Waaruit maar weer eens blijkt dat je literatuur en werkelijkheid nooit door elkaar mag halen, zelfs niet wanneer een boek Ik, Jan Cremer heet."
Er zijn er veel, zeer veel, zoniet allemaal, die in deze valkuil trappen.
Jan Posch, 15 juni 2013.
"Een paar jaar geleden kwam ik Jan Cremer voor het eerst in levende lijve tegen, Ik dacht altijd dat hij een reus van een kerel was, een soort immense bouwvakker van een meter of twee. Maar Jan was vrij klein, de blonde vrouw, die naast hem liep was een stuk groter. Hij keek een beetje verlegen.
Wat me nog het meest van alles verbaasde: hij bleek een heel aardige man, op het zachte af. Het was helemaal geen lefgozer. Waaruit maar weer eens blijkt dat je literatuur en werkelijkheid nooit door elkaar mag halen, zelfs niet wanneer een boek Ik, Jan Cremer heet."
Er zijn er veel, zeer veel, zoniet allemaal, die in deze valkuil trappen.
Jan Posch, 15 juni 2013.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten